The Hairdresser

Hoofdstuk 35

De dokter kwam en we mochten met Scott naar huis. Die kon alleen maar huilen met de situatie. We namen afscheid van zijn grootouders en wisselden de gsmnummers uit om contact te houden in verband met Scott en de begravenis van Jessica. Scott was nog verbaasd van alles. 'Kom Scott, papa gaat je jasje aandoen en dan ga je mee met papa naar huis.' Zei Niall. 'En mama, omie en opie?' Vroeg hij nog eens. Zijn oma kwam naar hem toe en keek hem aan. 'Mama kan niet meer komen, en omie en opie komen snel weer langs. Niall, ga je trouwens even met me mee spullen in het appartement van Jessica halen voor Scott?' Vroeg ze. Niall knikte. 'Ik zal u wel volgen naar het appartement met onze wagen.' Zei ik tegen de grootmoeder van Scott. Niall pakte Scotts jasje, deed het hem aan en pakte Scott in zijn stevige armen. We namen de lift samen met de grootouders en ik volgde hen mee naar het appartement van Jessica.

'Blijf jij maar in de auto met Scott, het wordt toch te confronterend voor die jongen.' Zei ik en nam het initiatief om uit te stappen en naar de grootouders te gaan. We belden aan, Mark, de nieuwe vriend van Jessica opende de deur. 'Innige deelneming jongen.' Zei Jessica's moeder en nam hem in haar armen. 'Innige deelneming, ik ben de vriendin van Niall. Ik kom Scotts spullen halen.' Zei ik zacht. 'Geen probleem.' Zei hij en liet me binnen.

Mark zocht samen met me naar de kleren, het speelgoed, spullen van Scott. Hij pakte ze mee in. 'Ik hoop dat hij het goed kan verwerken, ik kan het nog altijd niet begrijpen... Hoe kan die kleine het dan verwerken...' 'Ik weet het, ik vraag me af hoe we dit ooit kunnen goed uitleggen aan hem...' Ik zuchtte en hielp hem verder inpakken. Jessica's moeder keek me aan. 'Het gaat raar doen...' 'Ik weet het, maar je kan altijd bellen, en dan kunnen we zien dat we eens met Scott langskomen of jullie komen naar ons. Hij is dacht ik binnen twee weken jarig, misschien is het fijn dat jullie bij zijn verjaardag ook langskomen, stukje taart mee eten, beetje vieren.' Stelde ik voor. Ze was enthousiast en beloofde om aanwezig te zijn.

We zorgden dat we alles hadden en stopten de spullen in het koffer van de auto. Ik nam afscheid van Jessica's ouders en stapte de wagen in. 'Hier ben ik terug.' Zei ik en keek nog even naar Scott die lusteloos op Nialls schoot zat. Niall voelde zich machteloos. 'Komt goed.' Ik gaf hem een kneepje in zijn hand en we reden naar huis. Hij nam Scott in zijn armen en bracht hem naar zijn slaapkamer om een beetje te laten slapen. Scott bleef maar huilen, ik keek Niall aan. Die wreef met zijn zachte handen over Scotts rug en probeerde hem te kalmeren. 'Zal ik een flesje warme melk klaar maken?' Vroeg ik hem zacht. Hij knikte.

Ik maakte Scotts flesje klaar. Daarna gaf ik het aan Niall. Die gaf Scott zijn flesje. 'Misschien straks een tekening met hem maken voor zijn mama.' Fluisterde ik zachtjes zodat Scott het niet hoorde. 'Goed idee.' Zei hij zacht.

Ik ging naar beneden zodat Niall de tijd kon nemen om Scott te laten slapen. Ik keek naar Jessica's foto, we hadden een foto gevraagd zodat Scott die af en toe kon bekijken. Het was raar dat ze er niet meer was, de laatste maanden leek ze me zo aardig. Ze besefte dat ik het beste voor haar en Scott ook wou en zeker voor Niall. 

Ik legde op de bureau wat witte papieren en kleurpotloodjes, zo kon hij straks na zijn dutje wat tekenen. Ik legde me op de bank zonder er bewust van te zijn dat ik daar in slaap zou vallen. Even later voelde ik Nialls lippen tegen mijn wang. 'Doornroosje, wakker worden.' Zei hij. Hij had kleine Scott mee Die zat aan de bureau te tekenen. 'Goed idee trouwens voor dat tekenen.' Zei hij. 'Ik heb de ouders van Jessica ook voorgesteld om langs te komen bij Scotts verjaardag. Door heel die corona, kunnen we toch niet op tour.' Zei ik hem. 'Goed plan, zal hem goed doen.' Hij keek me aan met z'n lieve ogen. Hij pakte me op. 'Niall.' Lachte ik. Hij ging even met me naar de keuken. 'Wat maken we?' 'Ik dacht dat je nog in de diepvriezer soep had staan, tomatensoep met balletjes. Dat zal hij vast wel lekker vinden.' Zei ik hem. Ik duwde hem naar Scott toe. 'Hup, houd je bezig met je zoon, ik houd met het eten bezig.'

Ik gaf hem nog een kus en hij verdween naar Scott. Daar stond ik dan maar in de keuken, beginnen aan het eten. Als ik klaar was aten we samen aan de eettafel... Dat was de gedachte, maar Scott wou niet mee eten. 'Wat is er jongen?' Vroeg Niall zacht. 'Mama... ik wil mama.' Zei Scott en sloeg zijn armpjes over elkaar. Niall zuchtte en wist niet wat zeggen. 'Eet je soep op. Maak zo dadelijk een bad voor hem. Ik praat wel na onze soep met hem, komt goed.' Stelde ik hem gerust.

Hij at zijn soep en hoopte dat Scott niet de hele week zo deed. Niall ging naar boven. Ik ging dichter naar Scott toe. 'Hee kleine man. Je weet dat dat niet gaat... Er is wel een plek waar mama is...' Zei ik hem en legde mijn hand op zijn hart. 'In jouw hartje zal ze altijd blijven. Dat weet jij ook al want je bent al heel slim he.' Hij knikte zachtjes en begon te huilen. Ik pakte hem op en ging op de grond zitten met mijn rug tegen de tafelpoot en Scott op mijn schoot. 'Voor papa is het ook niet gemakkelijk. Hij wilt jou helpen maar dat gaat niet.' Ik ging door zijn haren. 'Ik heb ook mijn broertje verloren als ik even oud als jou was.'