Llana's point of view
Purple icecream
Kinabukasan ay pinayagan na rin akong makalabas ng doctor.
Sa halip na bumalik ng resort, dumiretso na agad kami patungo sa kanilang mansion sa Manila.
"Love, hindi ba muna tayo magpapaalam kina tita?" tanong ko habang siya'y nagmamaneho, seryoso at diretso ang mga mata sa dinaraanan.
"Para saan pa?" he drawled lazily. "Hindi sila nakakabuti para sa'yo. You can build a better name without them, Llana. Quit with the fucking contract." his voice deepened.
Bumaba ang tingin ko sa kaniyang kamay. Marahan ko itong hinaplos dahilan upang balingan niya ako.
"Okay," malambing kong sagot.
I smiled and touched my womb.
"I'll talk to them. They can't do anything about my decision, anyway." matapang niyang saad. "Hindi ka na babalik sa kanila."
"Hm..."
Ipinikit ko ang aking mga mata at dinama ang marahang hampas ng hangin na pumapasok mula sa kaunting bukas ng bintana.
"You can now rest, my wife. I'll take care of everything, just...rest, please." I felt his nose on my neck. "I love you...kayo ni baby." he whispered huskily while touching my belly.
Hindi ko namalayan ang naging biyahe. Masyadong malalim ang aking pagkakatulog na hindi niya inaabala kaya nang magising ay nasa harapan na kami ng mansion.
"Wife..." I heard his voice, whispering on my ear. "Wake up, baby. We're here."
I opened my eyes slowly and saw him smiling while staring at me.
Isang mabilis na halik ang iginawad niya sa akin.
"Gusto mo na bang bumaba...o may iba ka pang gusto munang gawin?" he asked me playfully.
I even saw how he smirked evilly. Ang lalaking 'to talaga. Dios ko! Hindi pa lumalabas si baby parang gusto na agad sundan.
Hinampas ko nga ang balikat niya.
"Just kiddin', baby." he chuckled sexily.
Nakakaakit ang kaniyang bawat pagtawa habang pinagmamasdan ko siya. Ang gwapo niya.
"We can do it...uh, later, then?" he blushed a bit.
Hahaha. Nathaniel Valdimore, asking for that while blushing. Goodness! Ang cute ng nilalang na 'to. Haha
Pero bago pa ako tuluyang maloko ng lalaking 'to, agad na akong bumaba sa kaniyang sasakyan.
Pagpasok sa loob ng mansion, tila ba may party sa dami ng tao. Well, hindi naman sobrang dami. I mean, mas marami lang sa inaasahan ko. There were even unfamiliar faces na sa tingin ko'y kamag-anak nila. When they noticed about our presence, all eyes bore onto me.
I bit my lower lip.
"It's okay, baby." bulong niya sa akin.
I was about to take another step when I heard my sister's voice.
"Ate," her voice was filled with joy and excitement.
Kasunod nito ay isang mahigpit na yakap mula sa kaniya.
Maya-maya ay sina mommy at tita naman ang dumating mula sa kung saan.
"Oh my, iha. I'm so happy that you're finally back." as if sobrang tagal kong nawala hindi ba.
I gave them a smile.
Matapos yumakap ni tita ay ipinaubaya naman niya ako kay mommy na ngayon at halo-halong emosyon ang bakas sa mukha.
