The King Of My Heart

Part-25(💛)

အမ်ားသူငါ‌‌ ေအးေအးေဆးေဆးအနားယူရင္းအိပ္စက္‌ေနမည့္ အလုပ္ပိတ္ရက္ျဖစ္သည့္ စေနေန႕မနက္ခင္း၌ တျခားသူမ်ားကဲ့သို႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္မအိပ္စက္နိုင္သူမွာ ေရွာင္းက်န႔္ပင္။

'မနက္သြားခါနီး ဖုန္းဆက္လိုက္‌မယ္ေနာ္' ဆိုၿပီး မေန႕ည၌ပို႔ခဲ့သည့္ ဝမ္ရိေပၚ၏မက္ေဆ့တစ္ေစာင္သည္ ေရွာင္းက်န႔္အား alarmေပးစရာမလိုဘဲ ေစာေစာစီးစီးနိုးလာေစ၏။

အိပ္ရာသိမ္း မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ၿပီးေနာက္ ဖုန္းကိုဖြင့္ၾကည့္ေပမယ့္ ရိေပၚဆီမွ မည္သည့္မက္ေဆ့မွမဝင္လာေသးေသာအခါ စိတ္ထဲ၌ တစ္ခုခုလိုအပ္ေနသကဲ့သို႔ ဟာတာတာျဖင့္။

ငါးနာရီေတာင္မခြဲေသးဘူးဘဲ။

ေစာေသးလို႔ သူဘာမွမပို႔လာေသးတာထင္ပါတယ္။

မေန႕ကတည္းက ရိေပၚဘယ္အခ်ိန္သြားမွာလည္း ေမးလိုက္ရမွာကို ေမ့သြားတယ္ကြာ။

ငါ့ဘက္ကဘဲ ဆက္လိုက္ရမလား။

အဲ့လိုက်ေတာ့လည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။

ရိေပၚက နိုးၿပီလား မနိုးေသးၿပီလား အားလား မအားလားလည္းမသိဘူး။

ေတာ္ၾကာ ငါ့ေၾကာင့္ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္သြားေနပါဦးမယ္။

ရိေပၚဖုန္းဆက္လာမွာကိုဘဲ ေစာင့္လိုက္တာေကာင္းပါတယ္။

ေရွာင္းက်န႔္ ဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးစဥ္းစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဖုန္းကိုျပန္ခ်ထားလိုက္ၿပီး မေလွ်ာ္ရေသးတဲ့အဝတ္ေတြကို အဝတ္ေလွ်ာ္စက္ထဲထည့္ကာ မနက္ေစာေစာစီးစီး ေလွ်ာ္ဖြပ္ေနျပန္၏။

သို႔ေသာ္ ေရွာင္းက်န႔္၏အာ႐ုံတို႔ကေတာ့ အဝတ္ေလွ်ာ္ရာတြင္ရွိမေနဘဲ စားပြဲေပၚတြင္တင္ထားသည့္ ဖုန္း၌သာ။

ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး တစ္ရက္အၾကာမွာတင္ ရိေပၚဆီမွ ဖုန္းကို ေရွာင္းက်န႔္ရင္ခုန္စြာနဲ႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္တတ္ေနၿပီ။

ခ်စ္စ ခင္စ ၾကင္နာစဆိုေတာ့လည္း ဒီလိုမ်ိဳး အျဖစ္သည္းေနတာပါ လို႔ေတာ့ မင္းတို႔ေတြ ငါ့ကို မေတြးၾကနဲ႕ေနာ္။

ငါက်ိန္းေသေျပာရဲတယ္။

ငါနဲ႕ရိေပၚရဲ႕အခ်စ္က အခုလည္း ဒီလိုဘဲ ေနာင္လည္းဒီလိုဘဲ ဘယ္ေတာ့မွအခ်စ္ေတြေလ်ာ့သြားမွာမဟုတ္ဘူး။
.
.
.
.
ဒါေပမယ့္ စဥ္းေတာ့စဥ္းစားစရာဘဲ