180519
310121
Park Jimin'e göre hayatı berbattı. Ve annesini kaybetmesi ile hayata tutunması için bir sebep kalmamıştı.
Şans eseri geldikleri kasabada hayatları bütünüyle değişti.
Jeon için ise hayat motorlar, kadınlar ve içkiden ibaretti. Tabi bu J...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kızıl Kafa ve Kim Seokjin
Yoongi, hızlı bir şekilde bir şeyler almak için girdiği marketten çıkıp, arabanın yanında onu bekleyen küçüğünün yanına ilerledi. Oldukça sinirliydi çünkü az önce dangalağın teki ile ağız dalaşına girmek zorunda kalmıştı.
Sebebi ise aptal küçük bir çikolataydı. Ama Yoongi o çikolatayı karşısında gördüğü kızıl kafaya vermeyi asla düşünmüyordu çünkü bu çikolata Jimin'in en sevdiğiydi.
Tabii ki o çikolatayı alamamıştı!
En son hatırladığı şey kızıl kafanın onun omzuna çıkıp kafasını ısırmaya çalışmasıydı. Kızılda nasıl bir güç varsa Yoongi dengesini sağlayamamış ve yere düşmüştü. Elinden düşen çikolataya hamle yapacağı sırada ise kızıl üzerine basarak çikolatayı kaptığı gibi koşarak kaçmıştı.
Uzun süredir araba sürdüğünü düşünürsek Yoongi'nin o çocuğu kovalayacak dermanı kalmamıştı. Ama yine de diline gelen bütün küfüleri çocuğun arkasından sıralamayı ihmal etmemişti.
"Hyung kafana ne oldu?"
Hyungunun kafındaki ısırık izini gören Jimin ne olduğuna anlam verememişti. Kesinlikle hyungu kendi kendini ısırabilecek kadar yetenekli değildi. Onu kimin ısırdığı gerçekten büyük bir soru işaretiydi. Hyungu gözlerini devirerek arabaya binince, susması gerektiğini anlayıp o da arabaya bindi. Kafasını kaldırdığı an Jeon'u fark etmişti.
Yanında kırmızı saçlı bir çocuk ile gülüşerek motoruna benzin dolduruyordu. Araba yanlarından geçerken iki çocukta onları fark edip bakmaya başlamıştı. Kafasını çevirmek için geç kalan Jimin ne yazık ki Jeon ile göz göze geldiğinde yine ukala bir sırıtış ile karşılaşmıştı. Kızıl olan ise enteresan bir şekilde hyunguna bakıyordu.
Tanrım iki çocuğun bedenide siyahlarla kaplıydı ve ikiside tanrı gibiydi? Tamam belki çok hoş bir tabir değildi üstelik Jimin inanmayı çok uzun zaman önce bırakmıştı. Ama bu çocuklarda tuhaf olan bir şey vardı. Hyungunun sesi ile kendine geldi Jimin. Bir daha görmeyeceği Jeon'u düşünmesi için artık bir sebebi yoktu(!)
"Üniversitedeyken tanıştığım bir arkadaşım vardı. Buraya yakın bir kasabada yaşıyor. Bize bir yer ayarlayabileceğini söyledi."
Kısaca başını sallayıp önüne döndü. Açıkçası başlangıçta iyi bir yaşamları olmasını beklemiyordu. Hatta kötü şeyler ile karşılaşacaklarına adı gibi emindi. Onun çok fazla kötü şartlar altında kaldığı olmuştu, asıl endişesi hyungunun bu duruma alışmasıydı.
