ယွန်းဘေဂျွန်း

ယြန္းေဘဂၽြန္း-၁၅

ယြန္းေဘဂၽြန္း-၁၅

ဒီေန႔ ထမင္းဝုိင္းက ဟိုအရင္ညေတြတုန္းကထက္ေတာ့ သာသာယာယာ ရွိသည္။ ထမင္းဝိုင္းျပီးတာနဲ႔ ျပသနာ ျဖစ္တတ္၍လား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ပင္ပန္း၍လားေတာ့ မသိေပမယ့္ ေဂ်ာင္ဆူးက ထမင္းဝုိင္း ျပင္ျပီးသည္ႏွင့္ လွစ္ခနဲ ေပ်ာက္သြားသည္။

ဂၽြန္ေလးက ညဝတ္အိပ္ အက်ႌဟူ၍ ရွိဟန္မတူေပ။ အစဥ္ျမဲ ညိဳမိႈင္းေနေသာ အေရာင္အဆင္းရွိသည့္ အဝတ္အစားကိုသာ အျပည့္အစံု ဝတ္ေလ့ ရွိဟန္လည္း တူသည္။ ငယ္စဥ္ကေတာ့ ေတာက္ပေသာ အဝတ္အစားကိုသာ ဝတ္ဆင္လိုေသာ ဂၽြန္းေလးက အခုက်ေတာ့ မတူညီေတာ့ပါလား။

ထမင္းဝုိင္းတြင္ ဝင္ထုိင္လုိက္ေတာ့ ဂၽြန္းေလးကပါ တစ္ဖက္တြင္ ဝင္ထိုင္သည္။ ပထမဦးစြာ ဟင္းရြက္ႏွင့္ ဟင္းရည္ကို ယူဒိုဘက္သို႔ ေနရာလဲေပးျပီးမွ သူ႔ဘက္တြင္ ရွိေသာ ဟင္းရည္ပန္းကန္ကို သူ႔ထမင္းပန္းကန္အတြင္းသို႔ ေလာင္းထည့္လုိက္ျပီး ဇြန္းႏွင့္ နယ္ေမႊလုိက္ျပီးမွ စစားသည္။

ထမင္းပန္းကန္အတြင္းဝယ္ မေၾကတလွည့္ ေၾကတလွည့္ ထမင္းလံုးေတြကို ျမင္ေတာ့ ယူဒို အလိုလို လက္လွမ္းလုိက္မိျပီးမွ ဟင္းရည္နည္းနည္း ထပ္ျဖည့္လုိက္ကာ ေသေသခ်ာခ်ာ နယ္ေပးလုိက္ျပီးမွ အခ်ဥ္ဖတ္ႏွင့္ အသားတစ္မ်ိဳးစီပါ ထည့္၍ နယ္ေပးလိုက္ကာ ဂၽြန္းေလးကို ျပန္ကမ္းေပးမိသည္။ ဒါကလည္း ဟိုးအရင္တုန္းက လုပ္ေပးေနက် မို႔ လက္က ဂၽြန္းေလးေရွ႕မွာ အလိုလုိ လႈပ္ရွားသြားမိျခင္း သက္သက္ရယ္သာ၊

လုပ္ေပးလိုက္ျပီးျပီ ဆိုမွ ၾကိဳက္လား မၾကိဳက္လား ဆုိတာကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ ထမင္းခြက္ကို ျပန္ကမ္းေပးမိစဥ္ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက တုန္ရင္ခ်င္လာမိသည္။ ~ဟား၊ ဂင္ယူဒို မင္းေတာ့၊ ကိုယ့္ေသတြင္း ကိုယ္တူး ရတာ အရမ္း ၾကိဳက္တာပဲလား၊ ဘာလို႔မ်ား အခုလုိ ျငိမ္းခ်မ္းေနတာေလးကို ဖ်က္စီးခ်င္ရတာလဲ၊ ဘာလို႔မ်ား လွ်ာရွည္ျပီး အဲ့လုိေတြ၊ ထားလုိက္ေတာ့ လုပ္ေပးတာကလည္း လုပ္ေပးျပီးေနျပီ၊ ျဖစ္လာရင္လည္း ခံလုိက္ရံုေပါ့~

ယူဒို ဒီတစ္ညလည္း ထမင္း ေသခ်ာမစားရေတာ့ပဲနဲ႔ ငတ္ပါျပီဟု ေတြးလုိက္ကာ မ်က္လံုးေတြ မွိတ္ခ်လုိက္မိသည္။ ျဖစ္လာသမွ်ကို ရင္ဆုိင္ဖို႔ အံပါ ၾကိတ္လုိက္မိေသာ္လည္း လက္အတြင္းက ထမင္းခြက္က ေပါ့သြားျပီး ဆြဲယူသြားေတာ့ မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္လုိက္မိသည္။