Not allowed -VOLTOOID-

Hoofdstuk 84

Als ik in het donker naar de deurklink grijp zucht ik nog een keer diep. Ergens ben ik bang dat Lorenzo of James voor mijn deur staat, in hun heb ik allebei echt totaal geen zin en behoefte. Maar waarschijnlijk is het gewoon Abby die dronken voor de verkeerde deur staat. Ik lach in mezelf en met die gedachte vergeet ik dat ik geen slipje aan heb en laat het shirt los. Ik zet het licht in mijn kamer aan zodat ik weer wat kan zien en het felle licht doet pijn aan mijn ogen.
Ik zwaai de deur open maar duw hem met diezelfde snelheid weer dicht als ik zie wie er daadwerkelijk midden in de nacht voor mijn kamerdeur staat.
'Es, doe de deur open ik wil je wat vragen.' Klinkt Ethans zware stem door de deur. Ik ga met mijn rug tegen de deur staan en ik hoor mijn hart bonzen. Ik ben nog steeds boos op hem maar ergens ben ik blij dat hij voor mijn deur staat.
'Moet dat nu? Ik lag al te slapen.' Lieg ik. Als Ethan er ooit achter zou komen wat ik echt aan het doen was voordat hij bij mij aanklopte kan ik mezelf nooit meer in zijn buurt vertonen.
'Ja dat moet nu, alsjeblieft Esmee doe de deur open.' Fluistert Ethan. Ik twijfel even maar ik weet donders goed dat ik niets liever wil dan die deur open gooien om hem naar binnen te sleuren en hem vervolgens alle hoeken van de kamer te laten zien.
Ik doe net alsof ik twijfel en doe dan zachtjes de deur open. Ik begin weer aan de onderkant van het shirt te trekken, bang dat hij ziet dat ik geen slipje aan heb.
Ik kijk hem aan in zijn rood doorlopen ogen. 'Wat is er?' Slis ik tussen mijn tanden door. 'Ik zou vannacht eigenlijk op Julia's kamer crashen, maar die ligt waarschijnlijk met Jorik te neuken want de deur zit op slot. En nu vroeg ik me af of ik alsjeblieft op jou kamer mag slapen.' Fluistert hij zo onschuldig dat ik er bijna van smelt. Focus Esmee, focus, vergeet niet wat hij je allemaal heeft aangedaan. 'Je mag echt niet bij mij in bed hoor als je dat soms denkt.' Zeg ik zo nonchalant mogelijk. Stiekem zou ik niets liever willen, maar dat mag hij niet weten.
'Dat snap ik Es, ik slaap wel op de grond. Maar mag het alsjeblieft?'
Ik kijk hem van top tot teen aan en hij doet hetzelfde bij mij. Ik hoop niet dat hij ziet dat ik zíjn shirt aan heb.
'Waarom ga je niet gewoon naar huis Ethan?'
'Ik ben te stoned om nog te rijden, we willen toch niet dat er ongelukken gebeuren?' Zegt hij ineens lachend. Ik vind het totaal niet grappig en wil de deur in zijn gezicht dicht gooien, maar hij zet zijn voet tussen de deur. Ik zucht diep. 'Esmee laat me alsjeblieft in je kamer pitten, daarna zal ik je nooit meer lastig vallen. En dan bedoel ik ook echt nooit meer. Ik zal zelfs marketing laten vallen en een ander vak ervoor in de plaats nemen als je dat wilt.' Zegt hij met zijn handen in elkaar gevouwen. Hij is wel heel wanhopig voor een slaapplek, of is dit zijn manier van aandacht trekken?
'Nou vooruit dan, maar alleen slapen verder niks, je gaat ook niet aan mijn kop lopen zeiken met allerlei stonede onzin verhalen.' Zeg ik streng en doe de deur verder open zodat hij langs mij naar binnen kan lopen. 'Ik ben je echt heel dankbaar Esmee, ik ben zo moe en ik zou je vanaf morgen echt nooit meer lastig vallen, beloofd!' Zegt Ethan als hij in mijn kamer staat en ik de deur dicht doe en op slot draai.
'Maar wie zegt dat ik dat wil.' Fluister ik, hopend dat hij het niet gehoord heeft. 'Wat?' Vraagt Ethan. Ik draai me om en kijk hem aan. 'Niks, wat heb ik nou gezegd, geen onzin verhalen.'
Ethan wend zijn blik af. Dan begint hij zich ineens uit te kleden en ik kijk hem met grote ogen aan. 'Wat, wat doe je nou?' Stamel ik nog altijd kijkend naar Ethan die zijn shirt over zijn hoofd uittrekt. 'Wat dacht je? Dat ik in deze kleding ging slapen? Normaal slaap ik altijd naakt, maar ik zal voor nu mijn boxershort aanhouden.' Zegt hij met een grijns en hij gaat met zijn ogen mijn lichaam langs. Ik rol met mijn ogen.
'Hey, heb je nou mijn shirt aan?' Zegt Ethan ineens verbaasd en ik schrik. Fuck. 'Uh, ja het was donker en ik kon niet zien wat er in de kast lag. Wil jij hem aan om in te slapen?' Zeg ik zo kalm mogelijk. Maar eigenlijk ben ik helemaal niet kalm, in tegendeel zelfs. Hoe kan ik zo stom zijn om hem dat te vragen. Als hij inderdaad in zijn eigen shirt wilt slapen moet ik hem uittrekken en sta ik hier in mijn blote nakie.
'Nee, het shirt staat jou veel leuker dan mij.' Zegt hij met een nog diepere grijns dan daar net. Ik begin weer aan de zoom van het shirt te trekken als Ethan me blijft aankijken. Ik loop snel naar mijn kast waar het matras van Abby tegen aan geleund staat en trek eraan. Wat ben ik blij dat Abby te lui is geweest om dat matras weer terug op haar eigen kamer te zetten.
Ik trek aan het matras maar hij komt niet van zijn plaats. Ik trek nog een keer en ik voel Ethans ogen nog steeds op mij gericht. 'Wacht ik help je wel, laat mij maar.' Zegt hij en hij komt op me af gelopen. Hij pakt het matras aan de andere kant vast en hij krijgt hem natuurlijk wel van zijn plaats. Ik zie nu dat hij ook zijn broek uitgetrokken heeft. Het enigste waardoor hij nu niet naakt is, is zijn zwarte Calvin Klein boxershort die strak om zijn lichaam heen zit. Hij spant zijn spieren aan en zijn tattoos komen strakker te staan. Het opgewonden gevoel van voordat Ethan voor de deur stond, zit nog steeds in mijn lichaam en welt weer op in mijn onderbuik.
Nee niet nu, straks druip ik nog op mijn houten vloer en dat geef vlekken.
'Laat maar, ik kan het zelf wel.' Snauw ik en probeer met al mijn kracht het matras naar mijn kant te trekken. We krijgen samen het matras van zijn plek en schuiven het op de zijkant naar de open plek in mijn kamer naast mijn bed. Dan laat Ethan het matras plotseling los en het matras valt met een doffe klap op de grond. Ethan laat zich languit op het matras vallen. Omdat ik nu geen houvast meer heb verlies ik mijn evenwicht. Ik probeer me vast te grijpen aan iets maar natuurlijk is er niks in de buurt. Ik val languit boven op Ethan en het matras.