Μαμά λείπεις 2: Η απουσία σου

10

"Πιο δυνατά ρε Λήδα!" ουρλιάζει νευριασμένα ο κόουτς μου. Κουνάω αποδοκιμαστικά το κεφάλι μου μην γυρίζοντας προς το μέρος του. Αυτή την στιγμή δεν αντέχω τις κατσάδες του. Αυτή την στιγμή το μόνο που θέλω είναι να εξαφανιστώ σε έναν κόσμο όπου όλα μου τα προβλήματα θα έχουν λυθεί. Και ξέρω πως τίποτα δεν θα είναι ίδιο ύστερα από την επίσκεψη μου σε εκείνο το μπαράκι, με εκείνον τον άντρα, παρόλα αυτά είμαι έτοιμη για το επόμενο βήμα.
Αργότερα που μπήκα στο δωμάτιο μου ο Νίκος ήταν άφαντος, όπως κάθε φορά. Δεν με ξάφνιασε ιδιαίτερα, οπότε δεν έριξα ούτε ένα δάκρυ. Για πρώτη φορά στην ζωή μου με την φυγή κάποιου δεν λύγισα. Και είμαι πολύ περήφανη για τον εαυτό μου, όμως τα ζόρια με το παρελθόν του πατέρα μου στέκονται αμείλικτα. Με περιμένουν με τα μαστίγια τους στα χέρια έτοιμα να με σακατέψουν. 

Θα τους το επιτρέψω ή θα τα νικήσω;

"Λήδα! Είσαι στον κόσμο σου!" φωνάζει για άλλη μια φορά καθώς το πρασινοκίτρινο μπαλάκι προσγειώνεται με δύναμη πάνω στο κεφάλι μου. Το έχω ξαναζήσει αυτό.

Το βλέμμα μου ταξιδεύει στο γυμνασμένο στέρνο του και πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να πλαγιάσει σε εκείνο ακριβώς το σημείο.

"Λήδα ξύπνα!" ξανά φωνάζει ο προπονητής μου και τότε τελείως απρόοπτα το πράσινο μπαλάκι προσγειώνεται στο κεφάλι μου.

Την μέρα που είχα δει τον Νίκο στο γήπεδο, τις μέρες που είχε γίνει η σκιά μου δίχως να γνωρίζω τον λόγο. Ούτε και τώρα ξέρω αλλά δεν με ενδιαφέρει και να μάθω. Δεν ασχολούμαι άλλο με φαντάσματα και αυτό ακριβώς είναι το συγκεκριμένο αγόρι για μένα. Ένα φάντασμα που εμποδίζει την εξέλιξη μου κι εγώ θα το φυλακίσω στα έγκατα του νου. Στις αποθήκες του μυαλού να μαζέψει σκόνη και να μην τολμήσει να με ξανά ενοχλήσει. Κουράστηκα να αναζητώ τρόπους για να μαντεύω τις αλλόκοτες συμπεριφορές του. 
Ξύνω μηχανικά το πάνω μέρος του κεφαλιού μου καθώς ο πόνος με αναγκάζει και κοιτάζω την συναθλήτρια μου, η οποία μου απολογείται φοβισμένη. 

"Εντάξει δεν πειράζει." την καθησυχάζω κι ο προπονητής μας αφήνει ελεύθερες να αλλάξουμε για να φύγουμε στα σπίτια μας. 

"Λήδα έλα λίγο." με προσκαλεί κι εγώ δίχως αντίρρηση κατευθύνομαι στο πλευρό του. Τον κοιτάζω μην ξέροντας τι να πω και μπλέκω τα δάχτυλα μου μεταξύ τους, σε μια προσπάθεια να διώξω την αμηχανία μου. Σήμερα δεν ήμουν καθόλου συγκεντρωμένη και δεν θέλω να τον κάνω να νιώθει απογοήτευση. Ο στόχος μου είναι το Παγκόσμιο, το οποίο θα διεξαχθεί σε δύο μήνες και πρέπει να είμαι καθημερινά σε φόρμα για να τα καταφέρω.