Okładkę zrobiła @EwaMatuszczak.
Miejsce na notatki ze studiów z cyklu nie wiem, ale się dowiem.
Chciałabym swoimi działaniami zainspirować innych do podążania za marzeniami oraz rozwijaniem zainteresowań. Wierzę, że podane tutaj informacje zostaną...
Data opublikowania: nie wiadomo Ostatnia aktualizacja: 21:26 13.09.2019
Dziś tematem jest choroba beri-beri oraz zespół Wernickego-Korsakowa. Jeśli wolicie sami sobie przeczytać, jest to rozdział 10 uczucie kłamstwa na stronie 329.
Wszystko zaczęło się w lutym 1942 roku, kiedy Japończycy zajęli Singapur i wzięli do niewoli ponad sto tysięcy jeńców wojennych. Tysiące zginęło przy budowie Kolei Śmierci. Resztę umieszczono w w japońskich obozach jenieckich. W takiej sytuacji znalazło się dwóch lekarzy pochodzenia brytyjskiego. Bernard Lennox i Hugh Edward de Wardener byli przetrzymywani w obozie. Zorientowali się, że były prowadzone okrutne eksperymenty np. "zamykają zdrowych mężczyzn, pozbawiając ich jedenego niezbędnego składnika w pożywieniu i obserwują, jak powolnemu zniszczeniu ulegają mózgi więźniów". Każdemu z lekarzy groziła dyzentria, błonica czy malaria. Musieli pracować w innej pracy niż specjalizacja np. zawsze był chirurg. Przycinane drzazgi bambusa służyły za igły, rozprute spadochrony były nićmi do zszywania ran. Mieszkali w zwykłych namiotach, które mógł zniszczyć byle monsun, lekarzom grożono karami cielesnymi a nawet ugotowaniem we wrzącym oleju, jeśli nie przywrócą do pracy wystarczającej liczby jeńców. Ponadto strażnicy nie pomagali, gdyż zmniejszali racje żywnościowe chorym o połowę by zmotywować ich do powrotu do zdrowia. Ale nawet zwykłe garści ryżu prowadziły do rozwoju choroby. Występuje ona od czasu, gdy ludzie mieszkający w Azji za podstawę pokarmu uznali właśnie ryż. Objawy: - kłopopty z sercem - anoreksja, wyniszczenie organizmu - drganie powiek - silne obrzęki, od których skóra na nogach zaczęła pękać - ofiary poruszają się chwiejnie, powłóczą nogami niczym chód lokalnych owiec "beri"
Od drugiej połowy XIX wieku choroba się rozprzestrzeniała, dzięki napędzane parą młyny ryżu produkujące ryż biały. Był tani. Na chorobę zapadło blisko dwieście tysięcy japońskich żołnierzy. Naukowcy zaczęli podejrzewać, że powoduje ją brak witaminy B1 (tiaminy). W naszym organiźmie witamina B1 odgrywa ważną rolę - z jej pomocą pozyskujemy energię z glukozy, co jest ostatnim etapem trawienia węglowodanów. Mózg wykazuje szczególną wrażliwość na brak glukozy, tylko ona bowiem spośród cukrów przekracza barierę krew-mózg. Poza tym tiamina niezbędna jest do produkcji niektórych neuroprzekaźników oraz wchodzi w skład osłonek mielinowych neuronów. - źródło Dziwne przypadki ludzkiego mózgu Już dwa tygodnie od otwarcia obozu w Changi choroba dotknęła alkoholików cierpiących na zespół odstawienny. Lekarze zaczęli w tajemnicy przeprowadzać sekcje zwłok i zachowywać tkanki z mózgów ofiar choroby. Chcieli lepiej zrozumieć jej przyczynę. W 1943 duet rozdzielono, ponieważ każdy miał trafić do innego obozu niedaleko Kolei Śmierci. Dlatego podzielili się materiałem źródłowym. Lennox ze strachu przed skonfiskowaniem dokumentacji, zorganizował operację wywiezienia ich poza obóz. Wszystkie uległy zniszczeniu razem z przewożącym je pociągiem. Na początku 1945, gdy czas klęski Japonii był blisko, de Wardener uświadomił sobie, że jeśli dokumentacja zostanie znaleziona, nikt nie będzie pozytywnie nastawiony, w końcu to dowód głodzenia jeńców w japońskich obozach. Kiedy więc dowiedział się o ponownej podróży i zobaczył dokładnie przeszukiwanych ludzi, poprosił kolegę o zalutowanie papierów w blisko dwudziestolitrowym zbiorniku po benzynie, lekarz owinął go dodatkowo w materiał. Zagrzebali całość w świeżym grobie metr pod ziemią. Aby nie zapomnieć o skarbie określili położenie kilku potężnych drzew w okolicy za pomocą kompasu. Olbrzymie obawy powiększały możliwość zniszczenia przez leżenie w wilgotnej glebie z wysoką temperaturą przez wiele lat. Być może nigdy nie będzie mu dane ich wykopać. Dokumentacja była bezcenna, gdyż rozwiązywała trwający od pół wieku spór dotyczący mózgu, witaminy B1 i pamięci.
