Enchanted School [Ongoing]

Chapter 9: Welcome To Enchanted School!

Rose's POV

"Uhm..." Halos hindi ko alam kung ano ang aking sasabihin! Hindi ako makakapa ng mga pwede kong ipaliwanag!

"Mr. Krueger, where did you find this girl?" Tanong bigla nitong lalaki na nasa aking harapan.

"Uhhh... O-Outside the barrier..." Bakas sa boses ni Kyle ang kaba. Agad na nilingon nito lalaki si Kyle, "what?... Ibig mo bang sabihin... Lumabas ka?" "Uhhh... G-Ganun na nga po." Saka si Kyle yumuko.

Nakita kong napahilamos ng mukha yung lalaki, "mr. Krueger, alam mong isa sa mga rules na kapag dis oras na ng gabi, bawal ng lumabas ng barrier, hindi ba? Paano kung may mangyaring masama na hindi mo inaasahan? Alam niyo na sobra akong mag-aalala kapag kahit na isa sa inyo ay malalagay sa panganib." Sabi nito kay Kyle.

"P-Patawad po, sir..." Sagot ni Kyle. Napabuntong hininga itong lalaki, "fine... Pero ayoko ng mauulit pa ulit ang mga ginawa mong paglabag sa mga rules, okay?" Sabi nito "yes, sir." Sagot naman ulit ni Kyle.

"But rules are rules... You know what I mean, right?" Sabi pa ulit nung lalaki, "Dahil sa paglabag mo sa dalawa sa mga rules na iyong ginawa, kailangan mong panagutan ang iyong kaparusahan." Dugtong pa nito.

"You are suspended in the whole class in two days!" Sabi nito. Nagulat si Kyle dahil dito, ibubuka na sana nito ang kaniyang bibig, pero pinili na lamang niyang itikom ito, "y-yes, sir." Sagot na lamang nito.

Nagulat ako nang muling humarap itong lalaki sa akin! "And now you..." sabi nito.

"I repeat, show me your quirk." Sabi ulit nitong lalaki. Napatingin ako kay Kyle, subalit sa iba ito nakatingin!

Ugh!

"Uhm... W-Wala po ako nun." Sagot ko. Nakita kong agad na napalingon sa akin si Kyle sa sobrang gulat, habang itong lalaking nasa harapan ko naman ay kumunot ang noo.

"What? Impossible. So that means, you're a non-magicae?" Naguguluhang tanong nito.

Again! I don't know what's the meaning of that 'non-magicae' either!

"Paano... Paano ka nakapasok dito kung gano'n? Kahit na kasama mo si mr. Krueger, kung non-magicae ka naman, imposibleng makapasok ka dito. Dahil ang mga nakakapasok lamang dito ay yung mga may abilidad at taglay na kapangyarihan." Dugtong pa nito.

A-Ano?

Muli akong tumingin kay Kyle, at nakita kong nakatingin lamang ito ng diretso sa akin na parang walang pakielam.

Ibig sabihin... Ang lahat ng mga na andito ay may mga kapangyarihan? Maging pati si Kyle?

"Imposibleng hindi ka isang magicae... Because I sense something very strange about you." Sabi pa nito.

Nang makita kong hahawakan nito ako, bigla kong naalala ang mga nangyari kanina kay mama, kaya agad kong hinawi ng aking kamay ang kaniyang kamay.

Nagulat ako dahil sa hindi ko inaasahan, aksidente ko siyang naitulak palayo mula sa akin. Nakita ko siyang natigilan dahil sa aking ginawa.

Oh, no...

Kita ko ang gulat mula sa kaniyang mga mata. Dahil dito, halos hindi ko na alam kung ano na ang aking gagawin! Natatakot na ako dahil sa maaaring mangyari sa akin!

Nagtaka ako bigla nang itapat niya sa akin ang kaniyang palad at pumikit... Hindi ko alam kung ano ang kaniyang ginagawa, pero ilang sandali ay muli na ulit itong nagmulat ng mga mata at tumingin sa akin na sanhi kaya mas lalo akong kinabahan.

"You're no ordinary person." Sabi nito. "Huh?" Naguguluhan kong tanong.

Anong ibig niyang sabihin doon?

"What's your whole name?" Tanong bigla nito sa akin. Napatingin ako kay Kyle, pero tinanguan lang ako nito na para bang ibig niyang sabihin na 'sige lang.'

