Bora kanlar içinde yerde. Ben bir köşeye sinmiş ağlıyorum. Meriç karşımda oturup beni izliyor. Utanıyordum. Hemde fazlasıyla. Yaşama sevincim elimden alımış gibi hissediyordum. Titrek bir şekilde ayağa kalktığımda yavaş adımlarla mutfağa doğru yürüdüm.
Mutfaktaki cam parçalarını gördüğümde içimden kendimi öldürmek geldi. Yapamazmıydım bunu ? Şu durumdan sonra gayette iyi yapabilirdim. Cam parçasını alıp elime bastırdığımda lanet sıvı yavaş yavaş dökülmeye başlamıştı.
Neden geliyordu bunlar başıma ? Kimseye değilde kendime zarar verdiğim için mi ? Ne istiyorlardı benden ?
Arkadan iki kol belime sarıldığında ürktüm ve ağlamaya başladım. Bora az kalsın. Düşüncesi bile kötüydü. Gitmek istiyordum bu şehirden. Ailem bile umrumda değildi şu dakikadan sonra. Yanımda değillerdi. Başıma neler gelmişti.
Meriç'ten utanıyordum. Hemde fazlasıyla. Onu kendimden uzaklaştırıp ayağa kalktım. Kan.
Gitgide akıyordu. Hayatım boyunca kendime bir an bile zarar vermeyi düşünmemiştim. Ama yapacaktım. Umrumda bile değildi. Keserken belki canım biraz acıyacaktı ama sonrası.
Acı çekmeyecektim, kimse beni üzemez, zarar veremez. Hatta bir daha bu duruma bile düşmezdim.
Ağlayarak odama çıktığımda uyanmış olduğunu gördüm. Ağzındaki kanı koluna silip yavaşca ayağa kalktı. Bana doğru geldiğinde geriledim. Şu anda geriye giderek dünyayı dolanabilirdim.
Yanıma geldiğinde o kadar korkuyordum ki. Bacaklarım titriyordu.
-"Özür dilerim Ada. Böyle birşey yapmak istememiştim. Ağlamanı istememiştim gerçekten. Seni böyle bir durumda bıraktığım için çok üzgünüm. Ama neden o ? Seni çok seviyorum Ada." dediğinde duvara dayanıp ağlamaya başladım.
Meriç'in odaya girdiğinde korkmaya başlamıştım gene kavga edeceklerdi. İstemiyordum. Lanet olası hiçbirşeyi istemiyordum. Tek isteğim burdan gitmekti. Paramda vardı ablamın yanına gidebilirdim. Evet yapıcaktım bunu gardolabın kapakları sert bir şekilde açtığımda ikiside bana bakıyordu. Kaçmak en iyisiydi şu durumda.
Valizimi indirip dolapta ne varsa içine tıktıktan sonra ceketimi giyip odadan çıkmak için hazırdım. Koymuştum kafama gidecektim. Bu utançla kimsenin yüzüne bakamazdım. Tam çıkarken Bora kolumu tuttuğunda onu ittirip;
-"Bir daha bana asla dokunma. Canını yakarım Bora. Beni ne duruma düşürdüğünün farkındamısın ? Sen az kalsın. Düşünmesi bile ne kadar kötü, iğrenç. Sen bir kıza yapamaman gereken en kötü şeyi yaptın Bora bir daha sakın karşıma çıkma." dedikten sonra valizide alıp aşağıya indim. Bok gibi hissediyordum. Gerçekten bok gibi.
