"KÜFÜR VE YETİŞKİN UNSUR İÇERİR!"
'KİTABIMDA KÜFÜR ETMEYİN!'
Nadide ŞAN.
Seyyid Ali YILMAZ.
Bir silah, bir kaza, bir ölüm, bir intikam ve tutkulu bir sevda...
***
Seyyid Ali,
"Birincisi sana dokunmayacağım ve asla benim kadınım olmayacaksın!" Bunu...
Selam Nadide okuyucularım. 🙋 Size bir konuda kırgınım. 😔 O kadarokunmavarken, neden bu kadar az oy ve yorum var?!
Ciddi anlamda yazmahevesimkırılıyor. Lütfen emeğe saygı duyun. 🙏
Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elindeki gri hırkayı tekrar tekrar burnuna götürüp, kokladı adam. Gidenin ardından kalanbireşyaydı sadece amma bir haftadır elinden ayıramıyor ve sık sık ona sarılıp, kokluyordu. Elinden bir şey gelmiyordu ne yapsın?
Sanki biricik kızına sarılıyormuş gibi sıkı sıkıya sarılıyordu...
Lakin gerçek şuydu ki; kızı gitmiş ve ardında bırakmıştı onları. Biliyordu elbet, sırf kendisi için yaptığını. Onun için bile bile ateşe gittiğini. Amma yine de her zaman şu kelamı eder dururdu; 'keşke ben ölseydim de kızımdan ayrı kalmasaydım' diyordu.
Ne zordu bu ayrılık?
Ne zordu bu hasretlik?
Recep Bey artıkzorlukla akan gözyaşlarını silmiş ve elindeki hırkayı son bir kez daha koklamıştı. ArtıkNadideÇiçeğinin kokusu yoktu, lakin yinedebırakamıyordu elinden. Ne yapsın, kızından geriye kalan eşyalarıyla avunuyordu o da.
Hırkayı düzgünce diğer eşyaların yanına bırakarak, odasından çıkıp, salona girdi. Salonda öylece uzanan hanımına baktı ve içi sızladı Recep Beyin. Ne zordu insanın elinden bir şey gelmemesi?!
Kendisini kahrederdi, amma yine de gideni geri getiremez ve olanı geri alamazdı insan...
Nadide'si gittiğinden beridir yani bir haftadır Esmer Hanım hiç mi, hiç iyi değildi. Günler asırlar olmuştu sanki. Geçmek bilmiyordu. Sürekli ağlar ve kızını isterdi. Lakin olan olmuştu ve biricik Nadide'leri artık onlarınyamacında değildi. Ak gelinlik bile giyemeden, gelin olmuştu elin adamına.
