The Hairdresser

Hoofdstuk 15

'Ottie.' Scott probeerde mijn naam goed te zeggen maar dat lukte niet altijd. De autorit naar de villa was stil... muisstil. De kleine was in slaap gevallen. Ik durfde niets te zeggen want ik was gewoon maar een vriendin... Ik hield mijn tranen in. Als we aan het huis kwamen zocht ik Tracy. Ze zat op haar kamer.

'What's up babe?' zei ze. 'Jij weet van Niall zijn zoontje?' ze knikte. 'Jij weet het nu ook. Eindelijk dat hij het vertelt aan jou. Dat waren al die telefoongesprekken of FaceTime gesprekken. Hij was bang dat je zou afhaken.' 'Ik sta achter hem maar nu Scott hier is krijg ik te horen dat hij tegen Scott zegt dat we gewoon maar vrienden zijn..' Ik stortte in huilen uit waardoor ze een arm rond me sloeg. 'Weet je voor hem is het ook niet zomaar gemakkelijk om zijn zoon voor zo lang terug te zien en dan te vertellen dat hij een vriendin heeft. Scott moet ook nog wennen aan alles hier. Dat er meer mensen zijn dan mama, papa, oma's en opa's. Dat heeft tijd nodig. Geloof me Niall zal wel tegen Scott zeggen binnenkort dat jullie samen zijn.'' Dank je Trace.' Ik knuffelde haar. Ik ging naar de badkamer om mijn tranen af te vegen. Ik leek bijna een panda.

Ik wandelde naar beneden voor wat drinken en zag Niall met Scott spelen. Ze waren met auto's bezig.' Ottie' zei de kleine man. 'Dag Scott.' zei ik ging even kijken hoe ze speelden en verdween naar de keuken voor een flesje drinken.

Ik riep naar Niall dat ik wel voor eten zou zorgen en vroeg hem wat Scott graag at. Zo kon hij tijd doorbrengen die hij gemist had. Wat voelde ik me verdomd alleen. Wat had ik mezelf aangedaan? Ik besloot naar buiten te gaan en Amy te bellen die zat op tour bij Harry. Ze had pauze. Ik kreeg wel het gevoel dat zij gevoels hadden voor elkaar.. 'Hey Lot.' Amy zwaaide en Harry's krullen kriebelden Amy's wangen. 'Hey Ames.' Zei ik zacht.

'Hee wat is er nou?' Ik draaide de camera richting de living, waar Niall zat te spelen met Scott. Daarna ging ik meer naar de schommel zodat ik kon praten. 'Hij is bezig met Scott, wat ik begrijp maar ik vind het moeilijk dat hij zegt dat we gewoon vrienden zijn. Ik hoef niet Scott zijn mama te zijn, maar ik wil Niall steunen en mee dingen met hun twee doen. Ik voel me zo buitengesloten.' Harry kwam er tussen. 'Ik ben er zeker van dat Niall dat niet wil maar dat hij gewoon niet weet hoe hij met de situatie moet omgaan...' 'Weet ik maar toch.' 'Lot, geloof me, voor ons is ook alles moeilijk maar geloof me waar Niall doorheen gaat is nog tien keer moeilijker dan jouw en mijn problemen. Ik wil niet 'the bad friend' spelen maar hij moet het vertrouwen van zijn zoon krijgen.'

'Ik weet het.' 'Hij zal je snel betrekken maar geef het tijd. Scott wil Niall kennen, Niall wil Scott leren kennen en jij gaat ook nog in zijn wereld worden betrokken geloof me.' Amy verzekerde het me. 'Ik zal maar naar binnen gaan. Eten maken. ' Ik sloot af en besloot me naar de keuken te begeven. Niall maakte al een beker met water klaar voor Scott en ging terug naar de living, hij gaf me geen kus aangezien het een open keuken was. Scott moest het maar 'eens zien'.

Ik besloot om balletjes in tomatensaus te maken met wat frietjes. Is altijd een voltreffer bij kinderen denk ik. Ik hoorde Niall naar de keuken komen, ik hoorde Scott spelen met zijn grote legoblokken. 'En? Sorry dat ik niet altijd voor je ben nu.' Hij voelde zich schuldig. 'Is toch niet erg? Je zoon is er. ' 'Maar dat betekent niet dat ik jou moet verwaarlozen... ik vertel Scott wel snel over ons twee beloofd.' Fluisterde hij zacht in m'n oor.

Ik ging verder met het eten. Niall zocht al een kinderstoel. Anne had er snel voor gezorgd. Hij nam een slabbetje en bond die rond Scott. 'Kom vriend, we gaan eten. Lottie heeft lekker eten gemaakt.' Hij pakte Scott op en zette hem in de kinderstoel. Ik schepte een beetje op het bord van Scott. Niall hielp hem al vrij snel. Het was een gevecht met het bestek. Heel het slabbetje, inclusief Scotts mouwen waren bijna vol met tomatensaus. Ik lachte me rot en besloot om Niall mee te helpen. 'Ga jij maar eten. Ik zal deze prins wel helpen.' Lachte ik en toen ging het veel vlotter. Hij morste ook niet meer de hele tijd.

'Zie eens hoe flink ik kan eten papa.' Zei ik lachend tegen Niall. 'Ja.' 'Ga jij nog even naar de frietjes kijken? Dan kan ik hem nog voeren.' Zei ik snel naar Niall die dan ter hulp schoot voor dat. Nadat Niall klaar was en kleine Scott, haalde Niall Scott uit z'n stoel en waste even met hem z'n handjes, dan kon hij even alleen spelen tot wij gedaan hadden met eten.

'Dank je.' zei hij oprecht. 'Geen dank. Het is moeilijk om direct alles alleen te doen Niall en ik wil helpen.' Ik legde een van m'n handen op zijn hand en at daarna verder. We wasten snel af. Na de afwas ging Niall naar Scott. 'Kom, we gaan het bad in.' Hij pakte kleine Scott in zijn armen en verdween naar boven. Hier zat ik dan... Ik besloot dan maar even naar de logeerkamer te gaan, ik hoorde hen plezier maken. 'Ottie omen?' 'Moet Lottie ook komen? Zullen we haar dan roepen?' Hoorde ik Niall. 'Ottie!' Brulde Scott het bijna uit. Ik schrok even maar begaf me al snel naar de badkamer. Scott begon te spetteren en te spelen. Hij was gelukkig bij zijn papa. We droogden hem samen af en deden hem een pyjama aan. Niall besloot dat Scott bij hem in bed sliep. Ik ging dan maar terug naar de logeerkamer. Want hij zei niet van kom erbij. Het bed is groot genoeg...

Nee, maar het maakte me even niet uit. Het moment in het bad was wel fijn, maar het was moeilijk om even zonder hem te moeten slapen...