The Hairdresser

Hoofdstuk 29

De tour ging vlot en was sneller gedaan dan gedacht. Mijn moment kwam er dan ook aan, de proclamatie... Na de tour ging ik enkele dagen voor de proclamatie terug bij mijn ouders wonen. Niall moest nog enkele studiodagen afwerken net zoals de promotie van zijn nieuwe album. Hij kon er niet bij zijn voor mijn proclamatie hoe graag hij dat wel wou. Hij voelde zich er schuldig over.

Ik keek naar de spiegel en streek mijn jurkje plat. Die jurk had ik met Niall gaan kopen. Hij stond erop dat voor me te betalen en hij wou het jurkje als eerste zien. Hij had het ook gekozen. 'Gaan we bijna?' Vroegen mijn ouders trots. 'Wacht even.' Ik nam net mijn hakken in mijn handen als ik ineens een inkomend skype gesprek van Niall zie binnenkomen.

Ik nam snel maar op. 'Hee handsome.' Zei ik hem. 'Moet jij juist zeggen prachtige prinses van me.' Zei hij snel terug. 'Wou dat je er bij kon zijn.' 'Ik ook, lief. Als het kon was ik bij jou gebleven, maar heb nu nog even interviews, ... maar ik beloof je binnenkort vieren we het samen, wij twee en misschien kleine Scott.' 'Scott is altijd welkom.' Zei ik met een glimlach. 'Komt goed, ik zie je graag, doe dat goed. Ik wou je toch even veel succes wensen voor dat belangrijk moment.' 'Je gaat er niet zijn, maar je bent in m'n gedachten.' 'Weet ik toch.' Hij gooide een kushandje en sloot het gesprek af. Ik maakte me klaar en volgde naar m'n ouders om in de auto te stappen.

Onderweg begon ik aan mijn nieuwe leven te denken. Afgestudeerd en een vast nieuw crewlid bij Niall, altijd bij Niall kunnen zijn zonder aan school te moeten denken. Morgen zou ik dan ook mijn vast contract mogen tekenen bij het management van Niall. Die waren dan ook blij dat ik zo snel geslaagd was. Net zoals Niall, die was zo uitgelaten en trots. Maar ja hij is drukbezet dus hij kon niet mee... aan de ene kant frustreerde me dat wel dat hij niet op mijn belangrijkste moment is en ik altijd er wel ben voor de zijne. Maar hij heeft zijn job en dat moét ik gewoon accepteren.

We kwamen aan en ik zocht mijn plaats tussen Amy en Melody. Ze knuffelen me stevig. Ze hadden me gemist maar hun eigen tour was fantastisch. Amy had Harry. Die was stiekem gekomen. Die kon wel tijd maken. Stop om zo te denken Lottie! Even later was het moment aangebroken. Het podium opkomen als mijn naam werd afgeroepen. Een groot applaus galmde door mijn oor. Ik stond op om mijn diploma in ontvangst te nemen. Ik keek rond in de zaal en een immense glimlach verscheen op mijn gezicht. Hij is er toch geraakt! Dit kan niet! Dit moet toch een droom zijn. Hij daar in zijn pak van de trouw van Tracy. Hij met die hemelsbrede glimlach dat mijn hart op een seconde kon verwarmen.

Ik ging terug zitten wachtend tot heel deze ceremonie voorbij was en ik hem stevig kon vastnemen. Eerst nog foto met die typische afstudeerhoedjes en dan zag ik hem daar staan met het mooiste boeket bloemen dat hij kon kiezen. Hij was met Harry aan het praten aan het wachten op mij. Ik rende naar hem toe. 'Godverdomme leugenaar, jij hebt me laten verschieten.' 'Ik moest het zo doen want als ik te laat was, wat nu het geval was, dan was je nog erger teleurgesteld. En nu was het een verrassing.' 'Wel de beste verrassing ever.' Ik vloog met mijn handen in zijn haar en begon hem te zoenen. Zijn bloemen had hij even achter zijn rug gelaten.

'Ik zie je zo graag.' Ik keek hem nog eens aan en toen gaf hij zijn bloemen. 'Ze zijn prachtig.' 'Net als jij' Zei hij met een scheve glimlach. 'De avond is nog jong.' Lachte hij. 'Daarom dat je zo chique opgekleed bent.' 'We will see Lot.' Lachte hij en nam me in zijn armen.

We bleven even bij mijn ouders praten om dan spullen op te halen thuis voor te blijven slapen bij Niall. Daarna reed hij verder naar een prachtige locatie. Zo feeëriek. 'Wat is het hier prachtig.' Zei ik hem. Hij leidde me rond naar buiten in de openlucht onder een afdak. Amy en Harry stonden ons al op te wachten. Ik gaf hen een knuffel en een kus op de wang. Niall begroette hen ook. We gingen met vier aan tafel zitten en genoten van het uitzicht en het gezelschap. Niall vertelde me ook dat we morgen naar Ierland vlogen richting zijn ouders. Ik werd zenuwachtig. Het was een van de eerste keren dat ik hen zou ontmoeten. Zouden ze me goed genoeg vinden voor Niall?

We genoten van het eten, een uitgebreid drie gangen menu. Na het menu wandelden we zachtjes op het gras. Hij legde zijn vest over mijn schouders. 'En hoe voelt het afgestudeerd te zijn?' 'Gewoon fijn, eindelijk te kunnen doen wat ik wil, werken bij mijn allerliefste vriendje.' 'Dat vind ik ook fijn.' Hij nam me in zijn armen en kuste me zachtjes.

'Morgen contractje tekenen.' Kondigde hij nog eens aan. Ik knikte. 'Oeh dan hang ik aan je vast.' Lachte ik. 'Ik denk dat je dat maar al te graag wilt.' Zei hij en keek me aan. 'Wie zegt dat?' 'Ik, Niall James Horan.' 'Oeh gaan we die toer op?' Zei ik hem en stond op zijn tenen om op zijn hoogte te komen, met de neuzen tegen elkaar. 'En nu? Mister Horan?' 'Zeg jij het maar miss Williams?' 'Oh ja, ben je zeker?' Ik streelde zachtjes met mijn hand over z'n wang. Ik maakte hem zenuwachtig. 'Kom dan nou.' Plaagde hij me. 'Wat jij wilt Horan.' Ik sloot mijn ogen om hem opnieuw te zoenen. Hij draaide rondjes met me en lachte. 'Wat maak jij me toch zo gelukkig.' zei hij zacht. Hij moest eens weten hoe gelukkig dat hij mij elke dag blijft maken.