Bu Son Değil (Yeni Hayatım 2. Kitap)

18.Bölüm

Ve bugün Buenos Aires'a dönüyoruz.Otelde bavullarımızı hazırladıktan sonra havuz kenarına indim.Ludmila oda da Fede'yle sohbet ediyordu.Aşk kuşlarını yalnız bıraktım dedim.Ve evet tekrar çıkmaya başladılar.Bu seferde her şeyi öğrenmeden Kıskanmama konusunda söz de verdiler.Akıllıca.Her neyse havuz kenarında oturup günlüğüme yazmaya başladım.Yazmak dediğim resim yapıyordum.Çocuklarla beraber sahnede çiziyordum kendimizi.Tıpkı bu yılın başında olduğu gibi mutluca,aşklarımızla.

~~Flashback~~

A:Turne boyunca çok yer gördük ve çok hepsinde çok eğlendik.

V:Gittiğimiz şehirlerde gezdik.Arkadaşlarımız ve aşklarımızda.

B:Keşke hiç bitmeseydi.

F:Keşke ama herşeyin bir sonu vardır.

C:Ama bu son değil.Daha kim bilir ne kadar konsere çıkacağız.

Lu:Evet belki o seferlerde dünyaya açılırız.Japonya,Amerika,Avusturalya,Kanada falan yani.

L:Ludmi daha stüdyoyu bitirmedik.Fazla havaya girme bence.

Lu:İşin ucunda bitireceğiz.Ve ondan sonra dünya turnesi falan.

A:Hatta bol bol da düğün görürüz benden söylemesi.

D:Konsere geri dönsek.Şimdi Barcelona'dayız ve burada çok eğleneceğiz.

V:Ve kimse morelimiz bozamaz.

~~~~~~~~~~

Keşke yine o günlere geri dönsek, çok uzak zaman bile değil.Alt tarafı eylül ayına,sadece 3 ay önceye.Ben yine Leon'la mutlu olurdum.Ally hala Diego'yla çıkıyor olurdu.Angie'de hala Buenos Aires'ta babamla sevgili olurdu.Turne bittiğinden beri işlerin böyle gelişmesi çok kötü.Ne gibi şeyler düşünürdük oysa bu yılla ilgili.Bol bol düğünler.Ama daha yıl bitmedi.Önümüzde Haziran'a kadar zamana var.O zamana kadar herşey değişebilir.Ama ilk önceliğim hala Leon.Onu çok özledim.Neden o an ki sinirle öyle dedim ki.Tabii Leon'nun öküzlük yapıp böyle diyeceğini ben de hesap edemedim.Erkekler gerçekten öküz.Günlüğüme de yazıyorum bunu.Havuza bakarak resim çizmeye devam ettim.Bir süre böyle devam ettim.Sonra omzumda iki çift el hissettim.Ne çektiniz be omuzlarım?!Her neyse arkama döndüğümde o ellerin Angie'ye ait olduğunu gördüm.

V:Angie?

An:Sana süpriz yapayım dedim.

Sonra sandalyeyi çekip yanıma oturdu.

An:Sevinmedin mi yoksa?

V:Elbete sevindim resim çizmeye öyle dalmışım ki hala şaşkınlık içindeyim.

An:O kadar konsantre oldun yani resim çizmeye.Peki ne çiziyordun?

V:Yaz tatilinin sonunu.Leon'nun doğum gününden bir gün öncesini hatta.

An:Tekrar o günlere dönsek diyordum hatta.

V:Evet.O zamanlar sanki yıllar öncesindeymiş gibi geliyor.

An:O kadar çok şey olunca normal.Ve dün beni kandırabileceğini mi sandın ?

V:Hangi konuda?Angie,seni partiden beri ilk görüşüm yoksa günlerimi unutmaya başladın.

An:Sen parti olduğunu nereden biliyorsun?

V:Aaaa??Şey...Ludmila'dan.Partiye gelmişti ya hani.