Not allowed -VOLTOOID-

Hoofdstuk 67

James glimlacht breed. Hij glijdt met zijn hand over mijn jurk en pakt dan mijn hand. Hij geeft er een zacht kneepje in. Voordat het ongemakkelijk word laat hij mijn hand los en pakt het stuur weer vast.
Als we bij de boerenweg aankomen, met om de 500 meter een huis, vraag ik of James me aan het begin van de weg wilt afzetten.
'Bedankt voor de lift James.' Zeg ik zachtjes. Ik doe mijn riem los en buig me naar hem toe. James tuit zijn lippen maar ik plant een zachte kus op zijn wang. James bloost en ontspant snel zijn lippen. 'Alles voor jou, Esmee.' Zegt James. Ik glimlach en stap dan uit de auto. We zwaaien naar elkaar en dan scheurt hij weg in zijn Mercedes CLA.
Ik loop langzaam richting het huis van de ouders van Ethan. In de auto was ik nog niet zo zenuwachtig, maar nu ineens gieren de zenuwen door mijn lijf. Geen zenuwen voor de bruiloft, maar om Ethan te zien.
Als ik bij het huis aankom, zie ik Ethan al bij de grote open deuren staan. Hij heeft een net zwart pak aan met daaronder een witte blouse en een stropdas. Door zijn witte blouse zijn de lijnen van zijn tatoeages zichtbaar. De zenuwen in mijn buik maken nu plaats voor vlinders, en ik ben ergens wel blij om hem te zien. Hij is nog steeds vreselijk knap.
Als Ethan mij opmerkt, komt hij op me af gerend.
'Ah, ik ben zo blij om je te zien Es, je ziet er prachtig uit.' Zegt Ethan en hij geeft me een knuffel. Ik voel me heerlijk in zijn omhelzing en had gehoopt dat het langer duurde, maar hij laat snel los en pakt dan mijn hand. Hij neemt me mee naar binnen, mee naar zijn ouders.
'Mam, dit is Esmee.' Zegt Ethan trots als we ons door de menigte hebben gewurmd. Er glinstert iets in zijn ogen en hij knijpt in mijn hand. Is hij echt zo trots dat ik aan zijn zijde sta?
'Esmee, wij hebben elkaar al een keer ontmoet, heb je de bioscoop nog gevonden kind?' Vraagt de vrouw en ze geeft me een hand. Ethan en ik kijken haar vragend aan, maar dan weet ik het opeens weer.
'Oh ja sorry ik had u helemaal niet herkend, ja ik heb de bioscoop nog gevonden, dankzij u hulp!' Zeg ik lachend. Ethan kijkt nog steeds verbaasd, maar ik gebaar naar hem dat ik het zo allemaal zal uitleggen.
Ethans ouders zijn gewoon diegene die mij hebben geholpen toen ik de bioscoop niet kon vinden om op tijd bij Ethan te zijn voor zijn verklaring.
'Gelukkig, wat is de wereld toch klein. Het is fijn je te ontmoeten Esmee, ik heet Ella.' Zegt Ethans moeder. Dan kijk ik naar Ethans vader. Hij kijkt me niet aan maar geeft me halfslachtig een hand. Hij lijkt totaal niet op Ethan qua uiterlijk. Dan trekt Ethan me ineens mee. 'Wij gaan alvast het buffet onveilig maken.' Zegt Ethan lachend. 'Fijn u te ontmoeten.' Roep ik zijn ouders nog na.
Als we bij het buffet aankomen, duwt Ethan een bord in mijn hand. Zelf pakt hij ook een bord en schept hem helemaal vol. Ik doe hetzelfde, want ik heb best wel honger. Dan zoeken we een tafeltje achterin de mooi versierde woonkamer en schransen we allebei onze borden leeg.
'Nou vertel, hoe kende je mijn ouders?' Zegt Ethan met volle mond. Ik moet lachen en eet snel mijn mond leeg voordat ik hem het verhaal vertel.
'Toen ik onderweg was naar jou, naar de bioscoop, was ik de weg kwijt. Ik moest en zal op tijd komen, en toen zag ik je ouders lopen. Ik ben naar ze toe gerend en heb de weg gevraagd. Als jou moeder mij niet de weg had gewezen, was ik nooit op tijd gekomen voor je verklaring.' Zeg ik. Ethan kijkt me met open mond aan.
'Dan was het dus voor altijd over tussen ons en was jij terug naar Julia gegaan.' Zeg ik met op een geklemde kaken. Ethan laat zijn stukje stokbrood op zijn bord vallen en staat dan op van de tafel. Hij rent ineens keihard weg en ik blijf hem met mijn ogen volgen. Wat gaat hij in godsnaam doen?
Ethan rent naar zijn moeder en omhelst haar. Zijn moeder lijkt verbaasd te zijn maar lacht dan haar tanden bloot. Blijkbaar geeft Ethan zijn moeder nooit een omhelzing aan haar reactie te zien.
Dan komt Ethan terug en lach ik ook naar hem. 'Wat deed jij nou?' Zeg ik lachend. 'Mijn moeder bedanken natuurlijk, zonder haar was het nooit meer goed gekomen tussen ons.' Zegt Ethan en hij buigt zich naar me toe. Hij tuit zijn lippen en wilt me een kus geven. Snel draai ik mijn wang naar hem toe zodat de kus daar beland, in plaats van op mijn lippen. 'Oh sorry Esmee, ik wilde je niet in verlegenheid brengen.' Zegt Ethan als hij ziet dat ik bloos. 'Het is helemaal niet goed tussen ons en dat weet je.' Fluister ik.
-Dames en heren, de ceremonie gaat beginnen.- Hoor ik ineens door de speakers in de woonkamer. 'Kom Es.' Zegt Ethan. Ethan doet net alsof hij mij niet gehoord heeft.
We staan op en ik loop achter Ethan aan naar buiten, waar de ceremonie plaats zal gaan vinden.