dedicated kay donitah24 kasi always syang nagcocomment at naiinspire ako sa tuwing binabasa ko ang comments nya.
AUTHOR'S NOTE: as i was on my way of making this chapter nakalimutan ko ang surname ni Lily buti naman at nabasa ko sa isa sa mga update ko. yung sa chapter 66 nga nakalimutan ko rin kung anong contest yung sasalihan ni Cath as Philippines representative.
always na akong maguud kasi tataposin ko na to. para masimulan ko na naman ang ibang stories ko. Please support Rumbling beats. yun po ang pagtutuonan ko ng pansin after this. pero iaaud ko parin yung iba. pero main focus ko na ang Rumbling Beats.
Sorry kung emotional ako sa chapter 66.
---------------------------------
Chapter 67: Engagement part 3 ( Utang na Loob)
Nakapili na ako ng maiisuot. Right after makapili kami ng damit agad umalis si Kyle sa tingin nyo is that a good thing na iwan ako. Were in the first place first time ko palang dito. Hindi ko alam ang pasikot sikot.
Naglalakad nalang ako at nakikitingin sa paligid. Ang ganda talaga ng new York. Noon pangarap ko lang makapunta dito.
Ay ayan na naman ang tyan ko. Nagugutom na talaga ako. Di pa kasi ako nakakakain eh. Remember may nang bwesit sa akin dun sa food court.
Nakita kong may isang coffee shop. The place is very cozy. A cup of tea or coffee will warm me up. Sobrang lamig sa labas kasi nagsnosnow. i ordered a cappuccino espresso and a butter scotch chocolate cake, isang slice rin ng european cake.
Takam na takam akong kumakain nung may nagsalita.
“Is this seat taken?” napatingin ako sa nagsalita.
Bago ako sumagot tumingin muna ako sa paligid kung may vacant table pero nung wala dun ko na naisipang sagotin ang babae.
“Nope. You can sit here.” I smile at her.
“so whose the lucky guy?” Napapansin ko rin na always atang may lumalapit sa akin. Siguro itatanong na naman nito if ako ba si Catherine Orianez. Charing lang oa ko naman. Hehehe
“What?”
“I said whose the lucky guy?” tinuro nya gamit ang nguso nya ang engagement ring ko na bigay ni Kyle na heirloom ng angkan nila.
“hehehe. He’s name is Kyle.” Sabi ko sa kanya.
Parang na paisip sya pagkarinig nya sa pangalang Kyle pero madali nya namang na compose ang sarili nya.
“you really love him do you?”
Syempre naman no. I smiled at the lady na nasa late 30’s or early 40’s na.
“You’re so beautiful. You remind me somebody I used to know.”
Ano? may ka mukha ako?
Di ko napansin na malapit pala sa wrist ko ang cup kaya nung naigalaw ko ito na spill ang coffee ko.
“Hay kabayo!!” nagulat ang lahat sa pagsigaw ko.
“You’re a Filipino?” parang namangha ang matanda.
Syempre namn noh! mestisa nga ako pero filipino pa rin ang dugong nananalaytay sa akin.
Agad inasikaso ng waitress ang nagkalat na coffee sa floor.
“Yes.”
“Me too. Talaga Los Angeles ako.”
Napagod ako kakaenglish ah.
Kaya pala feeling ko Filipino to.
Alam mo yung feeling na makakamet ka ng Filipino in a foreign place parang feeling mo ka family mo sila. Iba talaga tayo mga Pinoy may tight bond na naglilink sa atin sa bawat isa.
BINABASA MO ANG
T.A.N.G.A. (ongoing)
Romansa[BABALA: Ang kwentong ito ay may mga scenes na bastosin at makakaicounter kayo ng green words. kung hindi nyo hilig ang may ganung slice of words sa story huwag nyo itong basahin. feel free to leave. bow] READ AT YOUR OWN RISK! Si kyle isang super m...
