Llana's point of view
Text
"Are you hurt?" the beautifully dangerous woman beside me asked worriedly.
I kept on staring at her, I kept on examining every inch of her skin just to make myself believe that she's really here with me, alive and healthy. There's no traces of darkness from her past, she look pained but ready to win her vengeance.
Kahit kailan hindi ko naisip na maaaring buhay siya. All these years, tanging ang pagkasunog niya sa sumabog na kotse ang pinaniniwalaan ko. At sadyang hanggang ngayon ay hindi ko pa rin kayang paniwalaan na narito na siya sa tabi ko.
No words can express how happy i am that she's alive, but i'm scared at the same time. She's the kindest and the most responsible person i know. She made mistakes but she accepted and regretted it responsibly. Ngayon, isang bagay lang ang kinatatakutan ko, iyon ang kainin siyang tuluyan ng galit at kadiliman.
Wala ng mas sasakit pa sa mga pinagdaanan niya na hindi alam ng iba. Wala ng mas sasakit pa sa pagiging sugatan habang hinuhusgahan ka ng iba. Pero wala ng mas sasakit pa sa iwan ka ng taong inaasahan mong dadamayan ka.
I may not experienced her pain but I know exactly how she feels.
"Ana, are you listening to me? M-may masakit ba sa'yo?" she cupped my face and examined my arms, as if searching for some bruises.
Sinundan ko ng tingin ang kaniyang mga mata at nang magtama ang aming mga mata, doon ko siya tinitigan.
Her brows furrowed, "A-ayos ka lang ba, a-anak?" pag-uulit niya sa kaniyang tanong. Marahan akong umiling, "A-ayos po ako, m-mommy." I stammered.
Hinawakan ko ang kaniyang mga kamay na nasa aking magkabilang pisngi at marahang ibinaba. Mahigpit kong pinaglapat ang aming mga kamay, sinisigurong totoo siya at hindi na siya mawawala pa.
I saw tears in her sparkling eyes, "I'm sorry, Ana. Sorry kung kinailangan kong iwan ka sa iba." sunod-sunod na bumagsak ang mumunting mga luha sa kaniyang pisngi. "I needed to fix myself for you, kung hindi ko maayos ang sarili ko, hindi kita matutulungan...hindi kita maipagtatanggol. I was once a weak and lame mother...and wife. I may a bad person before but, I did all of that for you. I want to give you the world, but I failed. And...sorry for that, baby." she cried emotionally.
"M-mom..." she cut me off, "Hindi ka na mag-iisa. I was given another life to protect you, you are precious and no one should hurt you. Walang kahit na sino, Ana. Kahit pa ang lalaking minamahal mo. In this life, you should know how to play dirty games. Hindi pwedeng ikaw lang ang masasaktan, kung sinaktan ka, saktan mo rin. If you want to win the game, knock on their doors and give them their karmas. Ikaw mismo, Ana...ikaw mismo ang magbibigay ng karma nila." dire-diretsong paliwanag niya sa akin.
"M-mom..." she cut me off, again. "Karma is a bitch, baby. Hindi naman masama na maging masama paminsan-minsan." she said.
I remained silent. Pinahilig naman niya ako sa kaniyang balikat. "I miss you, baby. Mommy loves you," she whispered.
Hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa kaniyang balikat. Nadatnan ko na lamang ang sarili na nakahiga na sa isang malapad na kama. Marahan akong umahon mula sa pagkakahiga at napansing iba na ang mga damit na suot, isang damit pantulog.
The room was built with glass that shows the whole city in it's different colors of lights. I went near the glass window and watched the silent city of night.
Pumikit ako ng mariin at kinalma ang sarili. Sa dami na ng mga nangyari, nakalimutan ko na kung paano ba maging masaya, nakalimutan ko na rin kung paanong normal na tumibok ang puso ko dahil sa bawat segundo o minuto ng buhay ko ngayon at sadyang nakakatakot.
