Mean

MEAN IX: Absentee

“Sinuntok mo si Kevin!?!” Gulat na tanong ng guidance.

“Oo nga!! ANG BINGI MO!” inis kong sagot.

“But Ms. Courtney, first day palang niya at kilala mo ba talaga ang sinuntok mo?” Alalang tanong niya.

“Yes, Kevin Smith, walang kwentang anak ng Major Stockholder. Puro pagwapo ang alam, mukha namang isda. Ngayon, tell me, di ko siya kilala?!” Mataray kong sagot.

“I cant believe you Ms Courtney.. Kung pwede ka lang i-kick out dito matagal ka ng wala dito!”

“Then do it!! Kick Me out!! Marami pang school jan!”

“Well, Ms. Courtney, Im afraid we are not suppose to give a Good Moral Certificate to a person as mean as you.”

“Talaga?! E'di try mo na ring magprint ng maraming resume, simulan mo na ngayon para makapaglipat ka na rin ng pagtatrabahuan mo!”

Tumayo ako at umalis na ng guidance office.

Dumiretso ako sa bahay.

Wala na si mama.

Umupo ako sa sala.

Tinignan ko yung kamay ko.

“E di ko naman alam na malakas ako sumuntok eh”

Eh nakakabadtrip na kasi siya e.

AT di ako magsosorry sa kaniya.

Siya may kasalanan kung bakit ko siya sinuntok.

Sinabihan ko naman siyang ayaw ko ng may nang-aakbay sa akin e.

Baka di niya naiintindihan? Kasi isda siya?

Hahaha, natatawa ako.

Nakakakonsensiya nga na kinakain ko yung na binigay niya sa akin.

Tapos siya,

Nakahilata sa kama,

Hirap kumain at kumilos. Hahaha. Buti nga. :P

Natulog agad ako.

Well, yeah, parang first day na ulit to.

Three-A.

Pagpasok ko ng room, napatingin sila.

Umupo ako sa bakanteng upuan sa may dulo.

Walang nakaupo sa dalawang upuan sa tabi ko.

May uupo pa kaya jan? Mukhang wala na e.

Agad namang lumipat ng upuan yung mga nasa harapan ko nung malaman nilang sa likod nila ako uupo.

Actually, di ako friendly. Never.

Kaya naman nung may lumapit na lalaki sa akin,

Di ko man lang siya tinignan, kaso..

“Hi, Im Louie Smith.” Sabi niya.

Smith..

Agad akong napatingin sa kaniya.

Ang gwapo…

Bago pa ako magmukhangtanga kakatitig sa kaniya, nagsalita agad ako,

“Ah! Louie smith..”

“Yep, Louie Smith.” Tumawa siya.

Umupo siya sa tabi ko.

Di maiiwasang may tumingin sa amin,

Agad naman akong humarap sa kaniya,

“Are you sure, you’re going to take that seat?”

“Well, yeah.” Ngumiti siya.

Nakamamatay na ngiti.

Naiimagine ko.

Pagpinatayo siya sa isang lugar ng nakangiti, siguro masayang lagyan yun ng ‘Wag tumingin, nakamamatay.’

Napangiti ako.

“Well, everyone ignores and hates me—”

“Uhm, not everyone I should say.” Sabi niya.

And then flash a cute smile.

Di ko mapigilang ngumiti din.

“well, about my brother—”

“Courtneyyy!!!!!” sigaw ni Abi.

Kaso nung nakita niya kung sino ang katabi ko.

Tinakpan agad niya ang bibig niya.

At dali daling umupo sa bakanteng upuan sa tabi ko.

Bumulong siya, “Courtney, wag naman yung kapatid, tanggap ko ng may Kevin ka e, wag naman pati si Louie, please?”

Binatukan ko siya, “Baliw.”

“Ouchy.” Sabi niya

Pero nung tumingin uli ako kay Louie, nakangiti parin siya.

“Ang cute nyo namang magkaibigan” sbai niya.

Tumawa ako.

“Alam mo, mas cute ka kapag nakangiti ka.” Sabi niya.

Napatigil ako sa pagtawa,

Napakagat ako sa labi ko para matago ang ngiti ko.

“Seriously.” Dagdag pa niya sabay ngiti.

Bago pa ako makapagsalita,

Dumating na ang moderator namin, si Ms. Castro.

Nakatingin siya sa akin nung nagsimula siya,

“Unfortunately, we have an absent today, Kevin Smith.”

Nagbulungan yung mga babae.

Yung iba nakatingin sakin, yung iba umiiwas.

“Quiet please, actually di pa siya magaling, we know why.. right Ms Courtney?”

Ngumiti ako, “Right.” Sabi ko.

Lalo silang nagbulungan.

“Uhm, about my brother, you don’t have to be sorry, really.” Bulong ni Louie sakin.

“Im not sorry.” Sabi ko.

Nagstart naman ang klase ng maayos.

Puro pagpapakilala lang mostly.

Isang  beses nga, nung pinatayo ako't nagpakilala.

Ang sinabi ko.

“Hi, Im Courtney Villanueva, just call me Courtney. And by the way, Im the one who punched Kevin Smith. Oh, I know, you all know that right? Silly me.” sabi ko.

Sabin g iba, demonyo daw ako.

Baliw at walang magawa sa buhay.

Well, I have to admit, demonyo talaga ako. Harhar.