You,
Ik ben zo vreselijk boos op jou. Weet je wat mij hebt aangedaan? Weet je wat je mensen hiermee aan kan doen?
Altijd flashbacks, altijd angst. Ik huil alleen al als ik er aan denk, ik kan mezelf dan niet meer tegen houden. Je hebt mij dit alles bezorgd. Deze pijn. Dat ik niemand, helemaal niemand meer vertrouw. Ik durf niet met maar één iemand samen te zijn en ik ben elke dag bang. Ik voel me verkloot en ik wil niet meer leven. En waarom? Uiteindelijk allemaal door jou, jij *** mens.
Ja, ik weet dat je dit niet leest. Maar dat maakt niks uit, ik ben al zo lang boos op je, maar nooit uit ik het. Ik ben bang van je. Niet alleen van jou, maar door jou van bijna ieder mens.
Je dat andere mensen ongerust over mij zijn, dat ze tijd aan mij kwijt zijn. Niet alleen mij deed je wat aan, maar hierdoor heb je ook andere mensen geraakt. Zoveel schade door jou, jou daden.
Ik weet niet waarom je dit hebt gedaan, ik weet niet waarom. Ik snap je niet, ik zou je nooit begrijpen. Je bent me misschien wel uitleg verschuldigd, maar ik hoef deze niet te hebben, ik hoef die niet te lezen. Je hebt ongelofelijk veel pijn verricht, maar ik hoef niet te weten waarom. Ik snap je toch niet.
Je hoeft ook niet aan te komen met sorry. Sorry zegt niet genoeg. Geen enkel excuus is voldoende. En ook, ik hoef geen sorry. Nee ik heb het helemaal met je gehad, maar helaas kan ik het contact niet verbreken. Je weet dat een sorry niet genoeg is als je de gevolgen ervan zou weten. Maar die krijg jij niet te weten, nooit niet. Ik ben te bang dat jij me weer pijn doet. Want dan weet je dat ik zwak ben.
Ik kijk je niet meer aan, maar ik negeer je niet. Ik wil niet dat iemand iets opvalt. Jij verdient dit niet, jij verdient juist dat iedereen dit weet. Maar ik ben er niet sterk genoeg voor om dit tegen andere mensen te zeggen. Je hebt me helemaal verpest.
Hier is het bij gedaan, ik ga geen meer woorden aan je besteden. Ik denk er al veel te vaak aan.
Me
PS. Voor iedereen die dit wel leest, dit is niet tegen jou bedoeld, maar ik moest mijn woede een keer uiten. Een betere manier kon ik niet bedenken.
JE LEEST
Stop mij
SachbücherZe schreef, maar wist nooit aan wie. Soms vertelde ze een stuk aan een bepaald persoon, maar meestal wist ze niet wie. Altijd was het aan jij of jullie, maar wie dat was. Ze was niet vrolijk, ze lachte bijna nooit. Niemand die ze helemaal vertrouwde...
