AŞK ESİN'TİSİ (Tamamlandı)

ÖZEL BÖLÜM

◽

"Sıra sende."

"En son ben kalkmıştım sıra sende."

Yastıktan kafamı kaldırmadan of'ladım. "Hep unutuyorsun ama Alper ya! Hafta sonu iki sen bir ben."

Alper homurdanarak yataktan kalktı. Karanlıkta el yordamıyla ışığı bulmaya çalışırken bacağını yatağın kenarına çarptığı için acıyla bir de küfür savurdu.

"Küfretme çocuğun yanında!" deyip Alper'in akıl edip de yakmadığı lambayı komodinin üzerine uzanarak açtım. İmkanımız varken kullanmalıydık ama değil mi? Odayı survivor parkuruna çevirmenin manası yoktu. Alin daha fazla ağlamadan kendini bitiş çizisine ulaştırmalıydı Alper. Bunun için bir anne olarak elimden gelen desteği tabii ki de ona veriyordum!

Alin'i gece uykusuna bir türlü alıştıramamıştık. Kocaman insanlar ufacık çocukla baş edemiyorduk ya, hayret ediyordum. Bu yüzden Alper'le geceleri nöbetleşe kalkıyorduk. Hafta içi Alper çalıştığı için ona fazla yüklenmemeye çalışıyordum. Dayanabildiğim son raddeye kadar dayanıyordum ama hafta sonu... İki defa o bir defa ben kalkıyordum. Bu şekilde ben de birazcık tatil yapabiliyordum. Sonuçta bu çocuğu tek başıma yapmamıştım!

Gözlerim güç tasarrufu modunda, göz kapaklarım gözlerimin yarısını örterken Alper'in ağlayan Alin'in yanına ilerlemesini izledim. Alper'in Alin'i kucağına almasıyla birlikte rahat bir nefes alıp gözlerimi tamamen kapattım. Oyuncu cadı! Babasının kucağına almasıyla hemen susmuştu. Kime çekmişti bilmiyorum ki?

"Bu çocuk hafta sonları ayrı bir uyumuyor. Babasına garezi olduğunu düşünmeye başladım."

Alper'in yakından gelen sesiyle dudaklarım kıvrıldı. Gözlerimi açtığımda yan tarafımdaki boşluğa bana dönük bir şekilde oturduğunu, Alin'i de omzuna yatırıp sırtını sıvazladığını gördüm. Bu görüntüyle içim sıcacık olurken "Merak etme sana garezi yok. Hafta içi de aynı performansı sergiliyor ama sen yorgunluktan ölü gibi uyuduğun için duymuyorsun." dedim. 

Alper'in biraz önceki huysuzluğundan eser kalmazken Alin'in başının üzerini öptü. Omzunu görmeye çalışarak geriye kaydığında gülmeye başladı. 

"Güzelim, sıranın bende olduğunun farkındayım ama şu an Alin'in ihtiyacını karşılayabilecek mekanizmamın yeterli olduğunu hiç sanmıyorum. Acıkmış, omzumu emmeye çalışıyor."

"Ama bu hiç adil değil ya." deyip hâlâ güç tasarrufunda bıraktığım gözlerimi tamamıyla açmak zorunda kaldım. Yatakta oturur pozisyona geçip sırtımı yatak başlığına dayadıktan sonra ellerimi uzattım. Alper bu halime gülerek Alin'i bana uzatmadan önce "Bu kıyağını unutmayacağım kızım. Bana garezinin olmadığını daha açık bir şekilde gösteremezdin." deyip Alin'in yanağını öptü. 

Alin babasına gülücükler saçarken onu yüzümün hizasına getirip kaşlarımı çattım. "Bu durumda bana garezinin olduğunu düşünmeye başladım küçük hanım."

Alin gülmeye devam ederken dayanamayıp onu öpücüklere boğdum. Alper yatağın kendi tarafına geçip "Size kolay gelsin." dedi ve ellerini kafasının altında birleştirerek gözlerini kapattı.

Kafamı onaylamazcasına sallayıp Alin'i daha fazla aç bırakmamak için emzirmeye başladım. Alper her şeyi yapıyordu. Bir tek emzirmeye çare bulamamıştık. Onu da ek gıdalara başladığımızda halledeceğimizi düşünüyordum. Alin'in altını değiştiriyor, gazını çıkarıyor, üzerini değiştiriyordu. Ağlamaması için elinden geleni yapıyordu. Son radde susturamadığında bana veriyordu. Kesinlikle iyi bir baba olmuştu. Hem de çok iyi bir baba.

Alin kollarımın arasında emerken uyuyup kalmıştı Onu sarsmadan beşiğine götürüp yatırdım. Uyanmaması için yavaşça salladım. Uyuduğundan emin olunca da yatağa geri döndüm. Alper çoktan uyumuştu. Ben de kendimi uykunun kollarına bıraktım.