Chapter Fifty

37 1 0
                                    

There will be times when you will just choose to run away for awhile.

Not because you want out, BUT because you need time to think and breathe.

Leanne's POV

Ignoring and hiding were never my thing. But here I am, doing the two at the same for the last four days. I'll be lying if I say it's just easy.

There are already thousands of questions in my mind that definitely need answers. BUT I still do not have the courage to ask.

Phil has been sending me hundreds of calls and messages that I don't answer. I even leave the house at least an hour than the usual just to make sure I won't be home in case he shows up. He does! And I do not want to put the people in the whole house be in a difficult situation where they have to lie for me or take Phil's side.

Halos kakasikat lang ng haring araw oero heto ako't nasa rooftop na ng building namin sa university. I can't even remember when was the last time I was here. Looking down, wala pa ni isang student akong nakikitang naglalakad. Ang payapa lang buong university na wala ang mga nagtatawanan at nagku-kwentuhang mga estudyante.

Napa buntong hininga nalang ako at naisipan nalang umupo sa lapag at kinuha ang laptop ko para tumapos na kahit isa lang sa sandamakmak na trabaho na kailangan kong tapusin.

"Why are you so early in the morning, Miss?" naagaw ang atensyon ko sa ginagawa ko ng bigla kong narinig yan.

Pag angat ko ng tingin ay ang pahiga na sa bench sa tapat ko ang sumalubong sa akin. Ginawa niyang unan ang dalawa niyang mga kamay habang naka pikit na ang mga mata. Pansamantala ko syang tinitigan dahil ayoko na muna sanang sumagot pero pero itinaas niya ang kanyang dalawang kilay na tila ba naghihintay ng sagot kahit pa nanatili itong nakapikit.

Napa buntong hininga na lamang ako to show my defeat at sumagot. "Came early to make sure I am out if Phil plans to show up in the house."

"And you're literally hiding, huh." sabi naman niya na nagmulat ng mata at tumingin sa akin. "I mean, you're here in the rooftop." dagdag pa ni Carl na nag smirk.

"Well, the library is still closed. Sorry for invading your sanctuary." sagot ko na nag kibit balikat pa.

And yes! That's one thing that Carl does every single day. He comes early in the university to spend time here. Dunno but he says his day isn't complete without his ME time in this spot of the school.

"Just fine. Guess I just need to add you in the list of people who sometimes need to share with my spot. You after Mau. Come on! Tell me no more after you." sabi naman niya na natawa pa at kaunting napailing.

"Thanks Carl." sincere kong sabi.

"Hey! I just sound territorial but of course it is just fine. No big deal!" Halata sa boses ni Carl ang bahagyang pagka bigla na napatayo pa sa kanyang pagkaka higa.

"No I mean, for looking after me. I know you guys are looking after me with all the dramas happening lately." pag klaro ko naman sa point ko.

"O c'mon. Of course! It's nthing at all, Ate!" sabi naman ni Carl ng makabawi ng pagka bigla ay napalitan ng kung anong pag aalinlangan ang kanyang mga mata. "So how are coping up with these?" pahabol naman niyang tanong.

I know they've been trying to be cautious with me. They just let me be silent when I don't want to talk about anything but still stay with me. I just usually keep my thoughts with me until I broke down two days ago.

"Haaayy. Mahirap Carl." pagsimula ko at itinuon ng husto ni Carl ang pansin sa akin na ipinatong pa ang dalawang kamay sa kanyang tuhod para medyo mapalapit habang mas pinili na bigyan ako ng space since magka harap lang kami. Nanatili syang nakaupo sa bench na nakalagay sa may bandang gitna ng rooftop katabi ang ilang pang benches, habang ako ay nasa tapat niya at nakaupo sa lapag at nakasandal sa pader ng rooftop.

How Much I Love HerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon