Not allowed -VOLTOOID-

Hoofdstuk 80

Het is avond.
Het afscheidsfeestje van Bas is al in volle gang beneden in de woonkamer. Ik hoor één of ander vaag techno nummer. De muziek dreunt door het hele huis en ik heb nu nog minder zin in een feest. Ik sta me samen met Abby nog een beetje op te maken voor de spiegel in mijn kamer. Tegenwoordig kan ik mezelf ook mooi opmaken en heb ik Abby niet meer nodig om het voor me te doen. Ik ben op een punt gekomen waar ik gewoon bijna te moe ben om nog boos te zijn op Ethan. Ik ben nu eigenlijk meer gewoon zwaar teleurgesteld in hem.
'Ik ben er wel een keer klaar mee, ik hou van hem en hij zegt dat hij ook van mij houd, maar misschien is dat niet genoeg. We hebben de hele tijd ruzie en hij schaamt zich voor me. Hij wilt en blijft me verbergen voor al zijn vrienden en vooral op school. Op school doet hij altijd alsof ik niet besta. Dat wil ik niet, niet nog een keer.'
Ik denk gelijk terug aan de middelbare school tijd toen mijn -meisjes drogerende, altijd stoned vriendje- Bryan mij ook niet zag staan nadat hij aan zo'n vieze joint had gezogen. Ik krijg een koude rilling door mijn lichaam als ik aan die vreselijke tijd terug denk.
'Ik zal me nooit voor je schamen, ik zal altijd met trots naast je zijde lopen. Ik zal je aan al mijn vrienden voorstellen, die zullen allemaal jaloers op me zijn omdat ik jou heb.' Hoor ik ineens iemand zeggen die in de deur opening van mijn kamer is komen te staan zonder dat ik het door had. Abby en ik kijken allebei tegelijk richting de deur opening. Abby's mond valt open en ik kijk met een strak gezicht naar diegene die het blijkbaar een goed idee vond om ons te storen. Hij kijkt me met een grijns aan maar ik doe net alsof het me niet opmerkt. Dan loop ik vanaf de spiegel langzaam richting de deuropening die Abby blijkbaar niet achter haar dikke reet heeft dichtgedaan toen ze hier net naar binnen kwam.
'Sorry het spijt me, maar ik ben ondertussen een sterke, onafhankelijke vrouw geworden die geen jongen in haar leven nodig om gelukkig te zijn en die haar verteld wat ze wel en niet mag doen. Het is míjn leven en ik doe ermee wat ík wil. Dus helaas zullen wíj nooit samen zijn.' Zeg ik vastberaden en gooi dan de deur dicht in James' totaal verbaasde gezicht. Ik draai me om naar Abby en begin van vreugde te gillen. Abby die op mijn bed zat, staat er ondertussen op te springen en juicht met me mee. 'Dat was GEWELDIG!' Gilt Abby.
'Ik ben helemaal klaar met alle jongens. Ik moet hém ook gewoon zien te vergeten, niet meer aan hem denken, niet meer over hem praten en hem niet meer zien.' Zeg ik als ik weer terug voor de spiegel sta. 'Over wie heb je het nou? Ethan of James?' Zegt Abby en ze kijkt me afwachtend aan terwijl ze naast me komt staan en naar mijn spiegelbeeld kijkt.
'Ethan natuurlijk! James heb ik nooit leuk gevonden. Ik vond hem wel spannend en hij was handig om Ethan jaloers mee te maken, maar verder niks. En het spijt me nog steeds, als ik eerder had geweten dat jij James leuk vond, had ik nooit met hem gezoend. Hoe boos ik ook was op Ethan.'
Ik voel me nog steeds schuldig over het feit dat ik James plat gezegd gewoon gebruikt heb, alleen om Ethan jaloers te maken, terwijl Abby James leuk vond of vind? Ik heb geen idee of ze nu nog steeds wat voor hem voelt eigenlijk.
'Es, ik heb het toch al gezegd, door jou kwam ik er juist achter dat ik afstand van hem moest nemen, ik ben jou juist dankbaar, echt!' Zegt Abby lachend. We omhelzen elkaar en dan hoor ik ineens dat het techno nummer overgaat en een nieuw nummer begint.
'All the single ladies, all the single ladies, all the single ladies now put your hands up.' Klinkt het vanaf beneden. Ik zing de tekst van het liedje keihard mee en dan trek ik Abby mee de gang op richting het feest.
Nu ik voor mezelf besloten heb dat ik single door het leven ga en niet meer over Ethan, James of andere jongens zal piekeren of wakker liggen, heb ik ineens erg veel zin in het feest.