✔The Joker's Insanity

VIGINTI UNUM

Napuno ang auditorium ng College of Music. Ilang minuto bago ang kanyang performance, napansin ni Marquessa ang pagiging aligaga ng Music club. 'Why so serious?' she giggled to herself and sipped another glass of vodka.

Mula sa likod ng kurtina, sinilip niya ang mga manonood. Napuno ang lugar ng mga pamilya ng performers, mga estudyante mula sa iba't ibang kolehiyo, at ilang mga propesor. Marquessa even spotted some of her former music instructors amidst the crowd. Lahat sila'y nakapormal na pananamit---bowties, tuxedos, gowns, and all those shitty clothes in between.

Sa isang kisapmata, nagmistulang concert hall ang lugar. Dim lights and the sound of Beethoven's symphony.

Kahit na ilang taon na siyang nagsasanay bilang pianist, nakaramdam pa rin ng kaba si Marquessa. Though, she was sure the crowd doesn't have anything to do with it.

'Kaya mo 'to, Kesa.. dapat nga mas kabahan ka sa Elite Killing Tournament mamaya.'

She finds it amusing and a tad bit annoying. Sino bang mag-aakalang ngayong gabi parehong gaganapin ang concert ng college nila at ang second round ng tournament?

"This might be my last music performance." She grinned and was about to empty her drink when Mrs. Legazpi glared at her. Mabilis siya nitong sinita at inagaw ang baso. Umalingawngaw sa backstage ang pagkabasag nito.

"Ayusin mo ang sarili mo, Kesa! Kailan ka pa ba nahilig sa alak? This is your night! You better show us a good performance because---"

"Because I'm your daughter?" Malakas na natawa si Marquessa. Napapitlag ang ilang performers sa kanya. The staff looked at her weirdly, but she doesn't give a damn anymore. 'Bullshit with their opinions. I'm tired of this.' Nang humupa na ang tawa ni Marquessa, pilya siyang ngumiti sa mga magulang niya.

Mr. Legazpi frowned. "Ano bang nangyayari sa'yo, Marquessa? Lalo mo kaming binibigyan ng kahihiyan!"

Natahimik ang lahat.

Ouch.

"Pasensya na po ha? You're daughter is not good enough, kaya't kinailangan niyo pang suhulan ang organizers para lang makasali ako dito. Pasensya na dahil hindi ko kayang maabot ang expectations niyo. Pasensya na rin dahil alam ko namang wala pa ako sa kalingkingan ng anak na pinapangarap ninyo. I'm useless, I'm clumsy, and I can never please my parents." She took in a deep breath and smiled sadly at them.

"Pero wala akong planong baguhin ang sarili ko. Pagod na akong mabuhay sa expcetations ng ibang tao. Sawang-sawa na akong magpanggap na perpektong anak. I am who I fucking am, and I'll give everyone a performance they wound never, ever, forget."

With that, Marquessa grabbed her violin and waltz out on the stage. Nagulat ang estudyanteng nagpa-piano nang umeksena ang dalaga.

"Teka! H-Hindi pa ako tapos mag-perform!"

"Sorry bro, but I'm taking over the show. HAHAHAHA!" Marquessa flipped her ponytails and ripped her gown until it was above the knee.

Napasinghap ang mga tao samantalang pumito naman ang ilang loko-lokong estudyante. Ngumisi si Marquessa at tumuntong sa ibabaw ng grand piano. The spotlight was on her.

She's embracing insanity.

Right here, right now.

Hindi na siya magpapagapos sa inaasahan sa kanya ng ibang tao. Hindi na siya magpapadikta sa sinasabi ng iba.

Nagkakagulo na ang lahat dahil sa ginagawa niya. Good. Let the chaos come.

She grabbed the microphone from the master of ceremony and yelled. "Sa lahat ng mga taong walang ibang ginawa kundi husgahan at i-bully ako. I have only two words for you tonight: Fuck. You." Ngumisi si Marquessa at ibinalibag ang microphone sa kung saan. She laughed some more and started playing the violin