The Hairdresser

Hoofdstuk 11

Hij keek me met zijn kleine oogjes aan en een brede glimlach. 'Doornroosje is wakker.' Plaagde ik waardoor hij me begon te kietelen. 'Damn Horan.' Lachte ik en probeerde hem te stoppen. De bus stopte en ik duwde hem van de bank. 'Hup we moeten onze spullen nemen... ' 'ja chef' Lachte hij. We sleurden al onze spullen mee buiten de bus. Iedereen stond daar. 'Mijn fantastische crewleden..' Hij lachte even. 'Om deze nieuwe mijlpaal te vieren, nodig ik jullie tegen zeven uur uit in mijn huis.' Hij wees naar zijn huis. 'Ik laat jullie nu uitpakken en genieten van de rust van vandaag en ik zie jullie dan deze avond.' Lachte hij en nam afscheid van zijn crew.

We wandelden met onze koffers richting zijn huis. Tracy was al eens hier geweest dus ze ging rechtstreeks naar haar kamer als ze de voordeur sloot. Niall nam mijn hand en sleurde me door de living en de keuken. 'Lot, dit is Anne, de soort conciërge of meid hier. Als je boodschappen nodig hebt mag je dit altijd aan haar doorgeven. Zij blijft hier steeds wonen als ik hier niet ben.' Hij wees naar een kleine bijbouw waar ze woonde. 'Prachtig.' Zei ik hem.

'Trouwens deze avond kook ik. Anne heeft al de ingrediënten al voorzien.' 'Jij koken?' Ik lachte en kruiste mijn armen. 'Geloof je me niet? Het is niet omdat ik beroemd ben dat ik zelf niets meer kan koken. Ik doe dat graag hoor en je gaat niet weten wat je proeft. De hemel ga je proeven.' Ik proestte het uit van het lachen van zijn uitspraak. 'We zullen wel zien Niall.' Ik plaatste snel een kus op zijn wang en we gingen naar de andere kamers. Het huis leek een doolhof. Hij vroeg me of ik bij hem sliep. Ik voelde twijfel bij mezelf. Hij zag dat ook en zei dat als ik echt alleen wou slapen dat de kamer naast hem ook vrij was. Hij had begrip voor me. 'We zien het straks wel.' Zei hij met een scheve glimlach.

Na de rondleiding keek ik op mijn klok en kondigde hem aan dat ik even ging opfrissen en me al ging omkleden. Hij besloot na mij snel een zwarte jeans en een t shirt en een hemdje dat hij kon uittrekken aan te doen. Hij sleurde me mee naar de keuken. Hij zette me neer op het aanrecht. Ik trok een pruillip. 'Ik wil helpen je sous chef zijn.' Vroeg ik hem. 'Oké dan.' Ik sprong van het aanrecht. Hij ging naar de koelkast en haalde de groenten uit de koelkast. Hij nam twee messen en snijplanken. Hij gaf me wat om te snijden. Als hij enkele momenten naar me keek voelde ik me zo onhandig. Hij lachte en kwam achter me staan, nam mijn handen en hielp me voordoen. 'Ik kan het wel maar je maakt me zenuwachtig.' 'Ja ja.' Lachte hij. Het voelde wel fijn aan hij achter me helpend. Hij ging verder met snijden net als ik zodat we op tijd spaghetti en spaghettisaus hadden.

Als de saus aan het koken was, pakte jij me op en zette mij op het aanrecht net naast de kookpot. Ik nam een lepel om te proeven. Heerlijk. Natuurlijk plaagde ik hem dat het slecht zou zijn ook al was dat niet. Slecht karakter was ik. Maar hij vond het fijn dat we elkaar zo konden plagen. Hij gaf me een kus. Hij werd zenuwachtiger als hij naar de klok keek. De bel ging dan ook en de crewleden stroomden binnen. 'Het komt wel goed.' Fluisterde ik zachtjes in zijn oor.

We gingen aan tafel zitten, hij zette de potten op tafel. Ik had al op voorhand de tafel gedekt. Hij keek me aan en knikte. 'Lieve crewleden van me. Ik heb jullie iets te vertellen. Ik en Lottie zijn een koppel.' zei hij trots en iedereen reageerde zo enthousiast en blij. We waren dan ook snel opgelucht met die positieve reacties. Iedereen genoot van het eten dat Niall had gemaakt en dankten hem ervoor. Na het eten vertrok hij even naar buiten voor een dringend telefoontje. Ik zag hem op de schommel facetimen. Ik kon niet zeggen met wie en waarom.

'Hij heeft even tijd nodig' zei Tracy. Ik knikte. We babbelden over vanalles, de tour, Tracy's vriendje, want die bleef thuis, maar ze skypten en hij vloog wel eens over als ze dichtbij op tour waren. Ze leek er gelukkig mee en dat was het belangrijkste.

Na ongeveer een halfuurtje kwam hij terug, kuste hij m'n wang en kwam hij bij aan tafel zitten bij de crew. Tegen negen uur vertrok te hele crew naar z'n eigen stek. ik keek Niall aan. 'Afwas?' Lachte ik. We wasten samen af en maakten plezier, ik speelde met het zeep en blies het in zijn richting. 'Lot.' Lachte hij en ging met z'n handen uit het water en spreidde zijn armen richting mij. 

'Nu ben je gevangen.' zei hij en kuste me op m'n wang. 'wel door prince charming.' lachte ik. 'Oh echt? Waar is hij dan? Ik zie hem niet.' Ik draaide me om en keek hem aan. 'Door jou.' en plaatste een zacht kusje op zijn lippen. 'Kom helpen.' Dwong ik hem lichtjes zodat we snel klaren waren.

'Wat was dat telefoontje trouwens?' 'Me ouders.' Zei hij snel, ik wist dat hij loog. 'Ni...' 'Ik leg het je later uit.' Zei hij me een plaatste een kus op mijn voorhoofd. We ruimden op en ik ging naar de logeerkamer. Ik zei hem slaapwel en kuste hem zacht. Hij begreep het dat ik nog niet direct in zijn armen ging liggen.

Wanneer ik in bed lag begon ik te woelen en miste ik iemand om me heen. Misschien was het toch slecht om apart te slapen. Ik deed de deur open en opende Nialls deur. Hij leek bijna in slaap te vallen. Ik kroop dicht bij hem. 'Slaapwel.' Fluisterde ik zacht en gaf hem een kusje op zijn wang en hoopte dat hij er niet van wakker wel. Hij snurkte zachtjes met z'n haar in de war.