How Much I Love Her

Chapter Fifty- Three

Phil's POV

Isang nakakasilaw na liwanag na nanggagaling sa bintana ang sumalubong sa akin ng buksan ko ang mga mata ko.

Kasabay pagtakip ko sa mg mata ko gamit ang kanang kamay ay ang pagkaramdam ko ng sakit ng ulo.

My head hurts like as if it's thrust with million needles.

Napalibot ako ng tingin at mapansing nasa second floor pala ako ng studio ko. Ni hindi ko na maalala kung paano ako nakauwi dito.

Tinatamad akong tumayo kahit na pa iniinda parin ang sakit ng ulo para ayusin ang kurtina at takpan ang liwanag na nanggagaling sa labas. At doon ko nalang na napansin na tulad ko na suot parin ang damit mula kagabi ay pasalampak na natutulog sa couch si Gelo habang sa may paanan ng kama ko naka higa si Ron. The way they are placed tells me how drunk we were last night.

The clock on the bed lside table shows it's almost noon. That explains the blinding brightness outside.

I made my way downstairs to make myself a cup of strong coffee to fight the hang over.

While at the table, the thousands of pictures of Leanne pinned on the wall in front of me took my attention.

Napa buntong hininga ako at kinuha ang mug ng kape at pasalampak na umupo sa mga tapat nito.

As I gaze to pictures in front, the familiar pain that's been killing me surface. 'Di magawang maalis ng mga nakangiti niyang pictures ang lungkot at sakit sa kanyang mga mata na di maalis alis sa isipan ko.

That night, the night she called it quits is taking the toll in me. Ayoko. Di ko gustong magka hiwalay kami, ngunit hindi niya ako pinakinggan. Hi-hindi niya ako hinsyaang ipag laban pa ang kung anong meron kami.

I keep telling myself she's hurt as much as I am. I tell myself she needs time out, yes. But I can't sort out why she has to let go. Bakit ang dali para sakanyang taikuran ako?

Napa hawak ako sa ulo ng maramdamang mas sumakit ang ulo na parang iniipit ito ng mabigat na bagat ng mapansing isa-isahan nanaman tumutulo ang luha sa mga mata ko.

"Hey, mate." sabi ni Gelo kasabay ng pagsalampak nya sa tabi ko at ang pag akbay ng mabigat niyang kaliwang kamay sa balikat ko.

I didn't answer at pinunasan nalang ang luhang naglakbay sa mga pisngi ko. "You want me to tear this wall down?" tanong ni Gelo ng nakatingin sa mga pinned pictures.

For a split second natawa at nailing ako. Loko talaga tong isang to. "It's good to see you smile a bit, you know." dagdag pa ni Gelo na pabiro pa akong sinuntok sa panga gamit ang kanyang kanang kamay.

"It's known. But you're a mess, dude!" sabi pa niya na parang kumakausap ng batang paslit. "Where were you yesterday, in the morning?" tanong niya.

Napa isip ako, I can't remember last night, yes. But in the morning, I was.... "At Leanne's. She wasn't around when I came." sagot ko.

"You still ran after her after that night, huh. I mean, the it's still the first thing you did the next day." sagot niya na napapa isip. There's a look in his eyes like as if he's solving a puzzle.

"Why?" I asked. I really am curious with the look in his puzzled gaze.

"No, it's just that.. I thought well perhaps I still think you're —" naputol ang sasabihin ni Gelo when Ron came storming down the stairs.

"We've gone viral, mates!" he shouted half way down the stairs, horror in his voice.

"How much mess did I cause you and Ron last night?" I asked with the same terror in Ron's voice.