I can't...I'm sorry

23

Han

Nic nie warty

Tyle razy usłyszałem te słowa, że gdy dzisiaj usłyszałem je ponownie nie zrobiły na mnie żadnego wrażenia

Po prostu uśmiechnąłem się do mojego pijanego ojca i odszedłem do pokoju

Jakby wcale mnie to nie ruszyło

I w sumie tak właśnie było. Nie poczułem nic, kiedy to powiedział. Nie obchodziło mnie to jakoś bardzo.

-Cześć, Jisung. Chciałbym z tobą porozmawiać. Mam nadzieje, że się zgodzisz. Jeżeli tak, proszę cię. Napisz do mnie i ustalimy godzinę spotkania

Tak właśnie brzmi wiadomość głosowa od Minho. On nadal próbuje, a ja nadal nie jestem pewny. Czy powinienem mieć jakieś obawy? A może po prostu zaufać mu ponownie?

-Jisung!-Walnięcie w drzwi. Wystraszyłem się, po czym uświadomiłem sobie, że to mój tata
-Otwórz!

-Czego ode mnie chcesz!?

Do: Lee Minho
Niech będzie. Kiedy chcesz się spotkać?

-Chce, żebyś otworzył!-Waham się-Proszę cię. Chce z tobą porozmawiać

-O czym?

-Otwórz to się dowiesz!-W końcu podchodzę do drzwi i przekręcania klucz. Myśle, że to błąd...
-Powiedz mi. Skąd wzięła się kolejna jedynka z koreańskiego? I z Fizyki?-Wydaje się dość stabilny. Może wcale nie jest pijany? Nie czuć od niego alkoholu...Nie widziałem po drodze żadnej butelki po Soju, ani nic

-Nie wiem

-Nie wiesz? Nie wiesz!?-Skulam się, kiedy podchodzi bliżej mnie-Uczyłeś się w ogóle? Kolejna jedynka!-Rzuca jakimiś papierami na podłogę-Zawiodłem się na tobie!

-Ja na tobie też i nie narzekam!-Czuje uderzenie

-Zamknij się, jak do ciebie mówię, gówniarzu!-Łzy napływają mi do oczu, ale nie zwracam na to uwagi-Może nauczysz się, że trzeba się uczyć!-Krzyczy, a ja czekam już tylko na kolejne uderzenie, ale się go nie doczekuje

-Zostaw go!-Mój brat...-Przestań! Nic ci nie zrobił!

-Nie wtrącaj się!

-Jisung! Idź stąd...-Zabieram telefon i wybiegam z pokoju. Nie chce wiedzieć, co się stanie...

Od: Minho
Możemy spotkać się za 15 minut jeżeli się zgodzisz

Do: Minho
Mogę już, tylko powiedz mi gdzie

Od: Minho
Będę czekał pod twoim blokiem, okej?

Do: Minho
Jasne

Ubieram w pośpiechu buty. Nie udaje mi się powstrzymać łez. Wychodzę nie zwracając na to większej uwagi. Chce się tylko przytulić do Minho i już nigdy się od niego nie odklejać

-Dzień dobry-Mówię po srodze sąsiadce

-Coś się stało, Jisung?

-Nie proszę pani. Wszystko jest w porządku-Uśmiecham się ocierając łzy

-Napewno?

-Tak. Niech pani nie zwraca uwagi...

-Ktoś cię uderzył?-Łapie moją twarz w dłonie

-To nic takiego

-To wasz tata, prawda?

-Nie ważne. Śpieszę się. Do widzenia-Odbiegam od niej. Nie chce zbędnych pytań. Nie chce się z niczego tłumaczyć, ani na niego skarżyć