Tumingin ulit ako sa lalaki na nasa harapan ko, "uhhh... I'm Rose F. Aneston po." Sagot ko.

"Hmmm... That's a great name, and I think I heard that before." Sabi nito sa sarili.

Nakita kong inilahad nito ang kaniyang kamay sa akin, "it's a pleasure to meet you. I, Kristoff McKnight, the owner of this school. Also, the Dean." Sabi nito. Nagtataka man, pero inabot ko na lamang ang kaniyang kamay na nakalahad sa akin.

"Welcome to Enchanted School! From now on, you are now a student of this school, Miss Aneston."

Huh?!

Agad kong binitawan ang kaniyang kamay. "A-Ano po? Akala ko po ba na ang mga may taglay na mga kapangyarihan lamang ang pwede rito sa lugar na ito? Paanong ang isang tulad kong walang kapangyarihan ay makakapasok pati sa lugar na ito?" Naguguluhan kong tanong.

Bumuntong hininga ito, bago tumingin muli sa akin. "Maaari na ang pagkakaalam mo ay wala kang taglay na mahika, pero sa nakikita at nararamdaman ko... Hindi ka basta bastang ordinaryong tao lamang." Natigilan ako.

"Eto ang sasabihin ko sa'yo..." Sabi nito, "Ang mahika ng isang tao ay hindi pwedeng naiipon lamang sa loob ng mahabang panahon, dapat nailalabas ito." Bago ito saglit na napatingin sa aking kwintas na may kaunting crack dito, pero agad ding tumingin sa akin.

"Dahil kapag ang isang user ay hindi ito nailabas at na-ensayo ng mabuti, mag o-overflow ito. At ang magiging result ay maaaring makapahamak siya at miski maging ang user ay mapahamak sa sariling mahika nito." Natigilan ako dahil sa kaniyang sinabi.

H-Hindi kaya... Imposible...

"At kaya ko ginawa ang lugar na ito, para ito sa mga tao na may taglay na mga kapangyarihan. Dito ay matuturuan at magagamit ng maayos ang bawat mahika na kanilang taglay. At ang isa pa sa mga dahilan..." Huminga siya ng malalim.

"Kaya ko rin ginawa ang lugar na ito, para maprotektahan ang lahat ng mga magicae sa buong mundo laban sa mga non-magicae. Subalit, ang goal ko ay magkaroon ng kapayapaan at kaayusan sa mga magicae at non-magicae. Gusto kong maintindihan ng mga non-magicae na hindi katulad ng kanilang mga iniisip na masama ang mga magicae..." aniya.

"Kaya ko ginawa itong lugar na ito, para maprotektahan din ang mga non-magicae. Balang araw, alam kong maiintindihan ng mga non-magicae ang mga magicae... Iyon... Iyon lang ang tanging goal sa lugar na ito. Ang maging maayos ang lahat."

So... That's how it is.

"Now, Miss Aneston, alam kong balang araw ay malalaman at mailalabas mo din ang iyong mahika." Saka siya ngumiti sa akin na nakapagpatigil sa akin. Para akong biglang may naalala sa kung sino.

Hinawakan niya ang magkabila kong braso, "ngayon, binabati kita sa iyong pagpasok dito sa paaralan na ito. Makakasiguro ka na hindi ka mapapahamak, dahil protektado ka dito sa lugar na ito." Sabi niya habang nakangiti sa akin.

Parang biglang gumaan ang aking pakiramdam nang ngumiti siya. Pakiramdam ko ay para siyang isa kong tatay.

"May isa kang araw na hindi muna papasok sa mga classes, pero yung araw na yun, may sasama sa'yo para ilibot ka sa buong lugar na ito. At ang araw na iyon ay bukas na. Pero sa kinabukasan, duon ka na magsisimulang pumasok." Sabi nito.

T-Teka... Ibig sabihin ba, talagang dito na ako papasok?!

"T-Teka lang po, Sir... Kristoff, talaga po bang dito na po ako papasok?" Hindi ko makapaniwalang tanong. "Hm? Oo, dito ka na talaga papasok. At dahil doon, mayroon ka ng dorm na tutuluyan mo. Ah, eto nga pala yung number ng kwarto mo."

Meron na kaagad?!

Ibinigay niya sa akin ang isang pirasong maliit na papel, at doon ay nakalagay ang number ng dorm na aking tutuluyan.

Oh, gosh... This isn't happening! I can't really believe that this is really happening to me! It's like a dream that I don't even know if it's true!