Not allowed -VOLTOOID-

Hoofdstuk 27

'Kan ik je jas trouwens aannemen?' Vraagt Ethan ineens heel beleefd wat ik niet van hem gewend ben. 'J-ja, hier.' Ik trek mijn lange bruine jas uit en geef hem aan Ethan. Hij trekt vervolgens ook zijn leren jas uit. Zijn T-shirt blijf hangen aan zijn jasje en het kruipt omhoog. Ik zie een stuk bloot buik met mooie tattoos. Ik wil met mijn vinger elke zwarte lijn volgen, maar mijn fantasie word verbroken als zijn shirt weer elegant om zijn lichaam heen valt en ik wend snel mijn blik af. Ethan gaat op de leren bank zitten en hij geeft een zacht klopje op het leer als teken dat ik ook plaats moet nemen. Ik gehoorzaam gelijk. 'Zo juffrouw, waar gaan we mee beginnen?' Zegt Ethan. Ik moet lachen en duw hem plagend tegen zijn schouder. 'We gaan beginnen met de 4p's. Weet je ze op te noemen?' Vraag ik. Ik zie dat Ethan hard moet nadenken over mijn vraag. Als hij fronst is hij nog knapper. 'Uhm, prijs, plaats, promotie en..' hij denkt nu nog harder na. 'En penis.' Ik had dit antwoord nooit verwacht en ik barst in lachen uit. 'Even serieus!' Zeg ik streng, mijn lach inhoudend. 'Oké, sorry juffrouw.'

Na een halfuur marketing strategieën besproken te hebben word er ineens hard op de deur geklopt. Ik schrik maar bedenk me dan dat het vast één van de jongens is en ik ben toch wel blij dat de deur op slot zit. 'Wacht even.' Zegt Ethan en hij staat op. Hij loopt naar de deur, draait de deur van het slot en doet de deur op een kiertje open. Ik hoor dat er gepraat word maar ik kan niet verstaan wat ze zeggen. Ik leun een beetje naar links om te kijken of ik kan zien wie er voor de deur staat. Ik zie niet wie er voor de deur staat, maar wel dat Ethan een briefje van 20 pond geeft. Dan gooit hij de deur dicht en ik schuif snel weer terug naar mijn plek. Als Ethan aangelopen komt zie ik dat hij een bruine zak achter zijn rug houdt. Heeft hij nu serieus drugs aan de deur laten bezorgen? Ik word er heel ongemakkelijk van en ik wil eigenlijk zo snel mogelijk weg hier. Ik haat drugs. 'Is het al zo laat? I-ik moet gaan!' Zeg ik snel. 'Oh, maar ik heb net iets voor ons laten bezorgen. Iets wat je heel lekker gaat vinden Es.' Zegt hij met een grijns. 'Nee, ik hoef het niet, ik wil het niet. Ik gebruik geen drugs!' Gil ik hysterisch. Wat heeft me ooit bezield om met hem naar zijn kamer te gaan. 'Esmee, rustig!' Hij haalt de zak te voorschijn en ik zie een grote gele M op de zak staan. 'Dacht je echt dat het drugs was? ' zegt hij bijna beledigd en hij gaat op de bank zitten. Ik was ondertussen al opgestaan om te vluchten en ga met opluchting weer naast hem zitten. 'Oh My God, het spijt me vreselijk!' Zeg ik blozend. Ik schaam me rot en ik sla mijn handen voor mijn gezicht. 'Het geeft niet, ik snap het wel. Ik zie er natuurlijk ook echt uit als een drugsdealer.' Zegt hij en hij kijkt weg. Ik kan niet goed pijlen of hij het meent of niet. 'Sorry het spijt me echt, ik heb nogal een slechte ervaring met drugs.' Fluister ik. Hij komt iets dichterbij me zitten en wrijft dan over mijn rug. Het voelt heerlijk en ik voel me weer meer op mijn gemak bij hem. 'Wil je erover praten?' Vraagt hij lief en ik knik. Het is misschien het beste om het hem gewoon te vertellen, dan snapt hij tenminste waarom ik zo hysterisch reageerde. Ik haal diep adem en begin met vertellen.