Believer, jikook

결정적인|final

Taehyung elindeki kıyafetleri asarken “Eğer düğün hazırlıklarının bu kadar yorucu olduğunu biliyor olsaydım evlenmek için bir süre daha bekleyebilirdim.” Demişti.

Pekala şu an evlenecek kişilerin sadece ben ve Jungkook olmasını bekliyordum fakat işler beklediğim gibi gitmemiş ve Taehyung'un yoğun ısrarları -  daha doğrusu tehditleri - üzerine iki düğünü bir arada yapmanın daha eğlenceli olacağına karar vermiştik.

Pardon Taehyung karar vermişti.

Benim açımdan sorun yoktu çünkü gayet eğleniyordum ama Jungkook neredeyse son bir haftadır her gün sinir krizi geçirecek raddeye geliyordu. Nedendir bilinmez bu durum en çok Yoongi hyungun hoşuna gidiyordu. Eskisi kadar birbirlerine düşmanca davranmasalar da Yoongi kendisine eğlence çıkaracak şeyler buluyordu.

Şimdi ise takım elbisemi giymiş bitmek üzere olan makyajımla uğraşıyordum. Her şey hazırlanmıştı tek eksik benim ve Yoongi hyungun hazırlığını bitirmesiydi fakat huysuz bir kedi olduğunu inkar eden hyungum tuhaf bir şekilde uyuşuk davranışlar sergiliyordu.

“Çık artık odadan kızıl kafa. Bir rahat bırak da düğünüme hazırlanabileyim.”

Yoongi hyung hangi ara eline aldığını bilmediğimiz ayakkabıyı fırlatarak Taehyung’a söyleniyordu. Ben ise belki uzaktan da olsa Jungkook'u görürüm umuduyla etrafa bakınıyordum ama ne yazık ki sevgilim ortalıkta görünmüyordu.

“Ya minik kediciğim daha evlenmeden sen şiddete başladın. Bak bu kadar sinir, stres sana yaramıyor diyorum ama beni hiç dinlemiyorsun.” Taehyung elindekilerden kurtulduktan sonra kapıdan çıkıp “Gidiyorum ben!” diye bağırarak gitmişti. Yoongi hyunga kafa tutması sadece kapının dışından oluyordu aksi halde dayak yiyen Taehyung ile karşı karşıya kalıyorduk. Eh! Ne demişler.

“Şiddetle başlayan hazlar şiddetle son bulurlar.”

Onların aşkına tam olarak uyan cümle buydu.

“Hadi bakalım civciv, şimdi hazırlanabiliriz.”

“Gir bakalım koluma. Ben seni Jungkook'a teslim ederken sen de beni Taehyung'a teslim edeceksin çünkü bizim birbirimizden başka ailemiz yok miniğim.”