Dziedzic Slytherina • Tom Riddle

~ 32 ~

Tegoroczne święta Tom spędził poza Hogwartem. Tatiana zaprosiła go do rodzinnego domu, w którym mieli spędzić dwa tygodnie.

Pociąg zatrzymał się na dworcu, gdzie na Tatianę czekał już Andriej. Był nieco zaskoczony, kiedy ujrzał Toma w towarzystwie swojej siostry. Przywitał się z nim ochoczo po czym zerknął pytająco na Tatianę, która jedyna wzruszyła ramionami.

Audrey Dołohow czekała na swoje dzieci w kuchni. Kilka dni temu otrzymała list od córki, w którym przeczytała, że Tatiana zaprosiła kolegę na święta. Była pewna, iż owym kolegą będzie Callum, toteż była nieco zaskoczona, kiedy dostrzegła wysokiego, przystojnego chłopaka, kroczącego u boku Andrieja w stronę domu.

— Mamo! — Krzyknęła Tatiana wbiegając do kuchni.

— Tatiasza! Córeczko — Kobieta uścisnęła swoją córkę, całując ją przy tym w policzek.

Po Tatianie do pomieszczenia wszedł Andriej z Tomem, z czego ten drugi przywitał się uprzejmie.

— Bardzo miło mi Ciebie poznać, Tom — Rzekła kobieta i zwróciła się do swojej córki — To Twój nowy chłopak?

Tatiana zawahała się na moment, nie wiedząc co rzec. Jej relacja z Tomem była bardzo namiętna i czuła, jednakże nie uzgodnili tego czy stanowią związek.

— Emm... — Zaczęła niepewnie, gdy wtrącił się Tom;

— Tak.

Rodzice Tatiany byli zachwyceni gościem. Tom miał wrodzony talent do urzekania innych. Był bardzo charyzmatyczny. Potrafił z łatwością wzbudzać sympatię u innych ludzi, a potem wykorzystywać to do swoich własnych celów. Był również niezwykle szarmancki i kulturalny, co idealnie współgrało z jego urodą.

Ojciec Tatiany był nim zachwycony! Niemalże codziennie po pracy, przesiadywał w salonie w towarzystwie Toma i Andrieja, dyskutując na temat czystości krwi oraz czarnej magii.

Audrey również zachwalała wybór swojej córki, kompletnie zapominając zapytać ją o rozstanie z Callumem.

Późnym wieczorem Tatiana i Tom wybrali się na spacer, gdzie w końcu mieli czas tylko dla siebie.

— A więc jesteśmy w związku? — Zapytała zerkając na chłopaka.

— A masz ku temu jakieś obiekcje?

— Dlaczego tak myślisz?

— Nie lubisz się angażować. Zwłaszcza emocjonalnie. — Rzekł Tom — Nie byłem pewny Twoich uczuć wobec mnie. Może traktujesz to jako zabawę?

— Gdybyś tak sądził, to nie wtajemniczyłbyś mnie w swoje plany.

— Słuszna uwaga, Tatiano.

Chłopak objął dziewczynę ramieniem, uśmiechając się delikatnie.

— Andriej wyglądał na zaskoczonego — Zauważył Tom — Kiedy przestawiłem się jako Twój chłopak.

Tatiana zaśmiała się cicho i odparła:

— Może jest zazdrosny. Tyle lat towarzyszył Ci na każdym kroku, a teraz go wygryzłam.

Tom również się zaśmiał. Westchnął lekko, spoglądając na gwieździste niebo i szepnął czule:

— Dotychczas nie sądziłem, że znajdę kogoś takiego jak Ty, moja Tatiano.

Po raz pierwszy raz w życiu, Tom spędził Wigilię w rodzinnym gronie, poza murami Hogwartu i sierocińca.

Obserwował roześmianych Dołohowów, czując zazdrość, iż jemu nie było nigdy dane cieszyć się takimi momentami w towarzystwie kochających go ludzi.

Tatiana uśmiechała się promiennie otwierając swoje prezenty i śpiewając kolędy u boku matki. Tom nie mógł oderwać od niej wzroku. Z dnia na dzień utwierdzał się w przekonaniu, iż jest to jedyna osoba, z którą chciałby spędzić życie. Jedyna osoba, do której czuł coś więcej, niż zwyczajną sympatię.