The Hairdresser

Hoofdstuk 8

Ik werd wakker. Naast me lag een lichaam. Ik probeerde zachtjes te ontdekken wie het is zonder wakker te maken. Shit het was Niall. Herinner ik me nu niets meer van die avond. In wie zijn kamer zitten we? In zijn of de mijn? Aan de vrouwelijke spullen te zien heeft hij me willen brengen naar hier. Het pak dat hij aanhad, heeft hij ingeruild voor een jogging en een los shirtje. Was hij dan naar zijn kamer gegaan? Ik bekeek mezelf maar ik zag dat ik een pyjama aan had. Was ik zo hard dronken dat Niall hier bleef of sleurde ik hem hierin? Zo dadelijk nog afscheid nemen van Lou.

Deze ochtend is al vrij intens als je het mij vraagt. Zie hem daar zo lichtjes snurken, zijn haar in de war. Hij draaide zich naar mij toe en werd wakker. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij rekte zich lichtjes uit. 'Niall kan je me zeggen wat er is gebeurd? Zijn we dronken geweest? Hebben we iets gedaan?' Ik vroeg het vrij bezorgd. Hij keek me diep in de ogen aan. 'Wel... jij had de cocktails vrij zwaar onderschat. Ik heb je na het etentje hier op de kamer gebracht want je kon niet meer op je benen staan. Ik heb je van de lift uit moeten dragen. Ik zorgde dat je je pyjama kon aandoen. Nadat je die aan had voelde je je misselijk. Ik maakte me zorgen. Daardoor ben ik snel naar mijn kamer gegaan om mijn jogging en een shirt te nemen. En ben ik bij je gebleven om zeker te zijn dat je niets had.'

Wat was hij zo lief. Ik weet gewoon vanbinnen dat hij niet kan liegen. Hij ging terug naar zijn kamer zodat ik wat privacy had. Ik kleedde me om en keek naar de klok. Shit Lou ging terug naar huis vertrekken met het vliegtuig. Ik haastte me naar Lou haar kamer om afscheid te nemen van haar. Ik kon nog net mee naar de luchthaven.

Ik omarmde haar stevig. Ik zal haar zo hard missen, geen goede begeleiding meer. Alles dan ook alleen doen zonder dat iemand zegt 'dat had je beter anders gedaan'. 'Jij kan dit meid.' zei ze me nog eens, alsof ze m'n gedachten kon lezen. 

'Je gaat dit geweldig doen bij Niall en weet dat hij zelf altijd voor je zal klaarstaan net als ik. Als je het niet meer weet kan je me altijd bellen.' Ze nam me nog eens vast voor ze richting het vliegtuig stapte. Het werd zo stil in de wagen. Zelfs de luidruchtige Niall kon deze keer bijna geen woord meer zeggen, zelf onder de indruk van het afscheid van Lou. Zij vertrok terug naar Lux die haar moeder echt nodig had.

We kwamen terug en we hadden een hele dag rust. Deze avond vertrokken we dan ook naar een volgende bestemming. Ik kon niet wachten met de hele tour.

- Even een latere tijdspanne, vier - vijf weken - 

'Jezus Niall, je laat me schrikken.' Zei ik tegen hem wanneer we in de arena stonden. 'Ben je me nog altijd niet gewoon.' 'Jawel maar dit is toch immens groot joh.' Hij lachte. 'Jij bent in die weken nog niets gewoon dus. Het wordt nog groter en groter liefje.' zei hij lachend. 'Jeetje.' zei ik. Niall en ik waren echt toegegroeid naar elkaar en ik had het gevoel dat we voor elkaar hetzelfde voelde maar het niet wouden zeggen.

Ik voelde wel af en toe wat kriebels in mijn buik, als hij me kietelde of als hij me aanraakte. Ik kon zo bijna in paniek raken door zijn aanraking. Dat gevoel heb ik nog nooit bij iemand gehad. Onze tour in Amerika was bijna aflopen dacht ik. We zaten in ergens kanten New York. Ik dacht bij Madison Square garden? 

Voor Niall was alles gewoon, voor mij niet. We gingen de kleedkamer in en ik duwde hem spelend de stoel in. Hij sleurde me op zijn schoot. 'En nu?' zei hij al spelend. Voor hij nog iets kon zeggen, leunden we naar elkaar toe. Fuck, mag ik hem wel kussen? Ik keek hem aan en nam initiatief. Een passionele kus volgde op zijn lippen. 

Hij was een beetje verbaasd, een beetje in het moment. Na 5 seconden zoende hij me terug. Ik keek hem aan. 'Wow.' 'Zeg dat wel.' Lachte hij. We wisten zelf niet echt wat zeggen. 'Ik hou van je Niall.' zei ik zachtjes. 'Ik ook, ik loop hier al weken mee rond.' Biechtte hij op. 'En je kan het dan niet zeggen?' 'Lottie, je denkt dat ik de perfecte persoon ben om zomaar tegen iemand te zeggen dat ik verliefd op hun ben, en trouwens ik had het gevoel dat jij niet verliefd op me was dus ik durfde niet.' Biechtte hij eerlijk op.

'Ik ben ook niet perfect hoor.' Lachte ik. Hij keek me aan en nam m'n gezicht in zijn handen. 'Je bent misschien niet perfect voor heel de wereld maar je bent dat wel voor mij.' zei hij. Ik werd er bijna lichtjes emotioneel van. Ik ging van zijn schoot af en keek hem aan. Hij gaf een pruillipje. 'Ik moet je make up doen en haar, je moet zo het podium op of ga je al je fans teleurstellen dat we hier gezellig liggen te koffiekletsen.' 'Nee nee, maar ik had gehoopt dat we weet je, hierover kunnen praten,... over onze toekomst weet je wel...' 'Kunnen we het daarover na het concert hebben?' Ik ontweek zijn vraag en begon met zijn haar om daarna even een kus op zijn voorhoofd te planten. Daarna begon ik aan z'n make up.

Hij bedankte me met een knuffel, hij wou me een kus geven maar ik wou het nog niet zo klef, de crew wist het zelf niet. En wat zijn we nu eigenlijk, een koppel, twee verliefden zonder relatie? 

Hij rende naar het podium. Ik ging op m'n kruk zitten met Tracy naast me. Die kon maar niet zwijgen over de locatie, over de tour, en probeerde me af en toe te ondervragen over Niall. Ik loste niets, ik wou met Niall eerst praten...