Hoofdstuk 14

2.8K 56 0
                                    

Eenmaal aangekomen bij het lokaal ben ik de eerste. Natuurlijk, wie gaat er ook een kwartier van te voren al bij het lokaal staan. Ik lach in mezelf. Dan zie ik opeens achter in de gang een jongen staan. Ik moet om de een of andere reden gelijk aan Ethan denken. Ik krijg kriebels in mijn buik bij het idee dat hij bij mij op school zit. Voordat ik het weet lopen mijn voeten richting de jongen die net de hoek om gaat. Ik moet weten of het Ethan is en ik versnel mijn pas. Ik loop ook de hoek om en zie de jongen in kwestie tegen een rij kluisjes aanhangen. Hij staat met zijn rug naar me toe. Ik blijf even staan, twijfelend wat ik zal doen. Maar ik moet weten of het Ethan is, eerder zal de kriebel in mijn buik niet weg gaan. Ik loop langzaam naar de kluisjes.
Ik ben altijd erg verlegen en wat terug houdend, maar bij Ethan lijkt dat als sneeuw voor de zon te verdwijnen.
Ik blijf op gepaste afstand staan en er komt een zachte 'hoi' uit mijn mond die ik zelf amper hoor. De jongen blijkt het ook niet te horen want hij verroerd zich niet. 'Hoi.' Klinkt het door de hele gang en ik sla mijn hand voor mijn mond. De jongen draait zich om en ik schrik. De kriebel in mijn buik verdwijnt en maakt plaats voor een steek.

Not allowed -VOLTOOID-Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu