The Hairdresser

Hoofdstuk 54

'We mogen haar eindelijk gaan halen.' Reageerde ik enthousiast na het telefoontje van het ziekenhuis. Twee weken hebben we erop moeten wachten, twee helse en intense weken. 'Ga je mee?' Vroeg ik hem met een glimlach. 'Ga jij maar. Ik blijf bij Scott.' 'Je moeder is toch hier?' Vroeg ik hem. 'Ja maar is het niet beter dat ik Scott voorbereid dat zijn zusje naar huis komt.' Hij verzon een excuus. Dat zag ik aan zijn gezicht.

'Als jij het zo wil zien..' Zuchtte ik. Ik kuste hem zachtjes, nam de maxicosi en de nodige spulletjes en zette deze in de wagen. De laatste keer richting ziekenhuis. Het voelde fijn aan. Ik parkeerde de wagen, sloot hem en wandelde doorheen de gangen van het ziekenhuis naar Katie toe. De dokter begroette me al. 'De eerste nacht zonder extra zuurstof is geweldig verlopen. Ze zal het fantastisch doen. U mag haar mee naar huis nemen.' Zei de dokter vrolijk. 'Bedankt. Eindelijk.' Zei ik haar en ze lachte. Ik ging naar de couveuse. Opende dat, en pakte het meisje voorzichtig op. Heel eventjes legde ik haar tegen mijn borst.

Kleine kreuntjes kwamen uit haar mond. Ik lachte. 'Ja je mag naar huis.' Ik plaatste een kusje op haar haartjes. 'Gaan we naar papa en broer?' Zei ik een beetje kinderachtig. Het enige wat ik kon was gelukkig zijn en lachen. Ik gaf haar nog snel haar flesje voor we vertrokken en daarna deed ik een klein mutsje over haar hoofdje.

Ik zette haar in de maxi cosi, zorgde dat ik alles had en bedankte het personeel nog op de afdeling voor de goede zorgen voor Katie. Ik vertrok met een hemelsbrede lach naar de auto. Ik klikte haar goed vast en ik reed richting huiswaarts. Als Niall me zag stoppen op de oprit kwam hij naar me toegesneld. Een snelle kus, en hij nam Katie haar koffertje. Hij keek even naar haar maar ze was goed aan het slapen.

'Onze prinses is eindelijk thuis.' Zei hij met een glimlach. Ik nam de maxi cosi, sloot de wagen en wandelde met de maxi cosi naar binnen. Ze hadden het hele huis versierd met welkom Katie. 'Zo mooi.' Zei ik. Ik zette de maxi cosi op de tafel. Nam Katie in mijn armen en gaf ze even aan Maura. Zij had haar kleindochter enkel op foto's gezien en een heel klein beetje bij de bevalling maar toen ging alles zo snel. Ik zette de maxi cosi weg.

'Wat is ze prachtig. Dat hebben jullie goed gedaan.' Zei ze. Scott kwam naar Maura toe nadat hij met zijn keukentje had gespeeld. 'Zusje?' 'Ja dat is zusje.' Zei Maura. Ze ging op de bank met haar zitten zodat Scott haar zachtjes kon aaien of meekijken. Niall kwam dichter tegen me aanstaan. 'Sorry dat ik niet meeging. Ik wou je verrassen met de versieringen.' Fluisterde hij in mijn oor. Ik draaide mijn hoofd richting hem.

'Is niet erg. Vond het jammer maar we zijn allemaal nu samen en dat is het belangrijkste.' Zei ik hem. Ik nestelde me tegen zijn borst. Hij sloeg zijn armen rond me en zijn kin tegen mijn hoofd. Lichtjes starend naar het tafereel oma Maura, Katie en Scott. Niall nam nog snel zijn mobiel voor een foto te maken en om Greg en Bobby te laten weten dat Katie eindelijk thuis is. Mijn ouders kwamen vandaag of morgen. Ze gingen zien. Hun eerste kleinkind. Ze waren apetrots.

'Je weet toch dat jij ook mee moet opstaan 's nachts?' Waarschuwde ik hem. Hij trok zijn wenkbrauwen omhoog. 'Je dochter moet elke vier uur een flesje hebben dat weet je toch? Ik ga dat niet elke nacht doen als ze huilbuien heeft.' Zei ik hem. Hij moest daar nog aan wennen want die taak had hij nooit met Scott gekregen. Hij kreeg pas na een jaar echt de verantwoordelijkheid over Scott dus deze fase gaan we allebei voor de eerste keer doorheen.

' Ik zal mijn best doen. 'Beloofde hij. Hij was geen held in opstaan tegenwoordig dus ik was wel benieuwd.

Ik stuurde enkele foto's van Katie door naar Amy, Melody, Lilly,.. Ze waren al zo verliefd op kleine Katie. Ze konden niet wachten om langs te komen. En als ik Niall moest geloven konden Harry, Louis en Liam ook niet wachten om langs te komen. Hun 'kleine' broer werd voor de tweede keer vader.

Ik haalde me uit Niall armen om even naar de keuken drinken te halen. Hij volgde me. 'Mams gaat vandaag richting Ierland terug.' Zei hij. 'Komt goed lief. Ze heeft tenminste haar kleindochter kunnen zien.' Zei ik hem en nam een slok van mijn water.

'Een voordeel, we zijn dan alleen met ons gezinnetje.' Lachte ik. Het voelde raar dat te kunnen zeggen. Ik keek door het raam buiten naar de tuin. Ik bereidde me al voor op een tuin vol speeltuinen zoals schommel, glijbaan een klein zwembadje.

Niall ging terug naar zijn moeder. Later op de dag deed hij haar naar de luchthaven. Ik nam afscheid van haar met een dubbel gevoel. Ik vond het jammer maar na een paar maanden onder lichte dwang van je vriendje met je schoonmoeder samen te moeten leven was het voor mij fijn om haar gedag te kunnen zeggen. Het klinkt lelijk maar hoe zou je zelf zijn?

Het werd avond. Niall had Scott in bed gestopt. Ik wandelde zachtjes met Katie de trap op. We hadden het wiegje naast mijn kant van het bed gezet. 'Ga jij maar een beetje slapen.' Zei ik zacht als ze kreetjes losliet op de wereld. Ik legde haar in de wiegje en kleedde me om in mijn pyjama. In een ooghoek zag ik Niall ook komen en hetzelfde doen. Ik kroop in bed. 'Klaar voor een nieuw avontuur?' Lachte ik zacht. 'Met jou zie ik alles zitten.' Zei hij als hij even nog een kijkje nam bij het wiegje.

'Mini Lot.' Lachte hij en kroop dicht tegen me aan. Ik stelde mijn alarmen nog in voor de vier uur en hoopte dat ze redelijk goed doorsliep buiten de honger uren. Ik ben benieuwd hoeveel nachten Niall zou opstaan.