En kötü ve acınası olduğum bir zamandı. Elimi kaldırmak bile istemiyordum. Ama bana karanlık sokakta koşmayı teklif etti. Marketten içki çalmayı ve sigara sarıp içmeyi. Sarhoş olmayı. Sonra sokaklarda dolaşıp gülüşmeyi. Domino taşı gibi dizilmiş insanların arasından yuvarlanan renkli bilyeler gibi olmamızı istemişti işte. Benim, rutine zorla sokabildiğim hayatın ortasına bir tren yolu kurmak istemişti. Vagonların penceresinden bakıp bana, rüzgarla dalgalanan siyah saçlarını izletmek istemişti.
Ben, bir adım geriden baktım ona.
O dönüp gittikten sonra.
🌊
"Hayata toz pembebakıyor oluşumun, kült siyah nedenleri var."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
