180519
310121
Park Jimin'e göre hayatı berbattı. Ve annesini kaybetmesi ile hayata tutunması için bir sebep kalmamıştı.
Şans eseri geldikleri kasabada hayatları bütünüyle değişti.
Jeon için ise hayat motorlar, kadınlar ve içkiden ibaretti. Tabi bu J...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evim
Ne yapacaktım?
Daha geçen gün onunla konuşmak istemediğimi açıkça ifade etmeme rağmen takip etmek istemesi mantıklı gelmiyordu. Diğer yandan da profilindeki resimleri ölesiye merak ediyordum.
Tam bu sırada telefonum çalmaya başlayınca korkarak elimden fırlattım. Arayanın kim olduğuna bakamamıştım. Jungkook olabilir miydi?
Tanrım, iyice paranoyak biri olmuştum. Hoseok hyung ne yapmaya çalıştığımı anlamaya çalışarak yanıma doğru geliyordu. Ona Jungkook beni takip etmek istiyor bu yüzden biraz panik oldum diyemezdim bu yüzden telefonu fırlattığım yerden hızla alıp dışarı çıktım.
Arayan Jongin'di. Buraya geldiğimden beri hiç konuşma fırsatı bulamamıştık. Onları çok özlemiştim.
Telefon son çalışına geldiğinde aramayı yanıtlayabilmiştim.
"Chim! Nasıl olurda beni aramazsın!"
Bağırışı kulağımı delebilecek bi vaziyette olduğu için yüzümü buruşturarak telefonu kulağımdan uzaklaştırdım. Bağırmasının bitmesini beklemek saçma olacağı için sözünü kestim.
"Jongin-ah lütfen benim konuşmama da fırsat ver!"
"Geçerli bir sebebin olsa iyi olur aptal civciv! Ne kadar merak ettik haberin var mı?"
Haklıydı. Taemin ve Jongin'den başka arkadaşım yoktu. Her anımda yanımda olmuşlardı. Ve kesinlikle bu davranışı hak etmiyorlardı.
"Biliyorum size haber vermeliydim ama gerçekten her şey o kadar hızlı gerçekleşti ki ben bile hala olayın farkında değilim."
Telefondan gelen nefes sesi ile beni anlayabildiğinin farkındaydım. Gördüğüm zorbalıkların hepsini onlar sayesinde atlatmıştım, ve tabi ki babamın bana olan davranışından da haberleri vardı.
"Biliyorum civciv. Baban bizim yanımıza gelip sizi sorduğunda kaçtığınızı hemen anladık. Senin adına o kadar mutluyum ki, geç bile kalmıştınız."
Demek ki babam hala bizi düşünüyordu. Tabi bu düşünce iyi yönde değildi bunun farkındaydım ama arkadaşlarımı bilmesi beni şaşırtmıştı.
"Babam sizi nereden tanıyor olabilir ki? Abimle birlikte bir düzen oluşturmaya çalışıyoruz. En yakın zamanda yanıma gelin, sizi gerçekten çok özledim."
"Biz de seni özledik şapşal. Aslına bakarsan tatilde yanına gelmeyi düşünüyoruz Chim. Ama tatile daha çok var."
Taemin'in sesini duymam ile gülümsemeye başlamıştım. Ikiside benim çok yakınım olmuşlardı, onları tanıdığım için asla pişman değildim.
