"KÜFÜR VE YETİŞKİN UNSUR İÇERİR!"
'KİTABIMDA KÜFÜR ETMEYİN!'
Nadide ŞAN.
Seyyid Ali YILMAZ.
Bir silah, bir kaza, bir ölüm, bir intikam ve tutkulu bir sevda...
***
Seyyid Ali,
"Birincisi sana dokunmayacağım ve asla benim kadınım olmayacaksın!" Bunu...
Yeni bir bölümden herkese selam.🙋 Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur.🙏 Keyifli Okumalar...🌹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sessizlik... Etrafta hiç bir şeyden çıt çıkmıyordu. O uğursuz silah sesinden sonra adeta ölüm sessizliği sarmıştı etrafı. Suçsuz bir can yitip gitmişti bir hiç uğruna. Ve gencecik bir can daha hayatının baharında artık ömrünün sonuna kadar gün yüzü görmeyecekti!
Amma velakin bunların olmasını engelleyen ve iki canın hayatını kurtaran Zahir Beydi. Zahir Bey sabah erken saatlerde uyanmış ve Adıyaman merkeze gelmişti. Dün geceden beri düşünmektenbitapolmuştu. Bu yolun bir çıkmazı yoktu. Lakin aklına gelen ile belki de kan akmazdı. O yüzden hiç istemezse dahi, kalkıp gelmişti ve Recep Beyle konuşacaktı.
Lakin geldiğinde gördüğü manzara ile kalbi duracaktı resmen. Yeğeni Seyyid Ali elinde bir silahla, 'babamın katili' dediği adamın kapısına dayanmış ve silahı ona doğrultmuştu. Yanlız ortada bir gariplik vardı. Recep denen adam hiç korkmadan, korkusuz bir şekilde silahın önünde duruyordu. Bir şeyler de söylüyordu amma Zahir Beyin duyması pek mümkündeğildi.
Telaşlakoşturup, yanlarınailerledi. Onu fark etmemişti ikiside. Recep Bey, "Sana karşı koymayacağım evlat. Öldür beni amma bil ki Bekir'in katili ben değilim."dediğinde Zahir Bey, Seyyid Ali'nin tetiğe basacağınıanlamıştı.
Çok geçmeden dediği çıkmış ve Seyyid Ali gür bağırışlarla,
"Babamın adını o kokuşmuş ağzına alma lann!" diyiptetiğebasmıştı.
İşte tam o anda Zahir Bey atılarak yeğeninin kolunu bükmüş ve kurşun yere isabet etmişti. Büyük bir felaketten dönülmüştü. Amma bundan sonra ne olurdu? İşte orası ise ayrı bir muammaydı...
***
Nadide ve annesi Esmer Hanımkalplerinde korku ile bekliyorlardı, yapılmamış kahvaltı masasında. Akıllarında ise bir sürü soru vardı. Gelen kimdi? Ne istiyordu? Neden öyle bağırıyordu? Recep Beyin kesin kes uyarısı ile de dışarı çıkamıyorlardı. Çıksalareğer Recep Bey epey kızardı muhakkak. Esmer Hanım, "Kuzum amcangili mi arasak?" diye endişe ile sormuştu.
