Not allowed -VOLTOOID-

Hoofdstuk 49

Ik kijk hem in zijn licht bruine ogen. 'Oh my god Es, kijk alsjeblieft niet zo.'
'Hoe bedoel je?'
'Je kijkt zo onschuldig, vanaf het lesuur marketing vanochtend waarbij we elkaar aan het strelen waren, wil ik de kleren al van je lijf rukken. Je maakt me helemaal gek.' Zegt hij met hese stem. Door zijn bekentenis voel ik een warm gevoel tussen mijn benen opkomen. Hij ruikt zo lekker en is zo knap, maar ik kan nu niet toegeven, ik ben ergens nog steeds boos op hem.
'Ja dat zal best, maar je word wel vreselijk boos op me en suggereert dat ik het uitlokte. Bovendien beweerde je ook nog eens dat het mijn schuld was.' Ik wil hem eigenlijk niet meer in zijn mooie ogen aankijken, maar het lukt me niet om mijn ogen neer te slaan.
'Voor de zoveelste keer, het spijt me echt, ik werd gewoon ineens vreselijk jaloers. Normaal ben ik nooit jaloers maar hij moet gewoon met zijn poten van je af blijven.' Hij balt zijn vuisten weer. 'Werd je jaloers?' Zeg ik met een plagende zachte stem. Hij knikt. Hij is gewoon jaloers! Er verschijnt een grote grijns op mijn gezicht.
Hij schiet zijn sigaret weg en blaast de laatste rook uit zijn longen. Hij komt dichterbij me staan en streelt mijn haar. 'Kus me Es, alsjeblieft.' Door zijn gesmeek kan ik me niet langer bedwingen. Ik zoen hem op zijn mooie volle lippen en hij neemt mijn lippen gulzig in zich op. Mmm, hier verlang ik al naar sinds het moment dat ik wakker werd. Het voelt zo heerlijk. Alle emoties van vandaag lossen op als sneeuw voor de zon. Dit is het enige wat nog telt, hier en nu. Dit moment met mijn lippen op de zijne, zijn hand door mijn haar en vooral het warme gevoel tussen mijn benen. Hij trekt me dicht tegen zich aan, zo dicht dat ik zijn stijve lid tegen me aan voel. Ik huiver bij het idee dat hij zo geil is door mij. Hij liefkoost mijn lippen met zijn tong. Als hij daarna mijn mond met rust laat en met zijn lippen richting mijn oor reikt, duw ik hem zachtjes weg. 'We staan op het schoolplein.' Zeg ik een tikje beschamend en ik kijk om me heen. Ik zie gelukkig alleen een paar verdwaalde leraren die opzoek zijn naar hun bakfiets.
'Wat is er nou Es, die leraren weten niet wat ze zien, we kunnen ze toch een beetje opgeilen.' Zegt Ethan lachend, maar ik vind het geen leuk grapje. 'Doe normaal, straks worden we nog van school getrapt, en jij al helemaal.' Ik wijs naar zijn prikstok. 'Oh ja, ik moet verdomme afval prikken omdat ik de kantine heb vernield en uit de klas gelopen ben.' Zegt Ethan. 'Stel je niet zo aan. Wat een laffe straf zeg, de school stortte zowat in, zo hard jij die deur open sloeg.' Zeg ik terug denkend aan vanmiddag. Ethan lacht schaapachtig. 'Ik moet gaan Ethan, we geven vanavond een feestje in het studentenhuis, heb je zin om ook te komen?' Ik schrik een beetje van mijn eigen vraag. Als Ethan zou komen, moet ik Abby alles vertellen. Dat Joost eigenlijk Ethan is en dus wel bij ons op school zit. Dan zal ze weten dat ik haar heb voorgelogen en ik weet niet hoe ze zal reageren. Misschien als ik straks thuis ben en het haar gelijk vertel, dat ze dan minder boos op me zal zijn.
'Nee sorry Es, ik moet mijn zus weer gaan helpen met bruiloft dingen. Ze was al woest dat ik later was omdat ik afval moest prikken.'
'Maakt niet uit, ik heb ook echt geen zin in dat feestje. Dan zit ik opgescheept met die vreselijke James.'
Opgelucht omdat ik Abby nog even niks hoef te vertellen, maar ook teleurgesteld wil ik weg lopen maar Ethan houd me tegen. 'Es kijk me aan.' Hij tilt mijn kin op. Ik kijk hem aan. 'Als die James vanavond ook maar iets doet wat je niet bevalt, bel of app je mij en dan kom ik hem op ze bek slaan, begrepen?'
'Je weet niet eens in welk studentenhuis ik woon gek.' En ik duw zijn hand weg. 'Oh jawel hoor, kan je je ons douche avontuurtje niet meer herinneren? ' zegt Ethan grijnzend. Oh ja natuurlijk! Hoe heb ik zo stom kunnen zijn. Ik voel dat ik bloos en geef Ethan een duw. Hij pakt mijn hand en trekt me in zijn armen. 'Nee maar even serieus, als er iets gebeurt moet je me gelijk bellen.'
'Is goed, Ethan.'
Het doet me goed dat hij me wilt beschermen. Ik lach en maak me dan los uit zijn omhelzing van achter. Konden we zo maar uren blijven staan.
'Tot morgen schatje.' Schreeuwt Ethan me na.
Tot morgen? Oh ja de date natuurlijk! Ik was het bijna vergeten door dit hele gedoe. Ik ren terug naar Ethan en vlieg hem om zijn nek. Ik geef hem een kus. 'Tot morgen.' Fluister ik en loop dan echt weg, naar de metro, me alvast mentaal voorbereidend op het feest van straks. En mezelf ook wel ineens weer af vraag wat Ethan in de badkamer deed op de eerste dag van mijn nieuwe studentenleven.