Not allowed -VOLTOOID-

Hoofdstuk 26

Als we bij het studentenhuis aankomen is het nog mooier dan het studentenhuis waar ik verblijf. Ik kijk verbaasd en Ethan merkt het op. 'Had je niet verwacht hé?' Lacht hij. 'Nee eigenlijk niet. Ik had meer een kraakpand verwacht met vuilniszakken voor de deur.' Zeg ik eerlijk. Hij kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw en ik moet erom lachen. 'Kom we gaan direct naar mijn kamer, ik heb de grootste kamer van het hele huis.' En hij reikt zijn hand naar me uit. Ik twijfel of ik zijn hand moet pakken of gewoon brutaal langs hem moet lopen en naar binnen moet gaan. Maar als ik de leeuw op zijn hand zie twijfel ik niet langer, ik pak zijn hand en loop met kriebels in mijn buik achter hem aan het grote huis binnen.
Als we in de grote hal staan heb ik amper tijd om met mijn ogen het huis rond te kijken omdat ik gelijk de eerste kamer aan de rechterkant in getrokken word. 'Dit is nou mijn kamer.' Zegt Ethan trots en ik kijk nu wel mijn ogen uit. Er staat een tweepersoonsbed, waar je volgens mij wel met z'n 10e in kan liggen, een bank, een tv, een klein keukentje en een aparte douche met toilet. Ik blijf met grote ogen de kamer rond kijken. Dan schrik ik op als ik ineens een sleutel in het slot hoor gaan. Ethan draait zijn kamer deur zachtjes op slot. Nu word ik zenuwachtig en ik weet niet of het goede of slechte zenuwen zijn. Wat is hij van plan?
'Hoezo doe je de deur nou op slot?' Vraag ik nerveus. 'Rustig maar, ik ga je heus niet verkrachten hoor.' Lacht hij. Ik lach niet, ik vind het geen leuk grapje. Hij merkt het op. 'Soms komen de jongens zomaar binnen gestapt, en we moeten natuurlijk niet gestoord worden tijdens de bijles.' Zegt hij om me gerust te stellen. 'Weet je wat, ik laat de sleutel in het slot, dan kan je altijd vluchten als je wilt. ' lacht hij en ik voel me gelijk iets meer op mijn gemak. 'Is goed.' Zeg ik en ik pak mijn boeken uit mijn tas.