Dear you,
Deze keer, een zeldzame, wat vrolijkere brief. Relatief gezien dan. Gister was ik bij mijn beste vriendin, samen met nog wat andere vriendinnen. Haar vriendje was er ook, met een vriend C van hem. Het is tussen hen nog niet zo lang aan, pas een paar weken. Ook zien ze elkaar niet zo vaak, omdat ze ver uit elkaar wonen. Maar dat was best gezellig, wat foto's van 'lijken' gemaakt voor een project van kunst en dat vriendje sloeg een watermeloen kapot met zijn hoofd.
Later die avond, via whatsapp, sprak dat vriendje van haar mij aan. We hadden wel vaker al gepraat, dus ik kende hem al wel. Hij vroeg wat ik van C vind. Ik zei dat hij gek is, hij wist dat ik dit niet beledigend bedoel. Toch vroeg hij niet meer. Ik had al door dat er meer aan de hand was, ik zei eerst dat ik hem gewoon mag en vroeg daarna of hij dacht ik verliefd op C ben of C verliefd op mij is. "Dat laatste," zei hij.
Ik snap niet wat mensen in mij zien. Waarom ze met mij willen omgaan. Waarom wil jij met mij omgaan? Leg dat eens uit. Ik snap al helemaal niet dat iemand verliefd op mij kan zijn. Ik bedoel, er waren nog twee andere meisjes, die veel knapper, aardiger en dat soort dingen waren. Oftewel veel beter. Toch wordt iemand verliefd op mij. Waarom?
Ik snap mezelf niet meer. Waarom huilen als iemand vraagt wat het best voor je is? Waarom doe ik dat? Ben ik te gevoelig voor deze wereld? Of lag het aan de vraag, die over iets belangrijks voor mij gaat?
Me
JE LEEST
Stop mij
Non-FictionZe schreef, maar wist nooit aan wie. Soms vertelde ze een stuk aan een bepaald persoon, maar meestal wist ze niet wie. Altijd was het aan jij of jullie, maar wie dat was. Ze was niet vrolijk, ze lachte bijna nooit. Niemand die ze helemaal vertrouwde...