W 1887 roku rosyjski neurobiolog Siergiej Korsakow opisał schorzenie dotyczące alkoholików. - wyniszczenie organizmu - chwiejny krok - brak odruchu kolanowego - zabarwienie moczu na tak czerwony kolor jak ocień najmocniejszej herbaty. - utrata pamięci Pacjenci mogli żyć normalnie, jednak nie potrafili przypomnieć sobie, co wydarzyło się wcześniej, czasem wręcz co wydarzyło się przed godziną. W czasie rozmów ciągle mówili to samo niemalże słowo w słowo. Problemy z pamięcią mogło powodować wiele czynników. Korsakow dostrzegł coś, co odróżniało te przypadki od innych. Gdy ktoś czegoś nie wie, przyznaje się do tego. W tym przypadku ludzie zmyślali. Obecnie zespół Korsakowa - skłonność do kompulsywnego kłamania wywołana uszkodzeniem mózgu - to dobrze znane schorzenie. Jeden z pacjentów zapytany dlaczego Maria Skłodowska-Curie była sławna, odparł że ze względu na fryzurę. Szczególnie kłamstwa dotyczyły ich prywatnego życia. Taki dla mnie ekstremalny przypadek to mężczyzna twierdzący, że choć był żonaty od czterech miesięcy, zdążył w tym czasie spłodzić z żoną czworo dzieci i po chwili zastanowienia ocenił swoje seksualne zdolności jako [naprawdę niezłe]. Tacy chory kłamią na banalne tematy, robią to bardzo przekonująca. Oni nie kłamią, by zyskać szacunek lub by coś przemilczeć. A gdy powie się im, że kłamią, wzruszą ramionami. Z czasem inni naukowcy rozwinęli badania na początku XX w. W mózgach chorych odkryli ślady po mikrowylewach i skupiska martwych neuronów. Patolodzy dostrzegli wyraźne podobieństwa obrazu uszkodzeń z tym powodowanym przez inną chorobę, encefalopatię Wernickego, która często przechodzi w zespół Korsakowa. Z czasem połączono je w jedno zespół Wernickego-Korsakowa. Pod koniec lat trzydziestych XX wieku naukowcy powiązali występowania z niedoborem witaminy B1. Dziś wiemy, że alkohol upośledza w jelitach wchłanianie tiaminy z pożywienia. Jej niedobór psuje mózg, ponieważ komórki glejowe nie są w stanie wchłonąć odpowiedniej ilości cząsteczek glutaminianu. W skutek czego pobudzają neurony, które za względu na nadmierne pobudzenie, zaczynają obumierać. Ten patologiczny proces jest nazywany ekscytotoksycznością. Lekarze wątpili (więkoszść), że prosty brak witaminy może spowodować tak zróżnicowane skutki zdrowotne. Wyniki badań w obozie Changi jednoznacznie to potwierdziły. Wygłądało na to, że choroba beri-beri i zespół Korsakowa to dwie fazy, przewlekła i ostra, tej samej choroby.
Jak historia się zakończyła? Lennox był w drodze do Bangkoku, gdyż został pilnie wezwany i kierował się do sztabu. Cała dokumentacja czekałam tam na niego. Jego kolega wcześniej wykopał je, cudem ratując od zniszczenia. Wieczko się rozszczelniło a materiałowe zawiniątko zdążyło się już rozłożyć. Lennox i de Wardener opublikowali je 1947.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
