The Hairdresser

Hoofdstuk 43

Ik werd wakker. Mijn ogen open en toen besefte ik... Shit Scott is weg. Ik schrok in paniek. Ik stapte uit het bunk bed en ging op zoek naar hem. Ik hoorde geluiden in de badkamer. 'Goed zo.' Hoorde ik een mannelijke stem. 'Zie je wel dat het lukt!' Een aanmoedigende stem. Niet meer een grommelende stem. Een kleine jongen die in zijn handjes klapte hoorde ik ook. Ik nam een kijkje aan de deurstijl en zag Scott en Niall. Niall maakte het potje schoon en kleedde Scott verder aan en gaf hem een knuffel.

Zo zag ik het liever. Maar toch was ik vanbinnen nog boos. Zo snel maakte hij het bij mij niet goed. Ik wandelde naar de keuken in mijn pyjama. 'Goedemorgen.' Begroette Tracy me. 'Hey.' Zei ik zachtjes. 'Gaat het al wat beter?' Vroeg ze. 'Tussen Scott en Niall wel, maar hoe hij gister deed zowel tegen Scott als tegen mij. Dat kan ik niet na een dag vergeven. Dat heeft voor mij tijd nodig. Scott kan snel vergeten en vergeven maar ik vind het niet kunnen wat die gisteren zei tegen mij en Scott. Alsof hij Scott nooit had gewild.' Tracy verslikte zich in haar cornflakes.

' Meen je dit echt? ' Ik knikte.' Dat was Niall niet... ' Tracy kon het echt niet geloven. Het werd terug stil als Niall met Scott aan de ontbijttafel verscheen. Hij probeerde me een kus op de wang te schenken maar die blokte ik af. Hij leek teleurgesteld. Hij wou doen alsof er niets aan de hand was. Dat kon ik niet. Ook niet voor Scott. Hij nam een boterham en smeerde hem vol met choco voor Scott. Het mannetje pakte de boterham gretig aan en begon te eten met smaak. Ik nam een kommetje cornflakes en at. Niall probeerde me aan te sporen om wat te zeggen of te vragen om als Scott zijn dutje doet om dan te praten... Ik probeerde het af te blokken.

Ik at de cornflakes op, ging naar de keuken om alle afwas te doen die iedereen had gemaakt. Hij kwam blootsvoets naar me af. 'Lot.' 'Nee Niall het is nog geen tijd om te praten. Ik kan niet normaal doen alsof er niets is gebeurd wat jij gisteren in je woede hebt gezegd. Je kan kwaad zijn geweest maar met dat te zeggen ben je te ver gegaan.' 'Ik weet het en het spijt me. Het was zo nooit bedoelt.' 'Zo over Scott praten. Het is je kind! Je hebt ervoor gevochten om Co ouderschap te krijgen en gisteren leek het alsof je dat nooit had willen hebben...'

'Alles ging gewoon mis gisteren. Scott die tegenwerkte... Alles inpakken. Ik beloof je ik maak het goed.' Probeerde hij te smeken. Ik keek hem aan. 'Het is niet omdat alles mis gaat dat je dat op die kleine moet afreageren. Die had een ongelukje. Als je die leeftijd had, dan had je ook veel ongelukjes. Dat gebeurt.. Ik denk niet dat jouw ouders gefrustreerd en kwaad waren op jou als je weer in je broek plaste bij potty training. ' Ik kruiste mijn armen.

Hij zuchtte.' Dat weet ik. Daarom begon ik vandaag met een schone lei met hem en hij had toch geen bang. Hij deed het goed.'' Niall.. Het betekent niet omdat het deze ochtend zo goed ging dat het straks niet misgaat. En die kleine had gisteren schrik van je. Die vroeg wel om een kusje gisterenavond maar heb het af geblokt om meer schrik te vermijden. Hoe jij tegen hem deed... Dus daarom kon je zo goed met hem deze ochtend overweg. '' Met jou valt dus vandaag niet veel goed te maken dus.. ' Zei hij na een hopeloze poging. Hij ging terug naar Scott en Tracy.

Ik begon verder met de afwas. In de namiddag was het voor hem generale repetitie en ik bleef met Scott in de bus. In de avond gingen we nog snel eten en daarna verzamelden we in de arena. Ik liet met Scott en Niall richting de kleedkamers. Ik gooide de kledingstukken richting Niall. Die zich omkleedde. Ik deed ondertussen het haar en make up van zijn voorprogramma als hij zich aan het omkleden was. Daarna kwam hij levenloos in de stoel zitten. Ik keek hem aan. Moest ik hem zo op het podium sturen? Ik kon het even niet. Ik ging even door zijn haren en maakte die eerst podium proof.

Daarna pakte ik een borsteltje en ging over zijn gezicht ook een beetje plagend waardoor er toch een glimlach verscheen. Ik maakte hem podium proof. Als hij klaar was, opende ik mijn armen. 'Ik kan je niet zo op het podium sturen...' Zei ik zacht en hij nam me stevig in zijn armen. Er kwam een kleine glimlach tevoorschijn. 'Het spijt me o zo hard. Ik zie je graag Lottie.' Zei hij en verdween richting het podium na een kleine kus te geven.

Daar bleef ik achter met Scott. Ik gaf hem zijn koptelefoon zodat we een kwartiertje naar zijn vader konden luisteren. Na twee liedjes zag ik dat hij zich niet goed voelde. Zijn hoofd gloeide en onderweg naar de kleedkamers moest hij bijna overgeven. Wat moest ik doen? Damn, de apotheek met alle medicatie zat in de tourbus. Ik probeerde Tracy te zoeken. Ik tikte ze aan. 'Hey Trace. Ik ga even naar de tourbus met Scott. Die voelt zich niet goed. Hij gloeit en moet bijna overgeven. De medicatie ligt in de bus en dan laat ik hem daar rusten. Laat jij dat aan Niall weten?' Ze knikte en keek nog eens naar Scott die effectief er ziek uitzag. Ze zwaaide naar hem maar een zwaai terug, daar was hij te zwak voor.

Ik opende de artiestenuitgang en voor ik het wist zag ik flitsen van camera's. Shit ze hebben ons ontdekt... Ik probeerde na te denken wat Niall altijd zei. Doorlopen en negeren. Ik wandelde naar de bus. Maar het grote nieuws van Scott was al op de fototoestellen te zien ook al schermde ik hem redelijk goed af. Nu moeten we oplossing zoeken voor Scotts privacy. Shit wat gaat Niall zeggen?