AŞK ESİN'TİSİ (Tamamlandı)

/23/

Medyada Esin Alper'e "Sen adam olmazsın!" diyor 🤭

◽

"Anne!" diye telaşla bağırdım. Alper son anda ileri atılıp annemi yakaladı ve kafasının yere çarpmasını önledi.

Yanına oturup annemin kafasını kucağıma alırken "Anne, anne aç gözlerini!" diye bağırıp yüzüne hafifçe vurdum. Annem uyanmazken gözlerimden ateşler çıkartarak Alper'e baktım.

"Sen geri zekâlı mısın? Tak diye söylenir mi kadına?"

"Ne bileyim, bir anda olsun bitsin dedim. Hem nereden bilebilirdim ki bayılacağını?"

"Sadece bana bırakabilirdin! Mükemmel yanımda duruyorsun, bana destek oluyorsun teşekkürler Alper!"

"Tartışmayı daha sonraya bırakalım istersen. Şimdi kolonya falan var mı onu söyle."

"İçeriye gir, vitrindeki kapaklı dolaplarda olması lazım." Alper içeriye girerken tekrar anneme odaklandım. "Annem, hadi aç gözlerini."

Alper kısa bir süre sonra elindeki limon kolonyasıyla yanımıza geldi. Kapağını açıp eline döktü ve annemin bileklerini ovalamaya başladı. Kolonyayı elime alıp avucuma biraz döktüm ve koklaması için elimi annemin burnuna götürdüm.

Alper'e dönerken "En azından hamile olduğumu söylemeyi bana bırak olur mu?! Annemi seviyorum ve kalpten gitmesini istemiyorum!" diye söylendim. O sırada Alper'in bakışları endişeli bir hal almış, annemin yüzüne odaklanmıştı.

"Sanırım artık çok geç..." diye mırıldandığında anlamayarak bakışlarımı anneme çevirdim. Ne ara uyandığını anlamadığım annem gözlerine el feneri tutulmuş tavşan gibi gözlerini kocaman açmış benim yüzüme bakıyordu.

Duymuş olamazdı değil mi?

"Anne," diye mırıldanıp yüzünü avuçlarımın arasına aldım.

"Se... Sen ha... hamile misin?" Annemin kekeleyerek sorması sonucu kafamı duvarlara vurmak istesem de bu isteğimi erteledim. Battı balık yan gider mantığıyla başımı onaylarcasına salladım.

Annemin gözleri tekrar kayıp kafası yana düşerken sinirle Alper'e baktım.

"Ne? Bu sefer ben bir şey yapmadım!"

"Doğru sen bir şey yapmadın! Hatayı ben en başta seninle evlenerek yaptım! Seni suçlayamam." Dişlerimin arasından nefesimi verirken "Bu böyle olmayacak içeriye götürelim." dedim.

Ayağa kalkıp annemin ayakucuna geçtim. "Hadi kaldıralım." Bacaklarını tutmak için eğildiğimde Alper kolumdan tutup beni kaldırdı.

'Ne' dercesine kaşlarımı kaldırıp sorgularcasına Alper'e baktığımda beni geriye çekti. "Sen hamilesin, ağır kaldırmaman lazım."

"Dua et annem şu an baygın ve ona ağır dediğini duymadı. Hem tek başına taşıyamazsın, ben de yardım edeyim işte. Bir şey olmaz."

Alper onaylamazcasına kaşlarını kaldırdı. "Senden idmanlıyım ben, sorun olmaz. Sen önden git de nereye yatıracağımızı göster." dediğinde omzumu silktim ve öne geçtim. Alper eğilip annemi kucağına alırken yüzünü buruşturdu. "Göründüğünden daha da ağırmış." diye sızlanırken gülmeden edemedim.

"Ayarsız çenenin cezasını bel çekermiş."

"Öyle bir atasözü mü varmış?" Alaylı çıkan sesine aldırmazken "Esin uyarlamalı hali canım bu!" dedim ve annemin odasının kapısını açıp yatağının önünde durdum.