Król Mafii 3

✏13✏

Adam cały czas patrzy się na mnie bardzo intesywnie. Chyba chce zrozumieć dlaczego płakałam i nie spałam. Ale nie mogę nic powiedzieć. Mimo tego że chcę to nie mogę. Nie chcę go narazić na niebezpieczeństwo. Na śmierć.
O nie.
Zmam go trochę i bardzo go polubiłam. Jest jak mój starszy brat którego bym chciała mieć.
Kiedy tak myślałam stukłam słoik z ogórkami.
-Cholera..-powiedziałam wściekła na siebie. I nim zdążyłam coś zrobić stał już przy mnie chłopak.
-To nic-uśmiechnął się-idź odpocznij a ja posprzątam-spojrzałam na niego
-Nie mogę. Jestem w pracy. Ja zrobiłam bałagan to ja...-nie dane było mi dokończyć
-Proszę. Zrób to dla mnie-spojrzałam to co stukłam. Wypuściłam powietrze z ust. Spojrzałam na jego oczy
-Dobrze-i się uśmiechnęłam. Potem ruszyłam za kasę.
Patrzyłam jak kolega sprząta za mnie. Nie powinien tego robić, ale to czyni. Prawdziwy dżentelmen i dobry kolega. Nagle drzwi do sklepu dały o sobie znać. Spojrzałam w tamtym kierunku. Kurna! Multi! Nic nie mogłam zrobić. Bo Adam sprząta a ja muszę niesty go obsłużyć  jestem w pracy.

-To tyle?-spojrzałam nie pewnie na niego.
-Tak-powiedział pewnie. Kupił z 10 bandaży, 3 wody utlenione i tabketki przeciw bólowe.
Spojrzałam na Adama. Dalej robi coś tam.
-Co wy szykujecie?-spytałam szeptem
-A co boisz się o Remka?-spytał szeptem. Kurna. To tak zabrzmiało? Oczywiste jest to że nie.
-Nie. Tak o pytam
-Nie mogę powiedzieć.-dał kwotę i wyszedł.

Usiadłam przy grobie moich rodziców. Tęsknię za nimi. I to strasznie. Chce być przy nich. Ale wiem że chcą żebym była silna. Nie dam się ojcowi chrzesnemu mnie porwać i omamić. O nie. Będę walczyć. Otarłam łzy i zaczęłam powoli iść do domu.
W trakcie drogi myślałam o Patrycji. Nie chcę jej znać. Nie chcę znać ćpunki. Olała mnie to ja ją. I dobrze. To mnie boli, ale jak chce jej pomóc to coś mnie chamuje.  Nie wiem jak to nazwać.

⭐cenię
💬kocham

~Wi~