Later on, the door suddenly opened and it showed up my mother in her night clothes. I smiled at her while she's leading her way to my direction.
"Naistorbo ba kita?" malambing niyang tanong nang malapitan ako, "No, m-mom." mas lumapit pa siya at niyakap ako mula sa gilid, "Hindi ka pa ba babalik sa pagtulog mo? Sigurado akong pagod na pagod ka sa araw na 'to, lalo pa't nasaktan ka ng isang anak demonyo." her tone deepened with anger.
Honestly, I'm tired. Tired physically and hurt emotionally. Ang sakit na dulot ng sampal sa aking mukha ay balewala kumpara sa sakit na nararamdaman ng puso ko ngayon. Sinisigaw ng utak ko na tama na, pero sinisigaw naman ng puso ko na laban pa.
I really don't know what to do.
"Paano nangyari ang lahat, mommy?" bigla kong tanong sa kaniya. Bumuga siya ng malalim na paghinga bago hinawakan ang aking nanlalamig na mga kamay, "I had you followed, baby. Lahat ng nangyayari sa'yo nang wala ako, alam ko. It's killing me knowing that you suffered from different pains, pero wala akong magawa. I am still fixing myself that time, kinailangan ko 'yon para sa ngayon. Mahirap na makita ka lang sa malayo, mahirap na makita kang nasasaktan but if that how it takes para ipanalo ang laban na 'to, gagawin ko. And now, we're almost there, baby." she replied.
I don't need to hear more explanations, siguro tama na ang mga nalaman ko. Bringing back the past would only hurt the both of us. Kung anuman ang mga nangyari noon, balewala na sa akin. Ang mahala ay narito na siya ngayon, kapiling ko.
Hinaplos niya ang aking mahabang buhok, "What's more important now is that we're finally together. Assuring that no one could ever hurt you again..." this time, ako na ang yumakap sa kaniya, isang mahigpit na yakap para sa isang tunay na ina.
"I love you, mom." she caressed my back, "I love you, too, Ana."
Kumawala siya mula sa aking mga yakap at muli akong tinitigan sa mga mata. Isang masuyong mga tingin. "I have a surprise for you, Ana." she declared with a smiled.
"W-what kind of s-surprise, mom?" I asked.
Marami ng nangyari sa buhay ko, it was a kind of surprise, a very bad surprise. Now that she's back, I am not asking for any gifts or surprises because that's not what I really need right now. But that was from her, and accepting it would make her happy.
"You'll see tomorrow..." I frowned disappointedly, she chuckled. "Surprise is a surprise, baby. Kaya naman matulog ka na ulit para maaga tayong makaalis bukas, a'right." I smiled at her sudden attitude.
People see my mother as a badass, a bitch. Little did they know, she got this sweet and soft side when it comes to the one she loves.
"Okay, mom." malambing kong sagot.
She kissed my forehead and went outside the door. Before she closed it, she peeked her face behind the door and waved her sweet goodnight.
Bumalik ako sa aking higaan at inayos ang sarili roon. Pinatay ko ang mga ilaw gamit ang isang maliit na pindutan at iniwang bukas ang ilaw sa gilid ng aking kama. Ipipikit ko na sana ang aking mga mata upang itulog ang pagod nang biglang tumunog ang aking telepono.
Ilang minuto ang nagtagal bago ko ito buksan. Nagdalawang isip pa kasi ako kung bubuksan ko pa ba dahil sa baka hindi naman importante at nagulat ako ng tumambad sa akin ang pangalan ng lalaking matagal ko ng hindi nakikita sa screen ng telepono ko.
Yes, it was a text message from Nathaniel.
Agad ko itong binuksan at bumungad sa akin ang kaniyang mensahe.
From: Nathaniel V.
Llana, let's talk. I need to tell you something, you need to see something. I'm on our condo, i'll wait you here. Please, pumunta ka.
