✔The Joker's Insanity

TREDECIM

''Miss Fake, when will you ever stop faking yourself?"

But of course, she can't hear me.

Marquessa collapsed from the exhaustion. Just in time, I caught her before she kisses the floor. Seloso kasi ako, gusto ko ako lang ang mahahalikan niya.

Madali talagang mapagod ang mga mortal---mentally, physically, and emotionally. Napabuntong-hininga ako't inihiga siya sa sopa. "Mas mabigat ka pa talaga kaysa sa isang sumo wrestler! HAHAHA!"

I stared at her face for a few seconds. She looks like a witch---joke lang. Kailan pa ba ako naging seryoso?

"Rest in peace, Miss Fake! Mamaya mo na lang pirmahan ang kontrata natin pagkagising mo." Mahina kong sabi at isinara ang pinto. Well, I'm still not used to having a door! Madalas kasi sa bintana na kami dumadaan. Hindi ko talaga alam ang silbi ng mga pintuan.

Dala ng pagkabagot, nagpasipul-sipol na lang ako. Pinatunog ko ang tungkod ko sa kahoy na sahig. "If you're crazy and you know it, clap your hands~! If you're a psycho and you know it, claps your hands~!"

Clap. Clap.

Humagalpak ako nang tawa at kinuha ang kutsilyo sa ibabaw ng lamesa. Nakita ko na naman ang repleksyon ko sa talim 'non. The black teardrop tattoo... A sigil of my curse. Ito mismo ang palatandaan na nakabigkis pa ako sa mundo. Isang simbolo ng walang-hanggan naming buhay. Neverwoods never die, afterall.

Napasimangot ako nang bumulong na naman ang mga boses sa isipan ko.

Louder and louder.

It was making me crazy---again.

The voices kept whispering like an echo from that painful past. Mahina akong napamura at tumalim ang mga mata ko sa sarili kong repleksyon. "The pain is good.. it reminds me I'm still cursed." Hinigpitan ko ang pagkakahawak ko sa kutsilyo. Pero bago ko pa ito maisaksak sa sarili ko, bigla kong napansin ang dalawa pang nilalang sa likod ng repleksyon ko.

Two black crows perched on my cabin's windows

Nakatitig ang dalawang ito sa'kin gamit ang itim nilang mga mata. Ngumiti ako nang malawak at mabilis silang hinarap. "Brothers! Frabjous evening, isn't it? Na-miss niyo ba ang kuya niyo kaya kayo napadalaw sa munti kong tahanan? I'm touched!"

Sa isang kisapmata, nagbagong-anyo sina Everick at Evillois.

Everick ran a hand through his hair, his black sword tattoo visible on his wrist. "Interesting. I'm not good at remembering things, pero sa pagkakaalala ko, ibinilin sa'yo ng bunso natin na patayin mo ang babaeng 'yan..." Naningkit ang kanyang mga mata, "Oh! Don't tell me you plan to bed her? Sa wakas, makalipas ng ilang siglo at digmaan, nagbibinata ka na rin! Congrats, Joker!"

Napabuntong-hininga ako sa pang-aasar niya. "Not funny, Everick. Sa ating tatlo, ako lang ang may karapatang magpatawa."

Beside him, Evillois Neverwood glared at me. "At bakit buhay pa rin ang mortal na 'yan? I expected her dead, NOT sleeping soundly on your fucking sofa!"

Naglakad siya palalapit kay Marquessa kaya't mabilis akong humarang. Seryoso kong sinalubong ang pamatay na tingin ni Evil. Namuo ang tensyon sa pagitan namin ng kapatid ko. Two dark souls clashing and trying to dominate the other. Magmula noon, siya na ang laging nasusunod. Bilang panganay, lagi akong nagpapaubaya. I couldn't care less about what he wants us to do as long as I'm entertained...

Pero hindi na ngayon.

"She's my new source of entertainment, brother. Hindi mo dapat pinapakialamanan ang mga desisyon ko... I won't let her reveal our secret, don't worry."