The Hairdresser

Hoofdstuk 42

Niall was gestrest. Het was september en zijn tour starte weer ondanks de moeilijke periode waardoor we heen gingen. Het bekende virus raasde de hele wereld door maar nu in september was de rust teruggekeerd in de landen waar we gingen touren. Vandaag begon de Europese tour om dan eventueel als het virus zich niet meer verspreid in Azië verder te gaan.

'Ni, lief doe eens kalm tegen Scott. Hij kan er niets aandoen.' Zei ik Niall streng. Scott was aan zijn zindelijkheidstraining begonnen na zijn verjaardag maar dat vlot nog maar niet.. Toch niet bij Niall. Hij plaste maar in zijn broek en de laatste weken wordt Nialler maar bozer op Scott waardoor Scott alleen maar onzekerder wordt en nog meer in zijn broek plast.. Scott huilde en huilde. Dan zal ik maar ingrijpen. 'Pak jij maar verder in. Zal Scott wel helpen. Je moet niet boos op hem zijn. Zo is hij bang van je. Ongelukjes gebeuren zeker bij potty training.' Zei ik hem en keek hem boos aan. Hoe hij tegen Scott deed was niet de Niall hoe ik hem leerde kennen. Scott huilde. Ik nam hem naar de verschoningstafel.

Ik zocht nieuwe kleren. Ik stopte hem ook snel in bad.'Als je naar het toilet moet zeggen tegen Lottie of papa he.' Zei ik hem rustig. Hij knikte. 'Papa boos?' 'Papa is een beetje lastig. Hij is zenuwachtig. Hij is niet boos op jou lief. Jij moet nog leren op het potje te gaan maar papa is niet zo geduldig.' Zei ik met een knipoog. 'Gaan we samen nog eens potty training doen? Je moet geen bang hebben.' Zei ik hem zacht. Hij knikte en ik zette hem op het potje. Ik moedigde hem aan. Dat deed hem deugd. God, was Niall nu maar komen kijken.

Ik hoorde hem vloeken en boos worden. Dit meen je niet. Scott stak zijn handjes aan zijn oortjes. Zijn stem was oorverdovend. Ik deed teken dat Scott mocht verder spelen en deed zijn broekje terug omhoog. Ik ging bij Niall kijken naar de ravage. Hij had bijna alles opgestapeld maar het viel naar beneden.

'Kan je wat minder heftig reageren meneer de superster?' Zei ik hem boos. 'Wat ik heftig reageren?' 'Ja jij. Je vloekt er vandaag op los. Je schreeuwt naar je zoon die zelfs bang van je wordt. Die bang wordt om aan potty training te doen door jouw gedrag. En dan vloek je er op los omdat er een stapel spullen zijn gevallen. Zo ken ik je niet. Doe normaal.''Wie zegt dat ik ooit een zoon of überhaupt kinderen wou? Ik heb het moeten accepteren en erin rollen. En nu ga jij zeggen wat ik moet doen?' Hij kruiste zijn armen. 'Dit meen je niet Niall. Je ziet hem graag. En nou ga je dit bovenhalen. Ja ik zeg je wat je moet doen. Je gedragen tegenover Scott. Dat jongetje heeft het al vreselijk genoeg.'

In de deur stijl kwam Scott piepen. Niall zag het en begon hem streng toe te roepen. Dat was de druppel voor me want Scott begon te huilen en verdween naar een andere kamer.'Als meneer de popster aanspreekbaar is wil ik graag een gesprek aanknopen want dit kan niet...' Voor ik het wist dacht ik bijna in zijn gezicht te slaan van woede. Ik kon net mijn kalmte bewaren. 'Horan je bent het echt niet waard... Koel maar af, ik doe me ding. Ik zorg wel voor Scott, aan mij heeft die tenminste iets. Aan z'n vader heeft hij alleen maar last.' Floepte ik eruit. Ik ging naar Scott en begon hem te troosten. Hij werd kalm en begon verder te spelen. Ik pakte alles in, zette het in de auto en als dat klaar was zorgde ik dat Scott en ik in de auto zaten. Ik zat naast Scott want ik had geen zin om naast Niall te zitten en doen alsof we een heel hecht gezin waren.

Het was ijzig stil. Scott was ondertussen eventjes in slaap gevallen als we richting de luchthaven reden. Ik negeerde Niall totaal, zelfs in het vliegtuig als ik naast hem zat. Hij moest nadenken over zijn gedrag. Minder de eikel of superster uithangen... Hij probeerde zijn hand naar me uit te steken maar deze sloeg ik van me weg. Ik had alleen aandacht voor Scott die aan de andere kant zat. Die viel gelukkig terug in slaap in het vliegtuig. Als we aankwamen aan de luchthaven zochten we de tourbus. De crew had de grote spullen ingeladen waardoor wij alleen de koffers met kleren nog moesten uitladen en meenemen. Ik had nog een klein rugzakje mee voor Scott's kleine speelgoedjes zoals de autotjes...

Ik liet Scott spelen en zocht in de koelkast van de tourbus naar wat eten voor ons drie. Niall probeerde naar mij toenadering te zoeken en naar Scott maar dat blokte ik volledig af. Hij moet niet denken dat ik snel met hangende pootjes naar hem toekom. Ik maakte snel iets, Tracy kwam ook binnen en ik zorgde dat ze ook wat kon eten. We aten met z'n vieren en daarna zorgde ik dat Scott in een van de bunk beds lag... Het was avond en voor het mannetje was het tijd om te slapen. De tourbus zou richting Nederland rijden, eerste stop Amsterdam.

'Papa kusje?' Vroeg Scott zacht. 'Laat papa maar even.' Zei ik hem pijnlijk. Ik plaatste een kus op zijn voorhoofd, las een verhaaltje voor en zo snel geraakte hij in slaap. 'Slaapwel Scott.' Zei ik zachtjes. Ik wandelde even terug naar de living. 'Lot.' 'Ik hoef niet te praten... je bent een eikel, zeker als je laat horen dat je Scott niet wou. Ik heb hem ook moeten accepteren in mijn leven toen ik met jou samen iets begon. Heb ik gezeurd? Nee, want ik hou van dat jongetje. Het is bang van z'n eigen vader. Allemaal omdat je kwaad word voor zijn potty training en alles van vandaag...' Ik pakte wat drinken keek even tv en daarna hoopte ik dat hij ging slapen. Dat deed hij dus niet, ik wou niet bij hem slapen. Dan sliep ik liever op de bank. Hij bleef maar zitten dus ik besloot dan maar bij Scott te gaan slapen.