"KÜFÜR VE YETİŞKİN UNSUR İÇERİR!"
'KİTABIMDA KÜFÜR ETMEYİN!'
Nadide ŞAN.
Seyyid Ali YILMAZ.
Bir silah, bir kaza, bir ölüm, bir intikam ve tutkulu bir sevda...
***
Seyyid Ali,
"Birincisi sana dokunmayacağım ve asla benim kadınım olmayacaksın!" Bunu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçindeki dinmek bilmeyen yangınla, günler sonra nihayet istediği şeyi bulmuştuSeyyid Ali. Babası ne şekilde ölmüşse, Recep iti de o şekildeölecekti. Bunun için günlerdir arayıp, soruşturmuş ve bir silah bulmuştu. Artık geriye kalan tek şey, Recep soysuzunun cezasını vermekti.
Fakat düşünüyordu Seyyid Ali. Anasına, bacısına kim bakardı? Öylevurupta, kaçacak değildi. İşini görecek, ardından da gidip teslim olacaktı. Adamlığa sığar mıydı kaçmak? Yaptığının bedelini çekecekti o kadar. Fakat işte gözü arkada kalıyordu. Ailesi elini kolunubağlıyordu. Yoksa değil iki ay, iki gün geçmeden öldürürdü o iti.
Elinde tuttuğu silaha biraz baktıktan sonra, alıp beline koydu. Ardından arabasından inip köyün kahvehanesine doğru yürüdü. Amacı sadece biraz kafa dağıtmaktı. Zira yarına belki de bir katil olacaktı. Amma babasının kanını yerde koymayan bir katil olacaktı.
Kahvehaneye girince tüm gözler ona döndü. "Selamün Aleyküm." dedi. Kahvehanedekiler selamını aldıktan sonra amcası Kadir Beyin olduğu masaya geçip oturdu.
"Ve Aleyküm Selam Seyyid'im." dedi yaşını almış adam. Onun da içi yanıyordu kardeşi için.
"Nasılsın emmi?"
"Ne diyeyim oğul? İyiyim diyince iyi olmuyorum ki! İçim yanıyor! İçi yanarken, bir insan nasıl iyiyse ben o kadar iyiyim işte. Anlıyor musun?" diyen Kadir Bey ile Seyyid Ali hiç unutamadığı gerçeği tekrar anımsamıştı.
"Anladım emmim anladım. Pek farklı değiliz seninle." diyen Seyyid Ali sonra ki konuşmalara dahil olmamış sadece üstüste sigara yakıp içmişti. Kendine de acımıyordu, içtikçeiçiyordu bu mereti.
