180519
310121
Park Jimin'e göre hayatı berbattı. Ve annesini kaybetmesi ile hayata tutunması için bir sebep kalmamıştı.
Şans eseri geldikleri kasabada hayatları bütünüyle değişti.
Jeon için ise hayat motorlar, kadınlar ve içkiden ibaretti. Tabi bu J...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kimsesiz
"Aslında buraya yakın yeni bir yer açıldı. Pizzalarının efsane olduğunu söylüyorlar. Bence oraya gidelim, ne dersiniz?"
Jackson midesini ovuşturarak heyecanla bir şeyler anlatırken onu dinlediğim söylenemezdi. Aklım arkamda bıraktığım Jungkook'taydı. Bir bataklığa saplanmıştım ve yanımda beni kurtarabilecek kimse yoktu.
"Aptal mısın sen? Benim mekanımdayken nasıl olurda başka birinin yerini översin. Seni öldürürüm Jackson!"
Jin hyung Jackson'ın saçını çekerken aynı zamanda da zararsız yumruklarını Jackson'ın karnına geçiriyordu. Durumları o kadar tatlıydı ki gülmemek için dudaklarımı dişliyordum.
"Hyung! Ahh... Tamam vurma. Ya bir dur, vurmasana. Farkında mısın mekanın kapalı! Orası 7/24 çalışıyor!"
Jackson kendisini kurtarır kurtarmaz arkama geçerek, gelecek olan darbelerden kendini kurtarmaya çalıştı. Tabi bu durumda ilk yem ben oluyordum.
Hoseok hyung Jin'i kolundan kavrayıp yanına çekti. "Jin yeter bu kadar. Zaten çocuğun iki gram beyni vardı darbelerin sayesinde onu da kaybetti."
Jackson yalandan kendini yere atarak bir şeyler aramaya başlamıştı.
"Jackson hyung bir şey mi düşürdün?" dedim. Bu sırada düşürdüğü şeyi bulmak için yere bakınmaya başlamıştım.
Dediğini idrak edemeyerek kalakaldım. Bu sırada Yoongi hyung gözünü devirerek arabaya doğru ilerlemeye başlamıştı.
Jin hyung "Gel Jimin, bu beyinsizin yanında fazla durma. Hadi gidip yemek yiyelim." diyerek beni kolumdan çekerek arabaya bindirmişti.
Gerçekten değişik insanlar ile takılıyordum.
Geldiğimiz mekan ufak ve oldukça sakin bir yerdi. Pizzalarımızı yerken içeriye giren Sehun ile Hoseok hyung gerilmişti. En sonki atışmalarının üzerinden çok geçmemişti. Anlaşılan hala barışmamışlardı. Kapı kapanmadan MiCha ve Jungkook'ta peşinden girdiğinde ısırdığım pizza boğazıma takılmıştı. Dikkatlerin üzerime toplanmasını istemediğimden öksüremiyordum. Kolamdan bir yudum içip bakışlarımı onlardan çektim.
"Herkes yediyse artık gidelim mi?"
Yoongi hyungun sorusu benim kurtuluşum olmuştu. Ortamın gerginliğini fark eden Jackson bile ağzını açmıyordu.
Kapıdan çıkarken arkamı dönüp Jungkook'a bakmak gibi bir hataya düşmüştüm. MiCha abisinin yanında olmasına aldırmadan ellerini Jungkook'un kasıklarında dolaştırıyordu. Jungkook umursamaz gibi davransada kendini belli eden erkekliğini görmek beni hayal kırıklığına uğratmıştı. Bakışlarımı çektiğim sırada Jackson kolunu omzuma atıp kapıyı benim için tutmuştu.
