The Hairdresser

Hoofdstuk 14

'Godverdomme Jessica, ik heb je gezegd op tijd laten weten.' Ik werd wakker van Nialls gegrom en gevloek. 'Hoe moet ik dit in godsnaam gaan uitleggen.' Hij zuchtte. 'Jij weet niet in wat lastig parket je me zet. Je zet me voor een voldomme feit! Ik moet het maar regelen.' Ik probeerde de deur van de slaapkamer zachtjes te openen om toch iets meer te horen. 'Ja Jessica, jij hebt je modellencarrière dat weet ik maar ik ben aan het touren. Dat kind kan toch niet hier komen.' Kind?

'Tracy?! Jij denkt dat Tracy constant oppas kan spelen. Je hebt me in het begin hem van me ontnomen en nu moet ik enkele weken voor hem zorgen omdat mevrouw haar modellencarrière moet gaan lanceren voor de hele wereld.' Hij trok aan z'n haar, weer een zenuwtrekje. 'Goh, als je aan de luchthaven met z'n koffers staat, zal ik maar komen. Ik zal het hier maar oplossen. En hier alles liggen uitleggen. Al een geluk dat hij me kent via de facetime gesprekken. '

Hij legde af en vloekte er op los. Ik kwam ongerust naar hem toe. 'Wat is er?' Hij keek me bang aan. 'Ga je even zitten? Ik moet je wat vertellen. Ik had dit liever een maand later aan je willen vertellen maar het gaat niet anders...' Dit klonk toch heel serieus. 'Hoe moet ik dit in godsnaam zeggen...' Hij trok weer aan z'n haar. 'Kalm Niall.' Ik legde mijn hand op z'n dijbeen. 'Ik heb net Jessica aan de lijn gehad, mijn ex... Ik heb met haar een kind. De media weet van niets... Zij denken dat ze zwanger was van een vreemde man... We hebben niet lang gehad, toen ze een maand later aan me liet weten dat ze zwanger was van me. Ik wist niet wat doen, ik wou papa worden maar niet dat dat kind apart zou opgroeien van zijn mama en papa...'

Hij had moeite om zijn tranen in te slikken. 'Jessica wou eerst alleen voor hem zorgen. Ik had wel het recht om hem via facetime te zien, of als ik thuis was het bezoekrecht. Ze wou hem vooral zelf opvoeden. Maar nu gaat haar modellencarrière echt goed van start heeft ze me voor een voldomme feit gezet... Ze staat hier nu aan de luchthaven met mijn zoontje, Scott... En ze wil dat ik hem voorlopig minstens 3 weken tot een maand meeneem op tour.'

Ik stond daar met m'n mond open. 'En hoe oud is Scott? Weet de crew ervan?' 'De crew weet dit omdat Tracy het heeft verteld omdat ik in het begin echt chagrijnig kon zijn omdat ik hem zo weinig zag of er voor hem zijn...' 'Waarom heb je dit niet aan mij verteld?' 'Wat had je gedaan als je wist dat ik al papa was?' 'Ik weet niet, het belangrijkste is dat ik het nu weet, maar ik had het liever sneller geweten.' Ik kon nog vrij kalm reageren vond ik. Ik was verbaasd van mezelf.

'Als jij optreed zorg ik anders wel voor kleine Scott. Hoe oud is hij?' Want hij reageerde niet op de leeftijd. 'Hij zou ongeveer een jaar en twee drie maanden zijn.' 'Dus hij kan al lopen.' 'Het is een vrij slimme jongen voor zijn leeftijd. Hij noemde me al zelfs papa.' Zijn tranen gingen de vrije loop. Een trotse papa dus.

'Zie, hij ziet je amper maar hij weet dat je zijn papa bent. Hij ziet je graag Niall en je gaat er de beste weken van te maken. Dit is je kans om de verloren tijd in te halen. Binnenkort beseft hij dat want als baby weet je amper wie er voor je was.' Ik gaf hem een knuffel. 'Kom laten we die kleine knul eens ophalen. Ik wil wel eens weten of die de looks van z'n vader heeft.' Lachte ik. Het voelde raar maar ik wou er voor Niall zijn dus ik moest proberen de hele situatie normaal te laten krijgen.

Het was stil in de wagen naar de luchthaven. We wandelden naar binnen en keken elkaar aan. 'Ik ben er voor je.' En ik gaf hem een kneepje in zijn hand. Ik liet zijn hand los want als er misschien pers ofzo aanwezig zou zijn. Daar stond ze dan, een heel slank model, blond haar, zonnebril op. Een lijf dat schreeuwde voor op de foto te gaan. Voor haar stond een klein verlegen jongetje, spelend met de twee kleine legoblokjes in zijn hand.

Niall wandelde rustig naar zijn zoon en knielde voor hem. Scott keek hem recht in de ogen. 'P... ppapa?' De kleine man was verbaasd. Niall knikte. Scott sloeg zijn armpjes rond Niall maar hield de blokjes nog stevig vast. 'Ik zal hem meenemen, maar of je hem na die drie weken of een maand terugkrijgt is nog maar de vraag, dan is hij misschien alleen aan mij gewend of aan Lottie.'

Ik stelde me voor. Jessica was niet echt overtuigd. 'We zullen zien, maar als ik vraag of het lukt om te facetimen, geef me dan ook de tijd om met m'n zoon te facetimen. Ik heb je dat ook gegeven.' Hij knikte, dat vond hij wel fair. Jessica keek haar zoontje aan. 'Dag flinke man, ga even een maandje met papa leuk dingen doen en spelen en daarna komt mama je ophalen en dan gaan we heel fijne dingen terug samen doen. Zeg maar tegen papa dat die braaf moet zijn.' Scott lachte en nestelde zich dieper in de armen van Niall. 'Ik denk dat die zo gaat slapen. Alles zou in zijn koffer moeten steken. Of je koopt nieuwe spullen of kleren, het maakt niet uit.' zei ze.

Jessica nam afscheid van haar zoontje en vertrok met het volgende vliegtuig naar haar bestemming. Niall kwam naar me toe met Scott. 'Dit is Lottie. Papa en Lottie zijn vrienden.' Hup weer een steek, kan hij niet zeggen dat ik zijn vriendin ben. Dat mannetje zal ook wel slim genoeg zijn dat mama en papa niet meer bijeen zijn en Jessica zal toch ooit ook eens een vriend hebben. 'Ottie.' zei Scott vrolijk en plantte een natte kus op mijn wang.