Llana's point of view
Believe
I woke up the next morning with a heavy feeling.
Ang takas na sinag ng araw mula sa likuran ng sumasayaw na kurtina ang dahilan kung bakit ako nagising.
Kinusot ko ang aking mga mata at tinitigan ang labas, ang kaunting tanawin na makikita sa bintanang salamin.
I'm not feeling well. Pakiramdam ko magkakasakit ako. But I really have to get up for work.
Marahan kong inalis ang makapal na comforter sa aking katawan. Ibinaba ko ang aking mga paa sa sahig at sinuot ang aking tsinelas nang biglang may mahagip na kung sino ang aking mga mata.
"K-kristof?" nanlaki ang aking mga nang makita siyang nakahiga sa sofa.
He moved and opened his eye. Tila nagulat rin siya nang makita ang gulat sa aking mga mata. Agad siyang tumayo mula sa kinahihigaan at nagbadyang lapitan ako.
"A-anong ginagawa mo rito...bakit ka...paanong..."
I tried to remember what happened last night but I failed to remember the last thing that happened. We were inside the bar. I was just sitting on a chair with Kristof the whole time while Katana with her fling were dancing like a wild cats in the dance floor. We were about to leave, kaso dumating ang dalawa at pinilit kaming uminom. It was just one glass of liquor, pero agad akong nahilo. Hindi ko alam kung dahilan ba nang hindi maganda lagi ang pakiramdam ko, o baka sadyang hindi lang ako sanay o ano.
At 'yon na ang huli kong naaalala. The next things happened were all blurred.
Sinulyapan ko ang lalaking kaharap.
He was all changed. He's only wearing a white sando paired with shorts.
"Llana, calm down. I'll explain what happened." kalmado niyang saad sa akin.
I can't calm down for pete's sake. Knowing that I...slept with another man inside my suite. Ano na lang sasabihin ng iba kung may makaalam! This is so wrong. Kahit walang nangyari, mali at masama pa ring tignan. I didn't cheat...but it feels like...I did.
Napansin ko rin na isang pantulog na ang aking suot ngayon. At iyon pa ang mas nagpaiyak sa akin ngayon.
Mabilis ko siyang nalapitan. Isang malakas na sampal ang natanggap niya mula sa aking mga palad. Kitang-kita ko kung paano siyang natigilan at kung gaano kabilis namula ang kaniyang pisngi nang dahil sa sampal ko.
"A-anong ginawa mo sa akin." my voice was shaking so bad.
Natatakot ako sa maaari niyang isagot sa akin. Gusto kong malaman ang totoong nangyari pero parang ayaw ko ring marinig dahil sa takot.
"It's not what you think. Nothing happened, Llana." he explained desperately.
I greeted my teeth as I looked directly in his eyes.
"Then...how the hell you and I were all changed!" I shouted, my scream echoed inside this room.
Isang hakbang niya palapit at isang hakbang palayo sa kaniya ang aking ginawa.
"Ayokong marinig ang sagot mo...pero gusto kong malaman ang totoo." I sobbed. "D-did you.."
"No." he interrupted. "No, Llana. I can't do that. I wasn't that desperate to do what you're thinking." he added hopefully.
"Liar!" sigaw kong muli sa pagmumukha niya.
I cried.
"You wanted to know the truth and yet...you doesn't even want to hear me." mababa niyang sambit.
