The Hairdresser

Hoofdstuk 51

'Godverdomme Niall. We hebben dit besproken, ik en Scott blijven hier ALLEEN.' Schreeuwde ik hem toen en wreef even over mijn ondertussen 5 maanden zwangere buik. 'Ik ben niet ziek, ik ben zwanger. Ik kan me vrouwtje wel staan hoor.' Ik keek hem boos aan. 'Ik vertrouw het niet, wat als je nou vroeger moet bevallen. Ik ben wel op tour...' 'Ja en? Mijn ouders zijn in de buurt, Jenny, de moeder van Jessica kan ik opbellen, genoeg opties lijkt me. We hebben afgesproken, jij op tour met Lou als mijn vervanging, ik thuis met Scott want die kleine gaat naar de peuterspeelzaal. Dat was de afspraak. Niet meer niet minder.' 

Ik was hier niet van gediend dat Maura naar Londen kwam... Ik heb haar graag maar ik wil niet bemoederd worden, ik kan nog alles. En ik moet écht geen controlemiddel van Niall hebben. 'We kunnen toch facetimen voor en na elk concert als je het niet vertrouwt? Waarom geef je me het gevoel dat ik niets kan?' Ik begon aan me huilbui, o jeetje.

'Je weet hoe bezorgd ik over je ben Lot. Begrijp me ook dan. Ik wou niet op tour gaan, jij hebt me gepusht, ik wou het afzeggen...' 'Ik heb je gepusht? Godverdomme Niall, ga de vlieger op, have fun maar gebruik je moeder niet als controlemiddel want ik kan alles zelf aan.' Ik duwde zijn ruwe lichaam van me af. Hij wou me in zijn armen nemen maar ik was te boos.

'Ik moet het niet weten, vertrek nou en stuur je moeder terug de vlieger op richting Ierland. Ik ben niet ziek. Ik ben ZWANGER. Er zitten maar twee letters van ziek in zwanger, de z en de e, meer niet.... ' Hij nam zijn koffer en vertrok richting de wagen. Er viel toch niets met me te praten. Ik zag tranen in zijn ogen.

Liefst zou ik hem in mijn armen willen nemen maar op dit moment, nee ik was woedend. Hoe kon hij zijn moeder naar hier laten sturen om me te controleren of te verzorgen... Hij reed weg in zijn range rover. Scott was vandaag even bij Jenny. Daar was ik blij om dat hij heel dat geroep en circus niet zou horen... 

Jenny vroeg of Scott kon komen dus het kwam goed uit om afscheid van Niall te nemen alleen... Maar daar stak hij dus een stokje voor door aan te kondigen dat moeder Horan kwam babysitten op mij en Scott.

Ik ging even op de bank liggen en hopen dat ik zou uitrazen. Als ik mijn dutje had gedaan was het vijf uur. Tijd om Scott bij Jenny op te halen. Ze opende vrolijk de deur maar zag daarna mijn triest gezicht. 'He wat is er liefje? Jij moet vrolijk zijn nu je je eerste kind verwacht.' Zei ze lief. 'Was het dat maar... ik ben gelukkig met mijn eerste kindje maar Niall stuurt mijn schoonmoeder naar Londen om me te controleren... Ik ben niet ziek, ik ben kerngezond, ik ben alleen zwanger. Een dikkere buik, een beetje chagrijniger met de dag, een beetje rare eetgewoontes... Niet meer niet minder en ik kan nog perfect voor mij en Scott zorgen. '

'Ach Lieverd.' Ze sloot mij hoe aardig dat het ook lukte me in haar armen. 'Je bent hier altijd welkom dat weet je toch?' Zei ze nog eens uitdrukkelijk. 'Dat weet ik dat zei ik hem ook. Ik kan perfect op me eigen blijven... Ik heb me ouders, ik heb jou als er iets is... Dat begreep hij weer niet.' 

'Mannen, die begrijpen ons niet altijd liefje. Dat hoort erbij.' Zei ze en duwde me richting de keuken. 'Jij moet nu een kopje thee drinken, gaat je deugd doen. En als je wilt kan je mee blijven eten dan zijn jij en Scott hier ook langer. Wanneer komt je schoonmoeder?' 'Ik dacht deze avond...' Ik zuchtte.

'Jij gaat hier lekker mee een gezonde maaltijd eten en helemaal geen bemoedering. Een goede kop thee, eten en gezelschap. Meer heb jij niet nodig.' Lachte Jenny. 'Bedankt Jenny.' Haar man was vandaag de hele dag weg met vrienden dus die zag ze pas in de avond. Scott kwam naar me toe en legde een hand op mijn buik. 'Zusje.' zei hij zacht. 'Ja zusje.' Zei ik. 'Oh is het een meisje?' Vroeg Jenny. Ik knikte.

'Scott een jongen, zij een meisje. Voor mij is het compleet. Ik zie Scott ook als mijn eigen zoon en vroeger was voor mij twee genoeg dus na haar is het voor mij genoeg.' 'En al een naam?' 'Mmm... ja en nee... Ik ga me laten baseren als ik haar voor me zie. Haar prachtige oogjes, gezichtje, alles...' Droomde ik weg.

We aten een gezonde maaltijd zoals ze zei, en na de maaltijd en na een stevig babbel, vertrok ik schoorvoetend naar huis. Ik zag er tegenop om Maura te zien. Ik heb haar graag maar om nu een babysit te willen, nee dankuwel.

Ik opende de deur van de villa. Maura zat op de bank. 'Hey Lottie.' Ze stond recht om me een knuffel te geven. 'Ik weet dat je hier bent als babysit maar dat heb ik totaal niet nodig.' Zei ik haar kortaf. Ik had haar dat niet mogen zeggen want ze voelde zich gekwetst. 'Ik weet het... en ik wou dit niet, Niall stond erop... En als hem dat beter maakt doe ik alles voor mijn zoon dat moet je weten.' Maakte ze vrij snel duidelijk.

'Je kan op je benen staan Lot, maar hij wilt een persoon ter plaatse die hem vervangt die er voor je is in nood.' 'Ik ben niet ziek..' 'Dat zegt hij ook niet Lot...' Ik zuchtte... Scott was met zijn auto's aan het spelen nadat hij Maura een knuffel had gegeven. 

'Het is niet simpel voor je dat weet ik maar laten we er toch een leuke drie tot vier maanden van maken tot Niall hier bij je is...' Zei ze om de gemoederen te bedaren.

'Deal.' Zei ik haar. Ik wandelde naar de keuken voor iets te drinken te nemen. Ik moet wennen, mijn schoonmoeder en ik in één huis.