Data opublikowania: 23:10 01-03-2020
Ostatnia aktualizacja: 16:40 18-08-2020
Ogromnie przepraszam za tak długą zwłokę, ale dopiero ten weekend miałam wolny. Załatwiłam niektóre sprawy, przeszłam się z psem i koleżanką na działkę, a wieczorem przyszedł czas na was. Tematów mam naprawdę sporo, lecz czasu brak. Odbywam praktyki w tygodniu, w weekend prawie co tydzień szkoła. W tym tygodniu w niedzielę mam pracę kontrolną z prawa administracyjnego, więc chyba nic nie dodam do 22.03. Moje pierwsze wolne. Dobra, koniec tłumaczeń. Do roboty!
P. S postaram się wrzucić zbiorczy post o tygodniu mózgu.
Mózgowe podłoże komunikacji
Kilka z obszarów odpowiedzialnych za funkcję mowy:
- ośrodek Brocki/Brocka- uszkodzenie = afazja ruchowa - osoba rozumie, ale nie jest w stanie się wypowiedzieć (różne nasilenie - np. chory się wcale nie wypowie, nieznacznie lub przemijające zaburzenia afatyczne = afazje.
- ośrodek Wernickego - uszkodzenie = afazja czuciowa (inna nazwa czysta głuchota słów) czyli w dużym skrócie nie rozumiesz języka (swojego oraz cudzego w jakiejkolwiek formie), ale możesz go wytwarzać.
Okolice kory asocjacyjnej, głównie płatów skroniowych wraz z hipokampem, przy współudziale okolicy Wernickego oraz okolicy styku ciemieniowo-skroniowo-potylicznego opracowują projekt ruchu – treść wypowiedzi (Cummings, Mega 2005).Płaty skroniowe i hipokamp - pamięć biograficzna, epizodyczna itp.
Przy powtarzaniu wykorzystywane jest szybkie połączenie między korą ośrodka Wernickego a ośrodkiem Broki – jakim jest pęczek łukowaty. Ta bezpośrednia droga kojarzeniowa pozwala na przenoszenie między oboma ośrodkami wyrazów nonsensownych (zlepek sylabowych). Okolice czołowe – kontrolujące lub nie struktury emocjonalne – nadają wypowiedzi odpowiednią konwencję i formę (Miller, Cummings 2006). - cytat ze źródła 2
Pobawmy się w skojarzenia: co wam się kojarzy z mową?
- Teoria uniwersalnej gramatyki N. Chomsky'ego
Jedno ze stanowisk tłumaczące zjawisko nabywania języka przez dziecko: czyli przychodzi na świat wyposażone w mózg „zaprogramowany" tak, aby stworzyć strukturę ludzkiego języka. - źródło 2
- Teoria neuronów lustrzanych - prawdopodobnie uczenie się poprzez naśladowanie (ta teoria jest bardzo ryzykowna, informacje są sprzeczne, więc będę tu ostrożna).
- Ośrodek Brocki + Wernickego
- Lewa półkula = Rogger Sperry (1981 Nagroda Nobla) - lateralizacja półkul mózgowych
Przypominam: pacjenci mieli ograniczony kontakt między półkulami. Badania te wykazały w sposób jednoznaczny, że każda z półkul mózgowych jest strukturą funkcjonującą
w znacznym stopniu niezależnie.
Uogólniając uzyskane wyniki (np. Budohoska, Grabowska, 1992; 1994; Herzyk, 1992; Hellige, 1993; Iaccino,
1993; Mroziak, 1992; Szeląg, 1995b; 1997b), stwierdzono specjalizację lewej półkuli w większości procesów powiązanych z mową: rozumieniem, ekspresją, a także czytaniem, pisaniem + liczeniem. - źródło 3 (Mit umysłu ścisłowca i humanisty).
Wyniki dalszych badań:
- umiejętności językowe nie zawsze są domeną wyłącznie lewej półkuli.
Półkula prawa nie jest pozbawiona możliwości
programowania czynności mowy poza poziomem artykulacji i ma pewną (choć ograniczoną) pojemność werbalną. W zasadzie niezdolna do produkowania wypowiedzi słownych ani kierowania procesami pisania, to ma pewne możliwości rozumienia mowy. - źródło 3
Jąkanie - czyli najgorsza przeszkadzajka
W płynnej mowie ludzi z różnych krajów świata bez zaburzeń językowych wykazano 2-3-sek. segmentację czasową (wyjaśniłabym, o co chodzi, ale wiem tylko, że dotyczy wewnętrznego zegara mózgowego).
Jąkający się dłużej, czasem nawet 7, czyli wypowiedź osoby z zaburzonym rytmem mowy charakteryzuje się inną segmentacją czasową.
Może to tłumaczyć zachowanie w stosunku do takich osób. Zniecierpliwienie oraz brak tolerancji dla jąkającego się wynika ze sposobu funkcjonowania mózgu wyznaczonego operowaniem mechanizmu integracyjnego. To konieczność dostosowania się do innych ram czasowych nas denerwuje. (Chociaż mnie długie jąkanie nie przeszkadza, o ile da się szybko zrozumieć tamtego kogoś).
Są przypuszczenia, że tacy ludzie wykazują deficyty funkcjonowania nie tylko mechanizmu integracyjnego, ale również
mechanizmu sekwencji zdarzeń (Moore 1993; Webster 1988).
Klasyk w badaniach nad tym zjawiskiem: van Ripper.
Badania Webstera i Ryana (1991) - przejawiają trudności w:
1) prawidłowym odtworzeniu zademonstrowanej przez eksperymentatora sekwencji sukcesywnych naciśnięć na przycisk, wykonywanych kolejnymi palcami, np. wskazującym, serdecznym, kciukiem.
2) skoordynowaniu sukcesywnych naciśnięć na
przycisk ze specyficznym rytmem prezentowanym przez słuchawki, np. trzy długie, dwa krótkie, jeden długi. - źródło 3
Czyli można rozpatrywać to jako zaburzenie zegara mózgowego. Jednak to tylko badania eksperymentalne bez potwierdzenia.
Źródła:
1) https://www.pum.edu.pl/__data/assets/file/0007/47446/NK_2011_143-150.pdf
2) http://www.logopedia.umcs.lublin.pl/images/lkonfmalo/nl%202.pdf
3) https://www.kul.pl/files/714/media/1.42.1999.art.11.pdf..pdf
Dodatek specjalny
Złoto do posłuchania - bez przerywników, w zabawny sposób i do tego uczy. Czy można chcieć więcej? Włączcie sobie do jakiejś czynności - jak ja do sprzątania. Nawet nie zauważyłam, kiedy ta godzina dwadzieścia minęła.
Tak - zainspirowałam się wystąpieniem profesora przy pisaniu tytułu.
Jak mówić, żeby nas słuchano? - Prof. Jerzy Bralczyk
https://youtu.be/TG4ZAGnlPOY
CZYTASZ
🧠 Mózg to nie umysł! 🧠
RandomOkładkę zrobiła @EwaMatuszczak. Miejsce na notatki ze studiów z cyklu nie wiem, ale się dowiem. Chciałabym swoimi działaniami zainspirować innych do podążania za marzeniami oraz rozwijaniem zainteresowań. Wierzę, że podane tutaj informacje zostaną...
