Not allowed -VOLTOOID-

Hoofdstuk 44

'Dames en heren, de toets is in het algemeen goed gemaakt. Helaas zijn sommige niet op komen dagen, die leerlingen krijgen een één.' Zegt de leraar nors. Ik kijk geschrokken naar Ethan. 'Nu is de bijles hélemaal voor niks geweest.' Fluister ik teleurgesteld. Ethan reageert niet op wat ik zeg en blijft recht voor zich uit staren. Er komt wel een kleine grijns op zijn mond te staan, wat ik raar vind. De leraar loopt ondertussen door het lokaal en deelt bij iedereen de toets blaadjes met daarop de cijfers uit. Als de leraar bij onze rij blijft staan word ik een beetje zenuwachtig. Ik hoop echt op een hoog cijfer, vooral omdat het de eerste toets van dit semester is. Ik hoop op minstens een 8, maar ik denk stiekem dat ik gewoon een 10 heb gehaald. Oké, nu kom ik erg verwaand over, maar het ging super goed.
'Ik ben trots op je, dit had ik echt niet van je verwacht.' Zegt de leraar. Is hij trots op me? Yes! Ik kijk hem glimlachend aan maar zijn blik kruist de mijne niet. Als ik net wil vragen wat de leraar bedoelt legt hij een toets blaadje voor Ethan neer. Ik kijk naar het blaadje en ik zie in dikke rode cijfers een 8,5 staan. Mijn mond valt open van verbazing. Hij heeft de toets toch helemaal niet gemaakt? Hij is niet eens op komen dagen toen we de toets aan het maken waren?!
'Ja dat komt omdat ik bijles heb gehad van een hele leuke juffrouw.' Zegt Ethan enthousiast en hij geeft me een zachte por in mijn zij. Ik negeer zijn gebaar en als de leraar mijn toets blaadje terug geeft voel ik teleurstelling in me op komen. Ik zie een 6,5 staan op mijn blaadje. Dit ga je toch niet serieus menen? Ik heb nog een lager cijfer als Ethan!
Blijkbaar was ik toch niet zo geconcentreerd op de toets maar meer op het feit dat Ethan niet kwam opdagen.
Ik draai met een ruk mijn hoofd om en kijk Ethan fronsend aan. 'Wat is er schatje? Ben je niet blij voor me?' Fluistert Ethan. Ik walg van zijn reactie. Ik krab met mijn nagels zijn toets blaadje van tafel en zwaai er mee voor zijn gezicht. 'What the fuck Ethan, je had de toets toch helemaal niet gemaakt? Wat heeft dit te betekenen?'
'Ik was na de les snel naar de leraar gegaan, ik heb uitgelegd dat ik last had van faalangst. Toen mocht ik de toets ter plekke alsnog maken.' Hij kijkt me aan alsof hij een loterij heeft gewonnen. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Ik vind het een heel vaag verhaal.
'Mijn ouders gaan dit nooit geloven, ik heb dit semester alleen maar onvoldoendes gehaald, en nu door jou heb ik gewoon een fucking 8,5.' Zegt Ethan. Hij lijkt inderdaad erg trots te zijn op zijn cijfer, daardoor zakt mijn teleurstelling en verbazing iets af. Maar ik heb er alsnog een hele harde baal in dat ik maar een 6,5 heb. Ik prop het toets blaadje diep onder in mijn tas.
'Wat is er nou Es? Ben je niet blij voor me? Je kijkt zo boos.' Zegt Ethan vervolgens met een pruillip. Hij glijd met zijn getatoeëerde hand over mijn rug. Het kietelt, maar wel op een fijne manier. Door de combinatie van zijn aanraking en zijn zielige maar knappe gezicht, bedaar ik weer een beetje. 'Sorry, tuurlijk ben ik wel blij voor je. Ik had alleen zelf een hoger cijfer verwacht, maar ik was blijkbaar op het moment van de toets te veel afgeleid omdat jij niet kwam opdagen.'
Ik bedoel het niet spottend, maar ik wil wel gewoon eerlijk tegen hem zijn.
'Dat spijt me, dat weet je toch Es?'
Ik knik.
'Sorry dat ik zo bot reageerde, ik was ook al erg opgefokt door vanochtend.' Zeg ik zacht. Ik denk terug aan James die vanochtend zo vervelend in mijn aura kwam staan en aan mijn haar zat. De kriebels lopen over mijn rug, en nu niet op een lekkere manier. 'Hoe bedoel je? Wat is er gebeurt?' Vraagt Ethan en hij kijkt me ernstig aan. Het wrijven over mijn rug is ondertussen gestopt. Zijn hand gaat van mijn rug naar mijn knie.